Baka Pwede Pa

Chapter 30

Chapter 30

"Baka mabuntis talaga ako sa lagay na 'to." Natatawang sambit ko kay Nash. Wearing nothing means I can get pregnant but I am not still sure because he let his semen out.

"I am sorry. Wala pala akong dala. Bili nalang tayo 'pag na sa South Korea na tayo." Tumaas ang kilay ko at natawa ng konti. Nagtaka naman siya sa tawa ko.

"Bakit?" Umiling lang ako.

Kinagat ko ang labi ko. May flight pa kami mamaya kaya kailangan ko ng mag ayos. Hindi na niya ako tinanong dahil kinailangan kong maligo. Pagkatapos siya na. Showering together isn't really my thing, baka kasi malate pa kami kapag sinama ko siya.

Pagkatapos naming mag ayos ay tinignan ko kung anong time na. 3 oras nalang flight namin. Kailangan pa naming mag biyahe papunta sa airport. Malapit naman na kami so maglilibot pa kami.

Hindi ako bumili ng mga damit kasi sa Korea ko na gawin. Mas maganda mga damit do'n, wala pa naman akong pera ng Korea.

E 'di card ni Nash. Babayaran ko naman siya. Lagi kasi kaming individual mag bayad kahit na minsan nag i'insist siya ay ayaw ko pa rin.

Hanggang sa pumasok na kami para hintayin na tawagin kami. Kumakain pa ako ng fries. Nagtapon din ako kaagad dahil tinawag na kami. Pwede pa naman kumain sa airplane.

"Anong gusto mo kainin?" Tanong ni Nash no'ng nasa loob na kami ng plane. Umiling ako. Kakapasok palang namin kain na agad ang inaatupag ko. "Sure ka?" Tumango naman ako.

Mamaya ko na isipin pagkain. Matulog na muna ako. Gabi na. Ilang oras lang naman daw ang biyahe papunta sa South Korea. Pero kailangan ko mag pahinga. Hello, masakit hita ko.

"Sakmalin ko ata kamay mo." Bulong ko kay Nash dahil naramdaman ko nanaman ang sakit ng hita ko.

"Bakit? Anong ginawa ko?" Nagtataka naman niyang tanong. Humarap ako sa kaniya at pinanlakihan siya ng mata dahil wala siyang alam.

"Masakit hita ko." Nakangusong bulong ko sakaniya. Umawang ang labi niya at unti unting naging ngisi 'yon. Pinalo ko ang hita niya dahilan ng pag ngiwi niya.

Pinatulog naman niya ako. Magkahawak ang kamay namin buong biyahe. Paggising ko nasa South Korea na kami at sobrang lamig! E alam ko naman kapag South Korea malamig. Nasa gitna kasi ng equator ang Pilipinas kaya sobrang init.

"Nasa luggage 'yung mga jacket." Sabi ni Nash dahil lamig na lamig ako. The next thing I knew, bumili kami ng jacket dahil maaksaya kami. Hindi naman pero talagang nilalamig ako.

Si Nash? Hindi man, kasi naka jacket na siya. Ako lang hindi nag jacket kasi hindi ako nakinig sa kaniya. Pumunta kami sa hotel binook niya. Kumain muna kami para ma recharge kasi hindi ako nakakain sa plane. Natulog ako, eh. Natulog ulit kami ni Nash pagkatapos kasi gabi pa dito sa South Korea.

Baka wala ng nagtitinda kaya kinabukasan ay sinuot ko 'yung jacket na binili niya para 'di sayang. Hindi kami kumain para makakain sa mga restaurant dito sa SK. (South Korea.)

Ang sarap ng pagkain dito sa South Korea! Hindi lang ako marunong gumamit ng lenggwahe nila. Nag enjoy naman ako. Isang araw pang pero an' dami nanaming napupuntahan.

Pumunta kami sa Myeongdong.

"Ang sarap!" Sabi ko at tumingin kay Nash habang kumakain ng Tteokbokki.

Napapaypay naman ako ng bunganga dahil biglang bumalot ang hanghang. Inabot niya sa akin ang tubig pero mas lalo lang humanghang.

Kumakain din siya pero tinigil niya dahil na hanghangan ako sa. Kumain nalang ako ng mochi. Binigay ko sakaniya kasi ma hanghang. Masarap pero mahanghang. Pero wala naman sili. Paste daw ginagamit doon, eh.