My crazy wife

Ευτυχισμένη οικογένεια? Χαχαχα

Μερικές μέρες μετά...

"Σε ποιόν από τους δυο μας πιστευεις οτι θα έμοιαζε?"  Ρωτάω τον Ηλία ενώ είμαστε στον τάφο της μητέρας του... Εκεί που ο Ηλίας είχε θάψει το αρκουδάκι για το αγέννητο μωρό μας...

Εκεί... Εκεί πηγαίνουμε για να το τιμήσουμε...

Όπως και την μαμά του...

"Το λέγαμε αγγελάκι... Άρα λογικά σε εσένα..." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Πέθανε πριν προλάβει να γεννηθεί. Αυτό είναι άδικο... Όμως το χειροτερο ειναι... Ότι δεν νιώθω ότι δικαιώθηκε ποτέ... Ακόμα και μετά την αυτοκτονία της..." Του λέω με παράπονο και εκείνος χαιδευει τα μαλλιά μου.

"Ένιωσε τον ίδιο πόνο που ένιωσα και εγώ... Για αυτό αυτοκτόνησε... Από τυψεις... Επειδή δεν αντεχε τον πόνο... Δεν ξέρω τι από τα δυο... Νόμιζε ότι ο Ιάσωνας αυτοκτόνησε... Ότι πέθανε... Και ο πόνος του να χάνεις ένα παιδί δεν αντέχεται..." Του λέω ενώ τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα.

"Ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα να βάλω τέλος στην ζωή μου?" Τον ρωτάω και εκείνος αφήνει ένα ειρωνικό γελακι.

"Μπορώ να θυμηθώ και μερικές φορές που το είχες προσπαθήσει και όλας..." Μου λέει και τον αγκαλιάζω.

"Ηλία... Δεν μπορώ να την συγχωρήσω... Δεν θέλω να την συγχωρήσω... Ποτέ... Ποτε... Δεν μπορώ... Μου στέρησε το παιδί μου... Παραλίγο να σκοτώσει την Φρίντα μου... Είπε στον Κυριάκο που ήμουν για να μου κάνει κακό... Εξαιτίας της ο Ιάσωνας παραλίγο να αυτοκτονήσει ο Ιάσωνας... Να χάσω και άλλα παιδιά..." Της λέω και εκείνος με σφίγγει στην αγκαλιά του και με φιλάει τρυφερά ενώ τον νιώθω να είναι έτοιμος να κλάψει.

"Λυδιάκι μου... Δεν σου κάνει καλό να μένεις εδώ... Απλά πάμε μωρό μου... Πάμε κάπου αλλού να ηρεμήσεις..." Μου λέει και τον αγκαλιάζω σφιχτά.

"Θέλω να πάμε να πάρουμε γλυκά... Εσυ φυσικά δεν θα φας μην πάθει και τίποτα η καρδιά σου..." Αρχίζω να του λέω και εκείνος γελάει κάπως αμήχανα.

"Να πάρουμε γλυκά... Η μάλλον πρώτα να πάμε στο εμπορικό να ψωνίσουμε για  τα παιδιά μας... Ρουχα παπούτσια... Ηλεκτρονικά... Και μετά να παραγγείλουμε... Για κάτι ωραίο... Να φαμε όλοι μαζί... Να δούμε μια ωραία ταινία... Και μετά... Αφου τα παιδιά μας πάνε για ύπνο... Να κάτσουμε να πιούμε κρασί... Που κάνει και καλο στην καρδιά σου..." Του λέω και εκείνος γελώντας λιγάκι φιλάει τρυφερά το μέτωπο του.

"Αχχχ ρε Λυδιάκι μου... Απλά... Λυπάμαι... Για όλα όσα σου έχουν συμβεί... Δεν... Δεν κατάφερα να σε κάνω ευτυχισμένη... Να σε προσταυευσω... Συγνώμη..." Μου λέει και στιγμιαία κλείνω τα μάτια μου για να ηρεμήσω λιγάκι.