The Price Of Love (KookMin)

Part 5 "Love Is Very Pure"

بیست و هشتم فوریه ۲۰۲۱

بیمارستان پیتیه سالپتریز • پاریس
ساعت ۱۰:۱۰ صبح

تهیونگ بی توجه به درد کمرش، با قدم های تند سمت اتاق جیمین می‌رفت و یونگی، دنبالش می‌دوید تا شاید بتونه به دوست پسرش برسه!

_ تهیونگ؟ صبر کن... محض رضای خدا! الان تو درد داری لعنتی.

بی توجه در اتاق جیمین رو یه ضرب باز کرد.
جیمین که مشغول بازی با دکمه لباسش بود، با صدای کوبیده شدن در به دیوار، سریع سر بلند کرد.

تهیونگ با دیدن وضعیتش، مردمک چشماش لرزید و ناتوان به در چنگ انداخت.

_ جی-جیمینا...
جیمین سریع گفت:
_ هیونگ... من خوبم!

با بغض سمتش قدم برداشت و تا بهش رسید، محکم بغلش کرد.

دلش می‌خواست سر جیمین داد بزنه و دق و دلیش رو خالی کنه... ولی... تقصیر جیمین چی بود؟

_ ببخشید چیم چیم... باید کنارت میموندم، ببخشید عزیزم.

جیمین با خنده پشت هیونگش زد تا شاید بتونه کمی آرومش کنه:
_ من بچه نیستم هیونگ، بعدشم... حالم خوبه، مطمئن باش.

_ اوه هیونگ، اومدید؟
با صدای جونگ کوک، تهیونگ بالاخره ازش جدا شد و سمت کوک چرخید.

دستی زیر چشمای خیسش کشید و تا کمر خم شد:
_ خیلی ممنونم جونگ کوک شی... اگر نبودید معلوم نبود چه اتفاقی برای جیمین میوفتاد.

جونگ کوک لبخند کوچیکی زد:
_ خواهش میکنم، کاری نکردم.

بعد به جیمین نگاه کرد:
_ جیمین حالت بهتره؟

جیمین شوکه سر جاش پرید.
' چطور ممکنه... یه نفر صداش انقدر جذاب و گیرا باشه؟... اصلا چرا یهو من رو به اسم صدا زد؟... اسمم همیشه انقدر قشنگ بود؟!'

لبش رو گزید تا یوقت بند به آب نده:
_ بله قربان... خیلی بهترم.

سری تکون داد:
_ پرواز امشب رو لغو کردم، دکتر جیمین گفت که بهتره دو سه روزی بستری باشه.
_ چیــــی؟!

با صدای بلند و شوکه جیمین، همه بهش نگاه کردن که لبش رو خجالت زده گزید:
_ معذرت میخوام... بخاطر من از کار و زندگی افتادید.

جونگ کوک دهن باز کرد چیزی بگه که دست یونگی روی شونه‌ش نشست و بعد صداش گوشش رو پر کرد:
_ اوه نه جیمین... این حرف رو نزن، من که خیلی خوشحالم که قراره یکم از کار و اون شرکت لعنتی دور بمونم... مطمئنم این نظر هممونه، مگه نه جونگ کوک؟

و با نگاه جدی ای که به کوک انداخت، فشار بیشتری به شونه‌ش وارد کرد.

جونگ کوک نفسی گرفت و حرفی که هیونگش می‌خواست بشنوه رو به زبون آورد:
_ آره، درسته... هیونگ؟ میتونم باهات صحبت کنم؟