Her Unwanted Love (Salvador Series #1)

Chapter 6

Chapter 6

"I won't ever leave you, even though you're always leaving me."

― Audrey Niffenegger, The Time Traveler's Wife

***

Hindi ko malaman kung paano ako nakauwi sa bahay namin nang hindi naaksidente. Nakasakay ba ako ng taxi ng maayos? Nasabi ko bas a driver ang address ng bahay namin? Nakabayad ako ng pamasahe? Kahit ang maliliit na mga bagay na iyon ay hindi pumasok sa isip ko.

All I ever thought of was what happened. Paanong may ganung pictures si Keaton? How? Why? And Brittany ... may nangyari ba sa kanila ni Keaton? She betrayed me. Tinuring ko pa man din siyang bestfriend. Ang taong inaasahan kong huling mananakit sa akin but she hurted me first, instead. Hindi ko malaman kung ano ang iisipin mula sa paglabas niya sa condo ni Keaton but it was all I ever thought of, na may nangyari sa kanila. And it freaking hurt to bits.

I clutched my chest at the sudden bolt of pain. Halos isalampak ko ang sarili ko sa may pinto ng aming bahaykung hindi lang ako pinagbuksan ni mommy ng pinto.

"Gremaica?"

"M-Mom ..."

"What happened to you? Inaatake ka ba?"

"H-Hindi po. Inaantok la-lang ako," pagsisinungaling ko at lalagpasan na sana si mommy pero nahuli niya ang braso ko.

"Really, Gremaica, what is the problem?" she looked at me straight to the eye. Dahan-dahan kong kinuha ang braso ko mula sa pagkakahawak niya at lumayo ako.

"Really, my, inaantok lang ako," walang sabi-sabing umakyat ako sa taas papunta sa aking kwarto. Nasalubong ko ang aming katulong mula sa kwarto ng kuya ko pero nilagpasan ko lang ito nang akmang babatiin ako.

Pagkabukas ko ng pinto ng aking kwarto ay agad akong sumalampak sa aking kama. Parang bagyo na walang pasabing bumuhos ang aking mga luha. Humagulgol ako habang yakap-yakap ang aking unan. Tila hindi nauubos ang pighati na nakakulong sa aking puso. Tila walang katapusan ang sakit na nararamdaman ko.

It's over. The sweet and endearing three years of love that Keaton and I shared have come to an end. Why was it sudden? Wala man lang warning na ang yakap at halik niya kagabi nang ihatid niya ako sa bar ay ang huling yakap at halik na pagsasaluhan namin. If only I knew ...

Umikot ako at tumitig sa kisame. I harshly wiped the tears off my cheeks. Bakit? It was the only question I needed to be answered.

Bakit nagawa ni Clark sa akin iyong kagabi? Bakit galing si Brittany sa condo ni Keaton? Bakit may mga litrato si Keaton nang ginawa ni Clark sa akin? And I was damn fvcking unconscious the whole time. Sinabunutan ko ang aking sarili habang umiiyak. I can't ... I can't do this anymore. I can't live anymore. I feel like dying. I'm slowly dying.

Days have passed. I was still grieving for that lost love. Nagtatanong na si mommy at daddy kung bakit hindi ako umaalis ng bahay at kung bakit hindi na pumupunta si Keaton sa bahay namin. Nasanay sila na halos araw-araw ay nakikita nila ang mukha ni Keaton na sinusundo ako. But all I ever told was that he's busy.

Ni hindi ko na nabuksan ang cellphone, laptop o maski ang iPad ko. All I did for the passing days was to cry and grieve. Masakit eh. Sobrang sakit ng nangyari. Parang akong biktima ng isang krimen na walang hustisya dahil walang sapat na ebidensya.

I was spacing out while staring at my white ceiling when there was a knock on the door.

Umawang ang pinto at sumilip si daddy. His black necktie hanged on his neck and his coat was on his arms. Agad akong bumangon nang nakita ang kanyang mukha na puno ng pag-aalala habang tinitignan ako.