I Confessed To The Crossdresser [TŁUMACZENIE PL]

💐 ROZDZIAŁ 1 💐

"Ra-ratuj mnie! Co do cholery jest z tobą nie tak? Huh? P-Proszę."

【Finiseo】

Gdy jego głos odbił się echem jak fala, czarna mgła zaczęła atakować uczniów.

Był to ciemny i hipnotyzujący kolor.

Rozprzestrzeniający się dym wkrótce odebrał studentom życie.

Słaby krzyk został pochłonięty przez nieruchomy wiatr.

Pośród zimnych ciał pozostał tylko Leto Arsene, wpatrujący się w podłogę pustymi oczami.

＊ ＊ ＊

To właśnie w chwili, gdy po raz pierwszy zobaczyłam Leto po wstąpieniu do akademii, zdałam sobie sprawę, że zostałam reinkarnowana w powieści.

Gdy tylko zobaczyłam jego rude włosy, wiedziałam, że to męska główna rola w powieści grozy-misterium R19 "Jak rozpoznać mordercę".

'O, mam przechlapane'.

Był drugim synem urodzonym z księcia i jego kochanki.

Był jednak maltretowany za to, że jest synem kochanki, więc nie miał innego wyjścia, jak przebrać się za kobietę pod rządami swojej wyniosłej i konserwatywnej rodziny.

Cierpiąc na brak uczuć z powodu maltretowania i zaniedbywania przez rodziców, w wieku 19 lat postanowił po raz pierwszy popełnić morderstwo.

A teraz ma 18 lat.

To była zima.

Do jego pierwszego morderstwa brakowało niewiele ponad rok.

Podobnie było z moim życiem, które również się zakończyć za rok.

Według powieści, Leto zabiłby wszystkich swoich kolegów z klasy.

Właśnie tak.

Ja, Brisse Pierre, byłam współlokatorką Leto i dziewczyną z jego klasy.

'Nie mogę tak zrujnować sobie życia!'

Żyłam całkiem nieźle, zanim dowiedziałam się, że jestem reinkarnowana.

Choć nie byłam bogata, urodziłam się jako córka Barona i byłam kochana przez moich rodziców.

Aby odwdzięczyć się za miłość takich rodziców, uczyłam się pilnie i wstąpiłam do Akademii Lexley, gdzie po ukończeniu szkoły naturalnie zdobyła bym zaszczyty i bogactwo.

Myślałam, że moje życie dopiero zaczyna kwitnąć.......

"Rusz się." powiedział Leto, ostro.

Nasza dwójka, która właśnie zapisała się do Akademii Lexley, niosła swoje bagaże.

Stałam niezręcznie i wpatrywałam się w Leto.

Wydawał się być dość zdenerwowany i nie wyglądał na zadowolonego z bycia moim współlokatorem.

Kiedy pierwszy raz czytałam książkę, szczerze współczułam Leto.

Było to spowodowane jego niefortunną historią z rodziną. Ile łez zostało wylanych w dzieciństwie, gdy zmagał się z życiem i próbował być kochany.

"Na co się patrzysz?"

Czując moje spojrzenie, Leto spojrzał na mnie ze zmarszczką.

W porządku, Leto.

Skoro do tego doszło, muszę spróbować powstrzymać także zabójstwa. Myśląc tak, odłożyłam swój bagaż na łóżko, uśmiechnęłam się i wyciągnęłam rękę do Leto.