Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi.
Bu nazlı bir sevdanın hikayesi...
NAZLI & YUSUF
"Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."
(Bildiğiniz üzere hiç sınırlandırma yapmıyorum. Ama okuyan kişiye oranla oy sayısı az geliyor. Eğer oy verirseniz gerçekten beni mutlu edersiniz. Şimdiden teşekkür ederim. )
Medya: Raviş- Güzel Kadın
Sen aşk ile kutsanan güzel kadın Ne güzel şey varlığın, Dilime duadır adın Olduğun yer gönlümün mabedidir Sanadır kalbimdeki her atım.
Sen ömrüme yazılan güzel kadın Ne güzel şey varlığın, Dilime duadır adın Olduğun yer cennetin bahçesidir Sanadır attığım her adım
Sevilmek ne çok yakışır sana Adının yanında ne güzel durur adım Al cennetine kabul et sen beni Seni çok seviyorum güzel kadın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbim. Ah benim aşık kalbim. Ne olur bu kadar hızlı atma...
Bazı şeyler beklenmediktir. Öylesine beklenmediktir ki. Sen o beklenmeyen durumla ilgili hayal bile kurmazsın.
Mesela bende bundan aylar önce hayalini kurmadığım ,hiç ummadığım o duyguyla sahafta gördüğüm mavi gözle kapılmıştım. Gerçekten beklenmedikti.
Beklemiyordum.
Bir şiir kitabında en çok geçen kelime olan aşkın benim kapımı çalmasını beklemiyordum. Ama oldu. Aşk denilen kavram tam olarak beklemediğim bir anda sızıverdi hayatıma, en çokta kalbime...
Dudaklarım. Ah benim şanslı dudaklarım...
Dudaklarım birkaç saniye önce Yusuf'un dudaklarını tatmışlardı. O sıcak dudaklarla dans etmişti benim dudaklarım. Nasıl olmuştu? Ne ara olmuştu hiç bilmiyorum.
Ayağım yerden kesilmiş, nutkum tutulmuş aklım gitmişti. O beni öpmüştü. Yusuf beni öpmüştü. O Nazlı çiçeğim dediği beni öpmüştü.
Yutkundum. Kendime gelmek gerçeği kavramak istercesine yutkundum. Alnını alnımda hissettim. Bedeni çok yakınımdaydı. Bende ayaklarımın beni taşıyamayacağını hissetmiş gibi ellerimi belimi saran kollarının üzerine bırakmıştım.
Kalbim hiç atmadığı kadar hızlı çarparken ne zaman kapattığımı bilmediğim gözlerimi araladım. Maviler, uçsuz bucaksız denizleri andıran o maviler ile göz göze geldim. Bir nefeslik mesafe vardı aramızda. Solukları yüzümü, en çokta biraz önce öptüğü dudaklarımı okşuyordu...
Onun da nutku tutulmuş gibiydi. Kim derdi ki mesafeler bir anda yok olacak. Soluklarımız birbirine karışacak. Ama olmuştu. Dile dökemediğimiz her bir sözcük bir sıcak busede bir bir ortaya çıkmıştı.
