Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır.
Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar...
Ben de hoş gelmişeem.. Özel bölümü okumayanlar önceki bölüme buyurabiliiir, Hamza'nın Hasret'i ilk gördüğü zamanları okuduk geçmişe dairdi yani.
Ay arayı açmak istemiyorum finale yakınız çünkü, ama kpss ye de çalışmam gerekiyor canimler :(
Keyifli okumalaaarrr 💞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******* 70.Bölüm
*******
Parmakları Hamza'nın avucunun içinde sıkı sıkı tutulurken dudağının içini kemirdi durdu Hasret. O anası kılıklı kadın kaçırmıştı işte Hamza'nın tüm keyfini. Yemek bahane, ortalığı karıştırmak da şahane.
Sıkkın sıkkın soludu biraz, Hamza dalgındı tabii onca hararetli konuşmanın üzerine. Kocasının yüzünü güldürmek de bir yerde kendisine ve çekirdeğine düşüyordu.
Bir de mutfaktan şahit olduğuna göre çekirdeklerine de hiç sevinmemişti Mediha. Hiç yoksa bir hayırlı olsun bile dememişti Hamza'ya da Hasret'e de, suratı sirke sata sata geçip gitmişti yanından.
İnsanlar böyleydi işte, işine gelince milletin önünde elleriyle besliyor, işine gelmeyince yüzüne bakmıyordu. Sanki onca adamla görüşmüş de Hamza'yı aldatmış gibi bir yafta yapıştırıp başını öte çeviriyordu hep.
Ama unutmazdı Hasret. İlerde daha da yaşlanıp düşkünleşince bayramda seyranda elini öptürmek isterse bu günlerin yanıtını çok da güzel verirdi.
Yine kendini üzecek büyük şeyler değildi bunlar, Hasret anadan yana gelecek her darbeye alışkındı geçmişten. Ama Hamza'sı üzülmüştü, karamsarlaşmış, sessizleşmişti.
Onun yüzünü nasıl olur da güldürürüm diye düşündü bir an, aklında gelenle kaşlarını kaldırdı, Hamza'nın yüzünü yokladı alttan alttan.
Hâlâ düşünceliydi.
Etraftaki evleri kısacık yokladı Hasret, kimsecikler yoktu, ışıklar da sönmüştü. Yine dolunaylı bir gece olduğundan yollar aydınlıktı.
Hamza'dan bir adım uzaklaştı elini onun ellerinden çekmeden, onun kendisine bakışını görünce gülerek etrafında döndü eteklerini uçurarak, tekrar elleri gerilip karşı karşıya kaldılar. Dikkatini biraz dağıtmış, yüzüne azıcık bir tebessüm koymuş olmanın özgüveniyle tekrar dans eder gibi dönerek kendini onun göğsüne yasladı yavaşça.
Hamza'nın kolunu biraz çevirmişti ama orasında da yara yoktu.
Hem o kendisi üzgün olduğu zamanlarda bunu yapıyordu, Hamza'yı kaldırıp döndüremeyeceğine göre kendisi yapıyordu elinden geldiğince. Ama kesin işe yarardı. Tekrar etrafında dönüp Hamza'yla yüz yüze geldi gülümseyerek, onun da yumuşayan yüzünü görünce rahat bir nefes aldı sonunda.
