Hidden Stars

κεφάλαιο 25

ΑΘΗΝΆ

Περπατάω με γρήγορο βηματισμό προς το εσωτερικό του προαυλίου. Βλέπω τα αγόρια και την Ίριδα να κάθονται σε ένα παγκάκι και ξεκινάω προς τα εκεί. Φαίνεται να μιλάνε αρκετά σοβαρά , οπότε δεν θα με καταλάβουν αν πάω από πίσω τους.

Περπατάω αργά προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο και δεν μπορώ να κρατήσω ο χαμόγελό μου, αφού κανείς τους δεν μ έχει δει ή ακούσει.

"Και δηλαδή σου είπε ακριβώς αυτά; Μήπως κατάλαβες λάθος;" ακούω τον Γιώργο να ρωτάει και μένω για λίγο εκεί, ώστε να ακούσω για ποιο πράγμα μιλάνε.

"Ναι σας λέω, και δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω, μου είπε ακριβώς ότι έχει σταματήσει να τρώει και αν ποτέ βάλει κάτι στο στόμα της το ξερνάει αμέσως. Μην σχολιάσω το γεγονός ότι είναι ακόμα πολύ επηρεασμένη από τις φασαρίες στο σπίτι." και νιώθω να παγώνω στην θέση μου , το χαμόγελό μου φεύγει ταχύτατα, μόλις ακούω την φωνή του Πάνου να μεταφέρει όσα του εκμυστηρεύτηκα πριν 3 μέρες.

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και είναι έτοιμος να ξαναμιλήσει. Τι άλλο θα πεις Πάνο;

"Έχω αρχίσει να φρικάρω" αυτό δεν μοιάζει με το 'μην ανησυχείς θα το περάσουμε' Πάνο. "Αν συνεχίσει με αυτόν τον τρόπο θα καταλήξει σε πολύ άσχημη κατάσταση" πού πήγε το 'πιστεύω πως θα ήσουν όμορφη με οποιονδήποτε τρόπο' Πάνο. "Έκλαιγε τόσο πολύ που πίστευα πως θα σταματήσει να αναπνέει" 'Σε εμπιστεύτηκα μην με απογοητεύσεις' σου είχα ψιθυρίσει , Πάνο.

Νιώθω χλωμή , βλέπω τους υπόλοιπους που ακούνε χωρίς να μιλάνε και αντιδρούν σαν να είναι σε κατάσταση σοκ. Τα πρώτα δάκρυα φτάνουν , μα σκουπίζομαι όπως όπως. όταν θα είμαι μόνη.

"Με ποιο δικαίωμα;" ακούω τον εαυτό μου να λέει , πριν καν το σκεφτώ , και τους βλέπω όλους πως ξαφνιασμένοι γυρνάν να με κοιτάξουν.

Το πρόσωπό τους τα λέει όλα. "Α-Αθηνά; Πόση ώρα είσαι εδώ;" με ρωτάει σοκαρισμένος ο Πάνος.

"Αρκετή για να ακούσω ό,τι χρειαζόμουν" του απάντησα με το αδιάφορο προσωπείο να παίρνει και πάλι την σκυτάλη.

"Να σου εξηγήσω-" ξεκίνησε να απολογείται μα δεν είχα όρεξη για τέτοια.

"Δεν έχω να ακούσω τίποτα παραπάνω" του είπα καθώς έκανα να απομακρυνθώ. Πρέπει να φύγω.

"Αθηνά γιατί δεν μας είπες τίποτα; Μου είπες τίποτα;'' ρωτάει η Ίριδα σταματώντας την πορεία μου στην μέση , κάνοντάς με να γυρίσω να την κοιτάξω.