Her Unwanted Love (Salvador Series #1)

Chapter 5

Chapter 5

"There are a million ways to lose someone you love."

- Tammara Webber

***

"Kumusta ang pakiramdam mo, Grem?"

Ang mukha ni Arriane ang mukhang bumungad pagka-gising ko. Pakiramdam ko ay nagmula ako sa isang malalim na tulog. At bigla kong naalala kung bakit nga pala ako nandito sa apat na sulok ng puting kwartong ito. Naalala ko ang mukha ni Clark, ang galit na mukha ni Vander at nais kong maiyak muli pero pinilit kong bumangon.

Wala namang masakit sa kahit saang parte ng katawan para lang akong galing sa malalim na tulog.

"Ilang oras akong tulog, Iane?"

"Mga limang oras, Grem. Wala bang masakit sa'yo?"

Umiling ako at tinignan siya. Hinawakan niya ang kamay ko at bahagya itong pinisil. "'Wag kang mag-alala, Grem. Hindi ka nagalaw ni Clark. Nagpahayag na siya ng statement, ayon kay Vander. At ayon sa examination sa'yo, you were not raped. Kaya please, wag ka ng mag-alala."

Guminhawa ang pakiramdam ko sa balitang hindi ako nagalaw ni Clark pero makukulong ba siya kahit na ganun ang ginawa niya sa'kin? Bakit niya iyon nagawa sa akin in the first place? May gusto ba siya sa akin? Naghihiganti ba siya? Wala naman akong maalala na may kasalanan ako sa kanya.

"Ang mga magulang ko, Iane?" tanong ko bigla. Alam ba nila mommy at daddy? Nakisali rin ba sila sa gulo ng diumano'y rape ko?

"Grem ... tumawag ang mommy mo sa cellphone mo," naghintay ako sa maaari niyang isagot. "Nagsinungaling kami ni Vander na nasa condo kita natulog dahil hindi namin alam kung nais mo bang malaman ng mga magulang mo ang nangyari sa'yo. Saka ..." tumingin siya sa'kin. "Naasikaso na naman ni Vander ang lahat eh."

Tumango ako sa kanyang sagot at nginitian siya. "Natulog ka ba? Anong oras na? Kanina mo pa ba ako binabantayan?" tanong ko na puno ng pag-aalala sa kanya. Sa nangyaring ito sa akin ay siya ang umagapay sa akin, sila ni Vander. Wala bang alam si Keaton sa nangyari sa'kin? Asan siya?

"Ayos lang ako. Nakatulog ako dito habang binabantayan ka," ngumiti si Arriane sa'kin para siguro papanatagin ang loob ko.

"Si Vander?"

"Pinauwi ko na muna sa kanila. Galing siyang presinto at pumunta pa dito. Mas kailangan niyang magpahinga kesa sa'kin. Medyo lasing pa naman iyon ..."

"Maraming salamat sa inyo, Arriane. Malaki ang utang na loob ko sa inyo ni Vander. Tinulungan niyo ako," yumuko at humawak sa kamay niya. "Mabubuti kayong kaibigan."

"Walang anuman iyon, Grem. Ginagawa lang namin ang tama. Tungkol nga pala kay Keaton ..." Napatingala ako at tumingin sa kanya, hinihintay ang kanyang sunod na sasabihin. "Hindi pa rin namin ma-contact ang cellphone niya. Hindi rin kasi namin kilala ang mga kaibigan niya."

Nilahad niya ang aking cellphone sa akin. "Ikaw na ang tumawag. Sa kanya or sa bahay nila." Tumango ako at tinanggap ang aking cellphone.

Agad kong pinindot ang kanyang contact na nauna sa aking phonebook. Iilang ring na ay hindi pa rin ito nasasagot. Keaton isn't usually like this. Unang ring pa lang sasagot na siya o sa pangalawang ring. Pero bakit? May problema ba?

"Iane, kailangan ko siyang puntahan. Kailangan kong puntahan si Keaton."

"Seryoso Grem? Ng alas-sais ng umaga? Ng may IV ka? Pupuntahan mo? Ang boyfriend mo nga ang dapat pumunta dito eh," bumugnot ang mukha ni Arriane at kinuha ang cellphone ko mula sa'king kamay.

Tinitigan ko ang IV sa aking kamay at walang alinlangang hinablot ito. Kumirot ang tinurukan nun pero binalewala ko ito.

"Gremaica!" Tumayo ako at kinuha ang nakapatong na jacket sa dulo ng aking kama. Nakahospital gown lamang ako kaya hinalughog ko ang bag sa ilalim ng kama. Hinablot ko ang cargo shorts at puting tshirt na nakita ko. Mabilis ang galaw ko sa pagbibihis para hindi mapigilan ni Arriane na panay ang sigaw sa'kin. "Baliw ka ba talaga?"