My crazy wife

Διαζύγιο?

Ηλίας POV

"Μικρό μου αρκουδάκι... Ελα... Ελα μην κλαις... Μην κλαις αγοράκι μου... Ο μπαμπάκας σου είναι εδώ... Εδώ είναι ο μπαμπάς σου... Που σε λατρευει. Ελα μωρό μου κοιμήσου..." Λέω στον γιο μου εκείνος όμως δεν λέει να ηρεμήσει... Απλά συνεχίζει να κλαίει... Γενικά από εχθές μετά από το περιστατικό με την μητέρα του δεν έχει σταματήσει να κλαίει...

Μάλλον φοβάται...

Υποθέτω...

Ίσως να αισθάνεται και τον δικό μου φόβο...

Η Λυδία έχει φυγει απο το πρωί για να πάει στις φυλακές να μιλήσει με εκείνο το κάθαρμα... Έχουν περάσει έξι ώρες και δεν λέει να γυρίσει...

Ανησυχώ...

Την παίρνω τηλέφωνο και δεν απαντάει ενώ ο δικηγόρος μου είπε ότι έχει φυγει απο τις φυλακές εδώ και τέσσερις ώρες... Όπως και ότι θα αποσύρει την μήνυση εναντίον του...

Αυτό δεν πρέπει να γίνει...

Με το που βγει από την φυλακή ξέρω πολύ καλά ότι θα προσπαθήσει να της κάνει κακό... Δεν θα μπορεί πάλι να κοιμηθεί τα βράδια...

Δεν θα είναι καλά...

Πρέπει να την εμποδισω...

Δεν γίνεται ένα κάθαρμα σαν εκείνον να κυκλοφορεί ελεύθερο στον κόσμο...

Φοβάμαι πολυ για το Λυδιάκι μου...

Το χειροτερο όμως είναι ότι περνάω τον φόβο μου και τον Ιάσωνα...

Στόχος μου σαν πατέρας είναι να καταφέρω να νιώθει ότι πάντα είναι ασφαλείς κοντά μου... Να μην έχει ποτέ αρνητικά συναισθήματα...

Ξέρω απο μικρός να ελέγχω τα συναισθήματα μου. Η μαμά μου με μάλωνε για αυτό. Έλεγε ότι πάντα πρέπει να τα εκφράζουμε. Όμως όταν γεννήθηκε η Δανάη έμαθα ότι τα μωρά νιώθουν τα αρνητικά μας συναισθήματα. Από τότε έμαθα να τα ελέγχω.

Πολλές φορές δυσκολευομαι βέβαια αλλά... Τώρα έχω ένα παιδί.

Δεν πρέπει να του μεταδιδω φόβο ή λύπη...

Μόνο ασφάλεια αγάπη και χαρά...

"Ελα μωρό μου... Κοιμήσου... Ελα αγοράκι μου... Κοιμήσου... Ελα για τον μπαμπακα σου... Ελα για τον μπαμπά σου που σε έχει σαν θησαυρό..." Του λέω ενώ τότε κλείνω την κουρτινα του δωματίου του για να σκοτινιασει λιγάκι και ανοίγω μια λάμπα με διάφορα σχήματα πάνω που πολλές φορές τα παρατηρεί και τον κανουν να ηρεμει.