MAFYANIN İNCİR ÇİÇEĞİ

23. "Acı"

Gözlerimi araladığımda,hasret kaldığım o koku burnuma dolmuştu.

Toprak kokusu.

Hafifçe başımı kaldırdığımda uyuyan Pamiri gördüm. Çenesine küçük bir öpücük kondurup biraz doğruldum ve Pamirin tarafındaki dijital saat baktım. Saat 02.13'tü baya baya uyumuştuk. Kolumu Pamirin belinden çekip kalkacakken, Pamir buna izin vermedi.
"Pamir" dedim fısıltıyla
"İzin vermem" dedi.
"Lavobaya gidicem" dedim
"Bu sefer izin vermem az daha sık dişini"
"Hayır yüzümü yıkamaya gidicektim biraz terledimde" dedim
"O zaman hiç gidemezsin" dedi
"Pamir bırak cidden çok sıcak" dedim yalanda değildi. Bunalmıştım.
"Hayır, bu sefer bırakmam" dedi beni daha sıkı sararken.
"Bırakma" dedim bende pes edip kafamı onun boynuna gömerek.

"Mahfoldum" dedi
"Senin olmadığın her saniye biraz daha yıkıldım" diye devam etti. Sesinden sanki tekrar o günleri yaşıyormuş givi bir ton vardı
"O kadar çok korktum ki" dedi. Biraz bekledi.
"Sana bir şey olacak diye..." Diyip sustu. Bir şeyi söylemeye dili varmıyordu.

"Sonra bi kadın cesedi bulundu ormanda" Sessizce onu dinliyordum
"Cesedin yanına gittiğimde kaybetme korkusunu iliklerime kadar hissediyordum, sonra torbayı açtım yüzü belli değildi içimden bir oh çekmek istedim ama sen olup olmadığıda belli değidi. Otopsiye gönderdik iki tanede kapıya adam koyduk her ihtimale karşı" dedi. Derin bir nefes aldı.
"Ama iki saat sonra ölen kişinin sen olduğunu söylediklerinde sinir krizi geçirdim "
Kafasını İki yana salladı
"Kendimi hiç öyle bitmiş, mahvolmuş, çaresiz olarak görmemiştim" dedi sanki o acıyı tekrar hissediyordu.
"Her gün iki hafta boyunca her gün mezarındaydım. Ağladım. Konuştum. Tek senin yanında ağladım tek senin mezarında konuştum. Mezarlik otel mezarlık otel günlük rutinim buydu. Eve veya şirkete adımımı atmadım. Ozan Begümün yanında ona destek oldu benim yanımdada Behzat vardı." Dedi. Mezarlığa geldiğini neler konuştuğunu, ağladığını, herşeyi biliyorudum.
"Biliyorum Pamir, enkazını ezbere biliyorum" dedim. Gözlerimdeki pınarlar tekrar çalışmaya,yaş üretmeye başlamıştı.
"Bülent, adam takmıştı peşine dedim ya mezarlıkta dediklerin, ağladıkların sustukların, hepsini videoyaya an be an kaydedip bana her gün izletti. Her gün senin ne yaptığı izledim. O enkazın altında çırpınışını izledim. Bir suyun içinde boğuluşunu izledim. Bir ateşin içinde yanısını izledim. Hr saniyesini izledim" Dedim. Gözümden bir damla yaş düşmüştü.
"Benim çaresizliğimide bilemezsin, sen beni öldü bilip ağlarken ben sesimi sana duyaramadığım için 'burdayım Pamir' diyemediğim için ölüp ölüp diriliyordum" dedim.

Kendine has vir şekilde güldü.

Ortada komik bişi mi vardı?

"Acını benimle yarıştırma kırca hanım"
Dedi. Öyle bir şey yapmıyordum.
Cümlesine devam etti.
"Peki, ya sen benim öldüğüme ina-" hemen onu susturdum
"Pamir!" Dedim kızarak.
"Bak düşüncesi bile kötü oysaki ben 2 hafdari senin mezarının başındaydım, yani sahte mezarınin" dedi.

Haklıydı.

Bogazımı temizledi.

"Artık uyuyabilir miyiz?" Dedim konuyu kapatmak istediğimi belli ederek.
"Tamam uyuyalım" dedi diretmeden.

Biraz daha mayaşıp gözlerimi kapadım...

Artık Güvendeydim,artık Pamirin yanındaydım, artık evimdeydim.