Hidden Stars

Κεφάλαιο 6

Ν Ι Κ Ο Λ Α Σ

Πάτησα γρήγορα γκάζι και έφυγα, αν και ήθελα να περιμένω να τις δω να μπαίνουν ασφαλείς στο σπίτι, μα δεν ξέρω .

Δεν είναι δικό μου το φταίξιμο βασικά.

Ήταν απλά πανέμορφη σήμερα . Έτσι όπως το στενό, ροζ, φόρεμά της, κάλυπτε το σώμα της τονίζοντας τις καμπύλες εκεί που πρέπει, οι λεπτές τιράντες άγγιζαν απαλά τους ώμους ,η μία ήταν πεσμένη στον δεξί ώμο , τα πόδια της γυμνά μπροστά μου , μου δημιουργούσε αναστάτωση . Σαν να είχε κάποιον μαγνήτη φτιαγμένο μόνο για τα μάτια μου.

Πφφ ακούγομαι σαν κανένας φλώρος .

Τις σκέψεις μου για αυτήν διέκοψαν οι αμφιβολίες μου.

Και αν δεν μπήκαν ασφαλείς στο σπίτι από όταν έφυγα;

Και αν χρειάστηκε βοήθεια για να τις βάλει μέσα; Δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση καμία τους . Ακόμα και η ίδια φαινόταν πιο ομιλητική και διαφορετική , πιο χαλαρή.

Θα περάσω από εκεί για να σιγουρευτώ. Όχι τίποτα άλλο αν πάθουν κάτι θα το έχω τύψεις.

Έκανα αναστροφή στο στενάκι δεξιά μου και ξεκίνησα το δρόμο μου προς το σπίτι της.

Όταν έφτασα δεν ήταν κανείς έξω . Άρα μπήκαν .

Και αν δεν μπήκαν;

Έτρεξα στην πίσω μεριά του σπιτιού και ευτυχώς είδα το φως ενός δωματίου του οποίου οι γκρι τοίχοι στολίζονταν από φωτογραφίες . Πολλές φωτογραφίες . Κάτι που με βοήθησε να καταλάβω πως αυτό σίγουρα δεν είναι των γονιών της.

Σαν να μου έφυγε ένα βάρος ξεφύσησα και έτρεξα ξανά στο αυτοκίνητο.

Μα τι παθαίνω;

Είναι φίλες μου όποτε είναι λογικό. Σωστά; Φίλες...

Ξεκίνησα προς το σπίτι του Γιώργου για να κάτσω λίγο ακόμα μιας και βαριόμουν να πάω σπίτι και δεν νύσταζα.

Άναψα την μηχανή του αυτοκινήτου και περίμενα μέχρι κάποιο φανάρι ώστε να πάρω τηλέφωνο τον Γιώργο.

Στο πρώτο κόκκινο φανάρι κάλεσα τον Γιώργο και του είπα πως πάω από εκεί χωρίς να τον αφήσω να μιλήσει μιας και δεν θα είχε θέμα έτσι και αλλιώς.

Π Α Ν Ο Σ

"Ευχαριστούμε και πάλι που μας έφερες." είπε για χιλιοστή ίσως φορά η Εύα καθώς έβγαζε την Αγγελική από το αυτοκίνητο.