Hidden Stars

Kεφάλαιο 9 (1)

Είναι πλέον πέντε το απόγευμα και η βροχή έχει σταματήσει.

Κρίμα. Μου άρεσε η ιδέα να βλέπω ταινία κουκουλωμένη με το πάπλωμα, καθώς ακούω τις σταγόνες να χτυπάν το τζάμι του παραθύρου μου.

Τέλος πάντων υποθέτω μπορώ να δω και χωρίς βροχή ταινία, μιας και τελείωσα το διάβασμα.

Σηκώνομαι από την καρέκλα του θρανίου μου και ξανανοίγω το κινητό μου μετά από τρεις ώρες.

Ασταμάτητα μηνύματα από ομαδικές αλλά και προσωπικές συνομιλίες έρχονται, κάνοντας έναν εκνευριστικό ήχο. Διαγράφω όλες τις ειδοποιήσεις και ξαπλώνω κάτω από τα σκεπάσματα.

Αφού βρω την ταινία που ήθελα να δω την ξεκινάω και βολεύομαι καλύτερα στο μαξιλάρι.

Πριν καν προλάβω να τελειώσω την εκκίνηση της ταινίας ,ακούω ένα ελαφρύ χτύπημα της πόρτα του δωματίου μου. Ξεφυσάω εκνευρισμένη μιας και δεν πρόλαβα να κάτσω λίγο, αλλά παρόλα της λέω να περάσει.

Είναι η Μαρία , ήμουν σίγουρη εξάλλου δεν ήταν και κανείς άλλος στο σπίτι.

Βλέπω την ροζ κορδέλα στα μαλλιά της καθώς ξεπροβάλει διστακτικά το κεφάλι της πίσω από την πόρτα.

Ύποπτο. Σίγουρα κάτι θέλει.

"Τι έγινε;" την ρωτάω καθώς σηκώνω τον κορμό μου στηρίζοντας τον στο προσκεφάλι του κρεβατιού μου για να την βλέπω καλύτερα.

"Τίποτα" μου απάντησε ερχόμενη προς το μέρος μου.

"Ήθελες κάτι;" την ρωτάω ήρεμα καθώς την κοιτάω να πλησιάζει και να κάθεται στο κρεβάτι μου.

"Ναι ήθελα να σε ρωτήσω αν τελείωσες το διάβασμα" μου λέει γλυκά κοιτώντας με με τα μελί της μάτια.

"Ναι μόλις και είπα να δω μια ταινία" της είπα περιμένοντας να μου πει τι θέλει.

"Α" μου απάντησε μονολεκτικά στρέφοντας το βλέμμα της κάτω.

"Θες να δούμε μαζί;" την ρωτάω χτυπώντας το κρεβάτι στην θέση δίπλα μου.

"Όχι , βασικά έλεγα να πάμε να πάρουμε την ομπρέλα μου" μου είπε κοιτώντας με παρακαλεστικά.

"Κοι-" πάω να αρνηθώ αλλά το γλυκό βλέμμα της συναντάει το δικό μου περιμένοντας την κάθε μου λέξη.

"Το είχες υποσχεθεί." δήλωσε παραπονιάρικα, σαν να κατάλαβε πως θα αρνούμουν.

Ξεφύσησα. Έχει δίκιο της το είχα υποσχεθεί.