My crazy wife

Ανησυχία

Ηλίας POV

"Τα νευρα μου... Γιατί δεν απαντάει στις κλήσεις μου?" Ρωτάω ανήσυχος ενώ η κλήση μου προς την Λυδία μου απορρίπτεται ξανά.

"Ελα τώρα αδελφέ... Μην ανησυχείς... Λογικά κάνει μπάνιο ή ξεκουράζεται... Η δεν θα το ακούει." Μου λέει ο Γιώργος για να με καθησυχάσει αλλά δεν το καταφέρνει.

"Όχι όχι... Η Λυδία έχει φυγει απο την δουλειά της εδώ και δυο ωρες. Πριν μια άνοιξε το κινητό της. Την έχω πάρει εκατό φορές τηλέφωνο αλλά δνε απαντάει. Φοβάμαι μην... Μην της έχει συμβεί κάτι κακό." Λέω ενώ πάω να την καλέσω ξανά.

"Ρε Ηλία αφου έστειλες τον φυλακα από την εταιρεία και σε ενημέρωσε ότι είναι έξω από το σπίτι και η Λυδία μέσα ήρεμη γιατί κανεις έτσι? Το πιο πιθανόν να κοιμάται και να το έχει στο αθόρυβο." Μου λέει ξανά ο Γιώργος όμως γνέφω αρνητικά.

"Οχι μετά την τελευταία φορά που το έκανε και ήρθα από την εταιρεία τρέχοντος σχεδόν μου υποσχέθηκε ότι αν είναι να το κλείσει ξανά για να κοιμηθεί θα με πάρει τηλέφωνο πριν να με ενημερώσει." Του απαντάω.

"Εεε καλά τότε ίσως να το ξέχασε. Δεν εμπιστεύεσαι το Ακη? Είναι χρόνια στην εταιρεία. Ξέρει και εσένα και την Λυδία από τότε που ήσασταν παιδιά... Δεν θα άφηνε κάποιον να της κάνει κακό και μετά να σου πει ψέματα." Επιμένει ο Γιώργος.

"Δεν πήγε ο Άκης όμως. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Άκης είναι πενήντα χρονών με πρόβλημα στην μέση και για αυτό έστειλε τον καινούριο στην θέση του. Τον οποίο οχι. Δεν τον εμπιστεύομαι." Του λέω κάθετως και εκείνος αφήνει μια ανάσα.

"Και? Θα πας τώρα από εκεί?" Με ρωτάει και γνέφω αρνητικά.

"Οχι... Οχι ακριβώς τώρα... Φοβάμαι για την Δανάη και το μωρό... Επίσης η Δανάη με είχε βάλει να ορκιστω στην ψυχή της μάνας μας ότι δεν θα την αφήσω μόνη της στην γέννα. Ο πατέρας μας αποκλείεται να μπει μεσα και ο φίλος της ο Πέτρος δεν επιτρέπεται επειδή είναι ανήλικος και επειδη δεν έχει βιολογική συγγένεια με το μωρό. Άρα μονο εγω μπορώ να μπω... Αν... Αν ξεκινήσει τοκετός." Του απαντάω και με κοιτάζει με απορία.

"Γιατί δεν μπορεί ο πατέρας σου να μπει μεσα?" Με ρωτάει και του κάνω νόημα να κοιτάξει πίσω μας όπου κάθονται ο πατέρας μου έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό από το άγχος του η Σοφία από πάνω του να του κάνει αέρα και ο Πετράκης που πηγαίνει φοβισμένος πάνω κάτω.

"Μάλλον δεν έχει όρεξη." Λέω ειρωνικά ενώ τότε η πόρτα του δωματίου που τόσες ώρες είχαν την Δανάη ανοίγει και η γιατρός της βγαίνει ενώ μια νοσοκόμα φέρνει την Δανάη μας κοντά μας ενώ εκείνη είναι πάνω σε καροτσάκι και χαιδευει την κοιλίτσα της.