Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır.
Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar...
Yine normale göre uzun bir bölüm olduğ, çok detaya inmedim ağlarız diye :')
Sınırımız 3k
Satır aralarında düşüncelerinizi ifade etmeyi unutmayınııız, azıcık aktifliğimiz düşmüş coşturalımmm
Keyifli okumalar canimleerrr ❤️
*******
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******* 44.Bölüm
*******
"Ayh! Ne olmuş yine batasıca köyde?"
Kadınlar gergin de olsalar güldüler aralarında en memnuniyetsiz olan kadının söylenmelerine, "Ne olacak, Nezihilerle Görgülüler birbirine girmiş."
Az önceki söylenmesinden eser kalmadı, bir anda dikleşti kadın, "Demee."
"Öyle valla. Murat ağam gitmiş pazarda Hasret kızın yanına."
Kaşlarını kaldırdı kadın, dudağı aşağı büküldü memnuniyetsizce, "Şimdi... Allah var elimizden tutup iş veriyolar da... Murat'ın huyu pek pistir."
"Niye ki?"
"Niyesi mi var? Göz görür kulak duyar, kaç kızın adını kötüye çıkardı kendi adı temiz. Hamza ağam dövdü de iyi etti valla."
Başka bir kadın onayladı, "Tabi iyi etti. Onca yıldan beri durdu en son tuttu bi kızın elinden evlenecem dedi, kurda kuşa yem edecek değil."
Hep birlikte hak verdiler Hamza'ya, konu Hasret'e geldi, "Hasret kız da pek yaman ha, alnı öpülür vallahi."
"Ne olmuş ki?"
"Hiç yüz vermemiş Görgülüye. Demiş ki git kırk fırın ekmek ye anca denk düşersin Hamza'ma."
"Vışşş... Demiş mi öyle?"
"Demiş tabi, dili yılan kimiymiş aynı."
"İyi demiş iyii. Parmağında yüzüğü yok bişeyi yok, istese onu da katardı Hamza ağam gibi peşine, iki adamı birbirine kırdırırdı."
"Kız yanık Hamza'ya yanık." diye imalı bir gülüşle başka bir kadın katıldı konuşmaya, "Pek yanık hem de. Hamza bunu bıraksa bu Hamza'yı bırakmaz. Hoş, Hamza'da az değil ya."
Sesi sonlara doğru inceldi, kaşları da kalktı kadının, o yüzden diğerleri çullanır gibi merakla sordular ne kastettiğini, "Bir şey bildiğim yok canım. Hasret gidiyormuş o arbededen sonra evine, Hamza ağam kucakladığı gibi almış götürmüş dereye doğru."
Eller bir bir kapandı yine ağızlara, gözler sonuna kadar açıldı, kadın devam etti, "Ne yaptılar ne ettiler bilen yok. Amma... Dönerken görmüşler, ikisi de pek bir keyifliymiş, güller açıyormuş yüzlerinde."
