ပြောင်းလဲလာတာသူ့ကိုယ်သူသိပေမဲ့ ဒီစိတ်ကိုမပြောင်းလဲချင်။

ဒီစိတ်ကဘယ်လောက် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းထိ ရောက်သွားနိုင်လဲ။ တစ်ခါလောက်တော့ မိုက်ရူးရဲဆန်ပစ်ချင်တယ်။

နွေဦးက သူအပြည့်အဝရူးသွပ်လိုက်ဖို့ ထိုက်တန်တယ်...

အန်တီနုအိမ်ရောက်တော့ အန်တီနုသည် ဧည့်ခန်းထဲ၌ ပုတီးစိပ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မျက်နှာမသာမယာဖြင့် ငိုင်နေသည်။ သူ့ကိုမြင်တော့

"သား ဆယ်လေးဘယ်လိုလုပ် ရောက်လာတာလဲ" ဟု မေးမြန်း၏။ အန်တီနုအိမ်ကို ဖုန်းကြိုမဆက်ဘဲ လာလေ့မရှိတာကြောင့် အံ့သြနေပုံလည်းရသည်။

"ကိုကိုက ဒီနေ့ပြန်လာမယ်ဆိုလို့ ကျွန်တော်လည်းအချိန်ရတာနဲ့ လာလိုက်တာ"

သူအမှန်အတိုင်းပဲ ဖြေလိုက်သည်။ နေ့ခင်းဘက်ကိုကို့မျက်နှာမြင်ရဖို့ တကူးတကကိုကြီးရုံးကိုသွားလျှင် ပိုအံ့သြစရာတွေဖြစ်ကုန်မည်။ ကိုကြီးက သေချာပေါက် သူ့ဆီလာတာမဟုတ်မှန်း ရိပ်မိမှာ။ ဆိုတော့ အန်တီနုအိမ် ကိုကိုရှိတဲ့အချိန်မှာ လာတာကအကောင်းဆုံးအခြေအနေ။ ကိုကိုကရိပ်မိသွားလည်း ကောင်းတာပဲ။

အဲကျရင် ဟုတ်တယ် ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုကြိုက်နေတာလို့ ဖြေချပစ်မှာ။

"သားက ဒီနေ့လာမယ်ပြောတာလား"

အန်တီနုမျက်နှာက စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းများနှင့်။ တစ်ခုခုကိုတွေးနေသလိုရှိပြီး လက်ထဲကစိပ်ပုတီးကိုချလိုက်တာကို မြင်ရသည်။

"အင်း ဆယ်လေး မင်းကိုကိုအခန်းထဲသွားနေချင်နေလေ"

အန်တီနုသည် သက်ပြင်းဖွဖွချ၏။ မျက်နှာအရိပ်အကဲကြည့်ရသလောက်ဟာ သေချာပေါက် ကိုကို့အကြောင်းပဲ။

ကိုကို့အခန်းထဲကိုဝင်မိတော့ အတိတ်တွေကို ဝိုးတဝါးပြန်တွေးမိသည်။ ဤအခန်းကို သူသည်တစ်ချိန်က မောင်ပိုင်စီးဖူးသည်။ တစ်ချိန်တည်း တွေးမိတာက ကိုအငယ်လေးကိုပင်။

ကိုအငယ်လေး ဆုံးပါးသွားကြောင်းကို သူကြားပါသည်။ ကိုကိုဘယ်လောက်ထိစိတ်ထိခိုက်ရှာလိမ့်မလဲ။

နွေဦးသည် နောက်တစ်ဖန်Onde histórias criam vida. Descubra agora