Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi.
Bu nazlı bir sevdanın hikayesi...
NAZLI & YUSUF
"Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."
Hatalarınla, pişmanlıklarınla gel Düzeltiriz hepsini birer birer Kızgınlıklarınla, kırgınlıklarınla gel Altından kalkarız beraber
Yalnız değil, yenik değil Çaresiz hiç değilsin Suç ortağım, dizinin dibindeyim Hayat sana insafsızca Ne kadar tuzak kursa da Yosun gözlerine fedaiyim Yüzün gülene kadar emrindeyim
Utançlarınla en gizlilerinle gel Hallederiz hepsini, geçer gider Savaşlarınla, haksızlarınla gel Doğru yolu buluruz, buluştururuz yeniden
Zarar değil, ziyan değil Hepsi de kor, zor anı İnsanız var elbet hata payı Ne olmuş yani olmuş bitmiş Zaten bu dünya fani Yasla başını göğsüme cennet baki
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İnsanın hayatı boyunca fark etmediği bir eksikliği vardır. O eksiklik ki sadece tamamlanınca anlaşılır. Öncesinde bilmezsin eksikliğini, bilmezsin tamamlanacağını.
Şimdi elim, onun eliyle kenetlenmişken tam olarak bunu düşünüyordum. Sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibi. Soğuk parmaklarım sıcak parmaklar ile tamamlanmayı beklemiş ve en sonunda bunu başarmış gibi...
Yanaklarım hafif esen rüzgar ile buz gibi olsa da kızarmışlardı. Utanıyordum. Ama elimi çekmek gibi bir düşüncem yoktu. Onunda yoktu. tüm bu kalabalığın içinde sadece ikimiz var gibiydik.
Etrafımızda coşkuyla şarkılara eşlik edenler, biz gibi de sadece olduğu yerde ritme uymaya çalışanlar vardı. Bizde onlardan biriydik. Ama bence biz herkesten farklıydık. Bizim burada herkesten başka atıyordu kalplerimiz, herkesten başka dinliyorduk şarkıları.
Ara sıra ritme kendimi kaptırıyordum. O sıralarda da omuzlarımız birbirine değiyor, bakışlarımız kaçamak olarak birbirine karışıyordu. Bu bana çok keyif veriyordu. Onunla aynı anda göz göze gelmek,aynı şarkıları mırıldanmak...
Yine şarkıya mırıldanarak eşlik ederken kulağımın dibinde nefesini hissettim. Ürkek ve heyecanlı gözlerimi hemen ona çevirdim. Parıldayan gözlerle bana bakıyordu.
"Üşüdün mü?"
Başımı iki yana salladım. Bedeni bana doğru çok fazla yaklaşmıştı. Artık omuzlarımız ara sıra birbirine değmeyeceklerdi. Çünkü onun benden uzaklaşmaya niyeti yok gibiydi. Artık bedeni yanımdan kesin olarak ayrılmayacak bir mesafede konumlanmıştı.
Bedenini yakınlığımızı bozmadan hafifçe bana çevirip, elini uzatıp uçuşan saçlarımı yüzümden çekti. Saçlarıma dokunan elinin varlığı ile içimdeki kuşların cıvıldamasını anlamlandırdım. Onun saçlarıma dokunmaktan çok keyif aldığını, benim de saçlarıma dokunmasından çok keyif aldığımı artık çok iyi biliyor ve anlıyordum. Hislerimiz karşılıklıydı...
