Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi.
Bu nazlı bir sevdanın hikayesi...
NAZLI & YUSUF
"Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."
Gel gelinim gönlüme gel Senden başka yar sevemem Gel gelinim sevgime gel Bu yüreği başkası çözemez
Gel gelinim gönlüme gel Senden başka yar sevemem Gel gelinim sevgime gel Bu yüreği başkası çözemez
Sevgimi yücelttin, gülüşüme layıksın artık Gel bana var bana melodim, olacaksın gelinim Güneşimi hak ettin, sevgime layıksın artık Gökyüzü gözlüm uzan bana, seni ister kaderim
31. BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir zamanlar diyerek başlayan masalları çok severdim. Öyle ki hep o masallardaki prenses olmak isterdim. Böyle etekleri uçuşan, mutlu güzel prenses. Çok değer verirdim o masallara. Hele prens ve prensesin kavuşmaları. Benim için paha biçilmezdi.
Şimdi ben, o masalların son satırlarını okuduğumda ki gibi huzurluydum. Bugün benim masalımın en güzel günüydü. Bir prenses gibi hissediyordum kendimi. Bu ben miydim? Böyle beyazların içinde sıcacık gülümseyen ben miydim?
Bugün evleniyordum. Gerçekten evleniyordum. Yusuf ile bugün yeni hayatımıza ilk adımımızı atacaktık. Bir yılda hayatım değişmişti. Ben şiirlerdeki gibi bir aşka sahip olmuştum.
Çocukluğumun, gençliğimin geçtiği odaya baktım garip bir mutlulukla. Ah keşke odamın duvarları olsa da konuşsaydı.
Ben hep sessiz, hep sakin bir çocuktum. Hasta olduğum için sanıyordum bunu ilk zamanlar. Ama değildi. Benim fıtratım böyleydi. Derdimi ince ince içime işlerde dile getirirken iki üç cümleyi bir araya getirmeye çekinirdim. Mutlu olunca da küçük tebessümlere sığdırırdım duygularımı.
Gözüm sağ köşede asılı çerçeveye takıldı. Gelinliğimin eteklerini tutarak çerçeveye yaklaştım. Çerçevedeki fotoğrafa bakarken buruk bir tebessüm oldu dudaklarımda. Bu fotoğraf bir başkaydı. Hastalığım devam ederken tüm çekilen fotoğraflar siyah kapaklı albümünde yerini alırken, bu fotoğraf duvarda asılıydı.
Bu fotoğraf benim yeni, sağlıklı bir kalbe kavuştuktan sonra ilk kez gülümsediğim anı içinde barındırıyordu. Yeni bir kalbe sahip olduktan neredeyse bir sene geçmişti bu fotoğrafta. Pencerenin önüne konan bir kuşun, oraya bıraktığım kaptan su içişine bakarken gülümsemiştim. Ve o anı babam ben fark etmeden ölümsüzleştirmişti. Çektiği bu fotoğrafı çerçeveletip, odama asarken saçlarımı sevgiyle okşayıp hiç aklımdan çıkmayacak cümleleri fısıldamıştı kulağıma.
