Και τότε τα φώτα σβήνουν. Τρομάζω κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω και κοιτάω γύρω μου αναστατωμένη.
Ξαφνικά ένα φως ανάβει προς τον DJ , κάνοντας όλων τα κεφάλια να στραφούν προς το μέρος του, καθώς το πανό για τον προτζέκτορα , που μέχρι τώρα είχε αποτυπωμένο το όνομα του μαγαζιού , τώρα γίνεται μαύρο. Μια απαλή μελωδία ακούγεται και ξαφνικά εμφανίζεται μια φωτογραφία και την αναγνωρίζω αμέσως. Νιώθω το χαμόγελό μου να πλαταίνει καθώς βλέπω την φωτογραφία με τον τετράχρονο εαυτό μου ντυμένο καρπούζι , να κρατάει το χέρι της, εξίσου μικρής Στεφανία που ήταν ντυμένη κοκκινοσκουφίτσα. Χαμογελάμε πλατιά στην κάμερα ενώ το ένα μπροστινό δόντι μου λείπει.
Ξαφνικά η φωτογραφία αλλάζει και τώρα βλέπω καθαρά εμένα και την Αθηνά ντυμένες σούπερ ήρωες με βρακιά πάνω από τα κολάν μας και μάσκες ύπνου τρυπημένες ώστε να βλέπουμε, ενώ έχουμε μια περίεργη στάση πολεμικών τεχνών πάνω στον καναπέ. Ήμασταν στην τετάρτη δημοτικού και ήταν η πρώτη φορά που θα κοιμόμασταν μαζί στο σπίτι μου. Το χαμόγελό μου δεν έχεις φύγει λεπτό και ακούω κάποια μικρά γέλια από τον κόσμο που το βλέπει.
Δεν προλαβαίνω να στρέψω το βλέμμα μου στον κόσμο και μια άλλη φωτογραφία παίρνει θέση στην οθόνη. Σε αυτήν είμαστε δευτέρα γυμνασίου και απεικονίζει εμένα να στηρίζω το κεφάλι μου στον ώμο της Ίριδας κάνοντας μια περίεργη φάτσα, όσο αυτή κρατάει ένα μικρό πλαστικό, κόκκινο, πιστολάκι το οποίο κρατάει στον κρόταφό της βγάζοντας από τα πλάγια την γλώσσα της , σαν να είναι νεκρή.
Η επόμενη δείχνει εμένα και την Αγγελική να χορεύουμε αγκαλιά πάνω σε ένα τραπέζι, χαμογελώντας πλατιά , ενώ από πίσω διακρίνω την μαγευτική θέα του 'σέλβα' . Δεν αργεί να εμφανιστεί και η επόμενη φωτογραφία όπου είναι η Εύα καθισμένη στην μια άκρη του πλαστικού αλόγου της Μαρίας , ενώ εγώ από την άλλη και φαίνεται να γελάμε δυνατά.
Γελάω ελάχιστα την θύμηση της ημέρας και το χαμόγελό μου μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ στην επόμενη φωτογραφία όπου είμαι εγώ και ο Γιώργος στον καθρέφτη του δωματίου μου , έχοντας μια μάσκα προσώπου , ο Γιώργος κρατάει το κινητό έχοντας μια τρομοκρατημένη έκφραση καθώς γουρλώνει τα μάτια του, ενώ εγώ έχω το ένα χέρι μου τυλιγμένο γύρο από τους ώμους του κάνοντας μύτες και χαμογελώντας πλατιά. Θυμάμαι πόση ώρα χρειάστηκε εκείνη την μέρα για να τον πείσω να με αφήσει να του βγάλω και τα φρύδια.
YOU ARE READING
Hidden Stars
Teen FictionΔύο μάτια παγερά, που ανάβουν φωτιές μέσα του. Δύο άλλα, ήρεμο πράσινο , που αναστάτωσαν τα πάντα της. Και κάθε ματιά εκρηκτική. Αγάπη, ο Νικόλας αγνοούσε το υπέροχο ,όπως το παρουσιάζουνε, συναίσθημα. Η Αφροδίτη είχε ακούσει για αυτό, μα περισσ...
