"ကိုကိုသိရဲ့လား တစ်နှစ်တာလုံးမှာ သင်္ကြန်ကပျော်စရာအကောင်းဆုံးပဲ... အဲတာကိုအခုလိုမျိုး ကျော်ချပစ်တော့မှာလား၊ ကျွန်တော်နဲ့တူတူပျော်ရအောင်လေ"
နွေဦးသည် ထိုအချိန်ကဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို သောက်နေတာဖြစ်သည်။ ဆယ်လေးမျက်နှာက တောက်ပလန်းဆန်းကာနေသည်။ သူသည် ထိုကလေး၏ဤသို့ရွှင်လန်းနေသော အငွေ့အသက်ကိုသဘောကျသည်။ သဲကန္တာရမှာ တိုက်ခတ်သည့်တစ်ခုတည်းသော လေနုအေးဟု ခံစားရ၍ဖြစ်သည်။
"ကျော်ချပစ်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ ငါမှမပျော်ချင်တာ"
နွေဦးသည် အနည်းငယ်ခေါင်းမာသော သူဖြစ်သည်။ သူသေချာပေါက်ဆုံးဖြတ်ပြီးသားအရာကိုလည်း တော်ရုံနှင့်မပြင်။ ယခုအခြေအနေမျိုးတွင် သင်္ကြန်မှာပျော်ဖို့က သူ့အတွက်မဖြစ်နိုင်။ နှလုံးသားသေဆုံးသွားပြီးနောက်မှာ ထိုသို့စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပျော်ဖို့ဆိုတာ သူ့အတွက်ခက်ခဲလွန်းနေသေးသည်။ သည်အတိုင်းလေးပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေချင်သည်။ သည်အတိုင်းလေးပဲ နေ့စဥ်ဘဝထဲပျော်ဝင်သွားချင်သည်။ အမှတ်ရစရာ တစ်ပုံတစ်ပင်ရှိနေသည့်ပွဲတော်ကိုဘာမှမဖြစ်သလို ဖြတ်သန်းပစ်ဖို့ထိ သူမလုပ်နိုင်သေး။
"ကိုကိုပျော်အောင်နေမယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ကတိပေးထားတယ်လေ"
"ဆယ်လေးရာ ပျော်တယ်ဆိုတာ သေချာပေါက် သင်္ကြန်မှာကဲရမယ်လို့မှ မဟုတ်ပဲ"
"ကိုကိုက မမေ့နိုင်သေးတာ"
ဆယ်မင်းဆက်၏မျက်နှာက တည်ငြိမ်နေသည်။ မျက်လုံးအကြည့်များက သူ့ဆီမှာပဲ မြဲမြံနေသည်။ စုကျုံ့ထားသော
မျက်ခုံးများကဖြင့် မပြေ။ ဆယ်မင်းဆက်က နွေဦး၏အပြောနှင့်လုပ်ရပ်များကို လက်သင့်မခံနိုင်သည့်ဟန်အပြည့်နှင့်။ နွေဦးက သင်္ကြန်မှာမလည်တော့ဘူးဆိုသည့်ကိစ္စက သည်ကောင်လေးကို ထိုမျှထိစိတ်ဆိုးသွားစေသလား။
"ဆယ်မင်းဆက် ငါ သူ့ကိုငြီးငွေ့သွားလို့ ဖြတ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး"
နွေဦးသည် ဆေးလိပ်ကိုခပ်ပြင်းပြင်း ဖွာရှိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။ နွေဦးမျက်နှာက မာန်မာနအပြည့်နှင့် တည်တင်းနေသည်။
YOU ARE READING
နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်
Romanceပျော်ရွှင်မှု၊အလှတရားတွေနဲ့ အရာအားလုံး အသစ်တစ်ဖန် စတင်တဲ့အချိန်ကို နွေဦးလို့သတ်မှတ်ကြပါတယ်။ နွေဦးဆိုတာ ပြောင်းလဲခြင်းလေပြည် တွေ တိုက်ခတ်လို့ မျှော်လင့်ချက်တွေ အစွမ်းကုန်ပွင့်လန်းတဲ့အချိန်ပါ။ အကယ်၍ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ နွေဦးသာမရှိရင် ဘဝနေ့ရက်တွေက အလ...
Chapter (14)
Start from the beginning
