Baka Pwede Pa

Chapter 28

Chapter 28

"Glad to know that. Are you really okay now? Be honest, I am your doctor." He said, serious now. I nodded. He nodded to. Still serious.

Mag sasalita sana siya pero tumunog ang phone niya sa kaniyang pantalon. Akala ko nga wala siyang dalawa until tumunog ang phone niya.

"I'll just take this call outside." Paalam niya at agad na tumayo pagkatapos kong tumango.

Lumabas na siya kaya naman muli akong nainip sa loob kahit ilang segundo palang siyang wala. Ako lang kasing mag isa kaya nakakainip.

Muling bumukas ang pintuan. "Sorry for being late." Napangiti kaagad ako no'ng si Nash ang bumungad sa akin. Mabilis siyang naglakad papalapit sa akin at niyakap ako.

He avoided to touch my arm while he's hugging me. I kissed him cheek. He looked at me shocked. Then he gave me a peck of kiss.

"Ang tagal mong nawala." Nakangusong sabi ko no'ng makaupo na siya sa upuan na katabi nitong kama ko.

"Well, I need to buy you some food. Your favorite, by the way." He said and raised the plastic he was holding.

Nakatupperware ito. Agad naman akong naglaway dahil matagal narin akong 'di nakakain ng seafoods. Medyo namahal na kasi kaya sobrang naglalaway na ako ngayon.

"Wait!" Kumunot kaagad ang aking noo. "Ako mag babalat, hindi ikaw. Ako magsusubo sa 'yo, bawal ka magdumi. Madumi kang kumain eh." Pangunguna na niya sa akin.

Napakurap kurap ako. "Grabe ka naman!" Reklamo ko at sumandal sa higaan ko. "Gano'n?" Sarkastikong tanong ko sakaniya halos ngumuso na.

Pero pumayag naman ako. Wala naman akong magawa dahil pilay kamay ko. Sinubuan niya ako ng seafoods with no rice. That's my request.

Nagalit ka siya dahil kakagising ko lang tapos hindi daw ako kakain ng rice. Buti nga nadala siya sa mga palambing lambing ko.

"Masarap?" Tanong niya sa akin at tinaasan ako ng kilay pagkatapos akong subuan ng dalawang maliit na shrimp. Tumango naman ako.

He rolled his eyes while peeling shrimp. Agad ko naman binuka ang bibig ko no'ng tinutok niya sa akin ang kaniyang nabalatan na shrimp.

"Okay, that's enough." Tinakpan na niya ang tupperware at nilagay sa drawer. "Hugas lang ako ng kamay." He said. Tumayo ito at hinalikan pa ako sa pisngi para 'di ako mag tampo. He even smiled at me.

"I hate you." Parinig ko habang nasa lababo siya. Narinig ko lang ang kaniyang tawa. "Alam mo naman na nag eenjoy pa ako tapos tama na?" Pagtatanong ko pa dito.

"Masama kapag kumain ka ng maraming shrimp. Halos 'yon lang kinain mo. 'Di ka man kumain ng tahong saka ng pusit." Narinig kong sambit niya. I rolled my eyes even though I know he can't see me.

"I want to see, Papa." Sabi ko sakaniya.

He pretend that he didn't heard me. Walangya 'to. Bakit parang ayaw niya akong papuntahan ngayon, e' gising na din naman si Papa?

Pinagbawalan ako na umalis dahil hindi pa okay ang kamay ko. Kaya naman kailangan kong mag focus sa paggaling. Sinunod ko lahat ng sabi ni Dr. Mendel.

At dahil nandito na nga si Papa at umuwi na nga kasi tapos na ang kaniyang kontrata sa ibang bansa. Dito lang mag tratrabaho saka may pagkatanda na din siya. Kaya mahirap na.

"Kailan ba pwede 'yang nobyo mo, Dinah? Kailangan ko siyang kausapin." Tanong ni Papa sa akin.

"Anytime naman, Pa. Bakit?" Tanong ko pabalik. Mas kinakabahan nga ako para kay Nash.