Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
pablogavi ve diğer 637.938 kişi beğendi
gabrielamartineez öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?
bu gönderinin yorumları kapatılmıştır. __
Kararsızlık, belirsizlik ve depresyon.
Hepsini teker teker yaşamış bir de üzerine İspanya'ya dönüşüme denk geldiği için yol boyunca kafayı yemiştim.
Pedro benden önce dönmüştü, doğum günümden sonraki gün gittiği için daha hiç konuşamamıştık. Bir gün yeterince yeterli bir süreydi fakat ben ondan kaçtığım için konuşma fırsatı bulamamıştık. Kaçıyordum çünkü artık karşı gelemeyeceğimi biliyordum.
Aşkta gurur vardı ve ben kendimi gurursuz gibi hissediyordum.
"Ne zamandan beri sigara içiyorsun?" Bir anda görüş alanıma sokulan telefon ile elimdeki kitabı kenara bıraktım. Evet kitap okuyordum, yeni uğraşlar bulmuştum kendime; kaliteli uğraşlar.
Eve geldiğim gün o Gavi'de kalmıştı. Bu akşam eve geldi ve aramızda çok kısa bir konuşma geçti, şimdiye kadar.
"Yanlış soru," dedim ona dik dik bakarken. "Ne zamanlar, olucak. Çok güzel çıkmamış mıyım?"
"Evet çok güzelsin o ayrı konu. Ne demek ne zamanlar?"
"Üzgün olduğum zamanlar."
"Abartıyorsun artık Gabriela, sigara içme ne demek? Üzgün olduğum zamanlar, bağımlısın sen."
"Asıl sen abartma Pedri, bir de öldür istersen beni, ne bağımlılığı ya?"
"Paketin nerde?" Beni bırakıp merdivenlere yöneldiğinde koşar adım arkasından ilerledim.
"Paket yok Pedri." Beni dinlemeyip odama daldığında yatağımın üzerindeki eşyalarının arasından çantamı kapmıştı.
"Bırak onu," çantayı elinden çektiğimde üzerime doğru bir adım attı.
"Ver şunu!"
Arkama sakladığım çantayı almak için iyice sokuldu bana. Tanıdık parfümünün kokusu burnuma dolunca derin bir nefes aldım.
Çantayı elinden çekip, ters çevirerek içindeki her şeyi boşalttı.
"Bana yalan söyleyip duruyorsun," dedi düşen paketi eline aldığında.
"Hemde herkesin içinde sana seni sevdiğimi söyledikten sonra bile."
"Karıştırma," dedim o konuyu açmaması için, o zamandan beri konuşmamıştık.
"Karıştıracağım Gabriela! Bu normal bir şey mi?"
"Pedri abartıyorsun, bağımlı bile değilim!"
"Bir de bağımlı ol istersen! İçtiğin zehiri bağımlı değilim diyerek savunma bana!"
Uzun uzun baktım ona, o da bana baktı.
"Sakinleş," dedim ona doğru bir adım atıp elindeki paketi alacağım sırada. Fakat hemen bir hamle yapıp paketi çekti.
"Pedro, sana diyorum. Sakinleş," tekrar uzattım elimi pakede. Bu sefer çekmedi, elinden aldım ve odanın diğer köşesine fırlattım.
"Önemsiz, anlıyor musun? Seninle o şey yüzünden tartışmayacağım."
Yine uzunca baktı bana, bu bakışmaları seviyordum. Sadece bakıyorduk, konuşmuyorduk, birbirimizi izliyorduk.
Dipdipe olduğumuz gerçeği beynime dank edince geri çekilmek istedim fakat adımımı atamadan kolumdan tuttu ve kendine çekti beni.
Kollarını sardı belime, uzunca durduk öyle. Bu sarılmaları seviyordum, çünkü çok sık yaşamıyorduk.
"Bir daha içmeyeceğine söz ver," dedi geri çekilerek gözlerini gözlerime diktiğinde.
"Pekala, söz veriyorum... Oldu mu?"
Dudaklarıma kısa bir öpücük kondurduktan sonra, dudaklarımın üstünde mırıldandı.
