Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır.
Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar...
Bu sefer bayrama özel sınırımız yok gönlünüzden ne koparsa xkskdlldlsl ama bol bol yorum bekleriiğmm
Keyifli okumalaaarrrrr
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
******* 25.Bölüm
*******
"Demli! Demli çay!" içeri girdikten sonra bir o yana bir bu yana koşturdu ellerini telaşla sallayarak Hasret. "Allah'ım demli çay!"
Demliydi ama ne kadar dem?
Az mı çok mu? Acı olan çaydan mı yumuşak olandan mı?
Hem bu adam yaşlıydı, yaşlıya demli çay zarar ederdi. Yoksa etmez miydi?
"Beni istemeden de gitmesin yahu öbür tarafa."
Daha geleli bir saat ancak olan yeni evinde mutfağın yerini hatırlayıp girdi hemen, ama öğretmen hanım çoktan ikramlıkları dizmiş, çay kaşıklarını şıngırdata şıngırdata bardaklara koyuyordu.
Hasret önündeki manzaraya biraz baktı, kaşlarını kaldırdı hafifçe.
Aslında.. Başta gözü tutmamıştı bu kadını, ama tutmamasının nedeni Hamza'nın lojman yaptırmış olması da olabilirdi. Ters bir hareketini görmemişti.
Hasret zaten ilk tanıştığı kimselere güvenmezdi.
"Yanında kıyafetin yoksa benim dolabımdan alabilirsin canım, bedenimiz uyar diye düşünüyorum. Telaşlı çıkmış gibisin."
Kadının nazik ve düzgün konuşmasını duyunca ayaklarının üzerinde bir kalkıp indi nedense, yemenisinin uçlarını tuttu kenardan, "Pek bir şey getiremedimdi." dedi normalmiş gibi davranmaya çalışarak. "Uygun varsa olurdu."
Utansa da bir kereliğine ödünç alabilirdi. Bir yeni kıyafeti üzerindekiydi ve diğerleriyle de Haşim denen adamın karşısına çıkmak istemiyordu.
Çünkü Hamza'nın gözleri bir Haşim'in gözleri ikiydi dikkat konusunda. 'Ne olacak, babasına çekmiş.' dedi içinden.
İlerde çocukları olduğunda da kesin Hamza'ya çekerlerdi.
"Ayh." konuyu kendi kendine dağıttığını öğretmen hanımın gidip güzelce allı morlu bir elbise getirip kendisine uzatınca fark etti.
"Al canım, istersen daha kırmızılı olanı da var ama bu tenine daha çok uyar."
Gülümsedi Hasret, öyle tatlı tatlı gülümsemek pek adeti olmadığından dudağının köşesi seğirince bozmadan başını sallayıp teşekkür etti.
