Keyifle okuyun
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Medya: Barış Manço- Kol Düğmeleri
Hatırlarım, bugün gibi
Sessiz geçen, son geceyi
Başın öne, eğik bir suçlu gibi
Bana verdiğin, hediyeyiİki küçük, kol düğmesi
Bütün bir aşk, hikayesi
İki düğme, iki ayrı kolda
Bizim gibi, ayrı yoldaAkşam olunca sustururum, herkesi her her şeyi
Gelir kol düğmelerimin, birleşme saati
Usul usul, çıkarır koyarım kutuya yan yana
Bitsin bu işkence kalsınlar bir aradaHeyhat sabah, gün ışıldar
Yalnız gece, buluşanlar
Yaşlı gözlerle, ayrılırlar
Düğmeler gibi, bizim gibiBizim gibi
Ayrılırlar
Bizim gibi
Ayrılırlar
Bizim gibi
Ayrılırlar
Bizim gibi
Ayrılırlar
İlk ne zaman kaybetmiştim kendimi, ilk ne zaman çaresizlikle kavruldum bilmiyorum.
Doğduğum gün mü? Yoksa annemin bizi terk ettiği gün mü? Aşık olduğumu, sevildiğimi sandığım gün mü? Yoksa aldatıldığım gün mü?
Bilmiyorum...
Tek bildiğim kafamın içindeki, kendime olan o öfke ve çaresizliği susturamadığımdı.
Çok denedim. Çok dua ettim. Annem gibi sevgisiz bir kadın olmamak , onun gibi evlatlarına acı çektirmemek için. Ama olmadı. Ben olmak istemediğim şeyin içinde buldum kendimi, yapmam dediğim her şeyi yaptım. Tıpkı annem gibi oldum. Kızıma kötü davrandım. Onun her bir saç teline kurban olsam da, onu çok sevsem de bunu ona göstermedim.
Her şeyin başlangıcı annemdi. Bunu biliyordum ama. O başlatmıştı bu yangını. Ben ilk o bizi terk ettiğinde vazgeçmiştim hayattan. O gün işte şu an olduğum Yasemin'e dönüşmüştüm. Küçüktüm, sevgiye açtım. Babam ne kadar bizi sevse de yetmemişti. Ben ve Yusuf hep anne sıcaklığını aramıştık. Annem gitmişti, hayatımızda hiç var olmamıştı sanki. İlerisi gerisi yoktu, bildiğimiz tek gerçek buydu.
Bu gerçek canımı çok yaktı. Düşünsenize, büyüyorsun ergenliğe giriyorsun, çocukluktan genç kızlığa adım atıyorsun ama yanında olmasını istediğin, en çok ihtiyaç duyduğun kişi yok. Bu boşluk bende büyüdü, büyüdü...
Sanki sokak ortasında kalabalığın içinde kayboldum. Zaten sonrasında da o kalabalıktaki ilk gördüğüm insana koşulsuz güvendim. Bana uzatılan ele can havliyle tutundum. Bana ilk seni seviyorum diyen adama inandım, güvendim hatta kandım. Çünkü ben onun gözlerindeki ifadeyi sevgi sanmıştım. Değildi. Ben sadece öyle olmasını çok istesem de değildi.
YOU ARE READING
NAZLI SEVDA
RomanceHayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi. Bu nazlı bir sevdanın hikayesi... NAZLI & YUSUF "Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."