Baka Pwede Pa

Chapter 18

Chapter 18

Umamin siya sa akin na gusto niya ako tapos hindi man lang nag bago ang pakikitungo niya sa akin. I have no idea that he likes me at all! Sino ba naman kasi ang mag aakala kung lagi niya akong inaasar 'di ba?

Why would I assume? Kapag nag a'assume ka, do'n ka naman mali at masasaktan. Kapag hindi parang kasalanan mo pa na hindi ka nag assume at sasabihin na manhid ka.

Sa lahat na lang ng bagay na nararamdaman mo o hindi mo nararamdaman ay mayro'n pa ring meaning. All of it was just have a fucking meaning!

Nag focused ako sa pag mo'move on at pag aaral ko. Hanggang sa mag graduate ako magna cum laude. And I was happy because Nash was there for me. My mother and finally my father was there too.

Sa konting panahon na nando'n si papa ay naging masaya naman ako at naging masaya rin ako na kasama si Nash.

Nasa bahay ako no'ng mayro'n daw nag papatawag sa akin. No'ng una ayaw ko pang bumaba pero pinasok ako ni Nash at pinilit na tumayo kaya naman no choice ako at napalabas nang bahay.

Natigilan ako no'ng bumungad sa akin si Ellouise. Ayos na ayos siya sa harapan ko habang ako naman ay pang bahay lang at nag papahinga.

"Ellouise. . ." Mahinang tawag ko sa kaniya.

Malungkot ang kaniyang mukha. Lumayo ako no'ng sinubukan niyang abutin ang aking kamay. Napahawak siya sa kaniyang bibig. Nagulat ako no'ng biglang namuo ang luha sa kaniyang mata.

"Hey. . . Why are you crying?" Medyo natatarantang tanong ko sa kaniya at lumapit rin. Umiling ito at inalis na ang hawak sa bibig.

"I just want to say sorry." Umiiyak na sabi niya at inawakan ang dalawang kamay ko.

Napalunok ako. Suminghot siya.

"Andami kong kasalanan lalo na't inagaw ko sa 'yo si Errol. I regret that I begged him to love me and unlove you. Pasensya na kung hindi kayo nag balikan dahil sa akin. Patawarin mo ako." Umawang ang aking labi.

Nag iwas ako ng tingin.

"Nash," tawag ko at tumingin sa likod ko. Nasa likod ko siya at nakatingin ngayon sa aming dalawa. Huminga ako ng malalim. "Pwede mo ba kaming ihatid sa isang lugar na pwede kaming mag usap ng maayos?" Mahinang tanong ko sa kaniya habang hawak hawak pa rin ang kamay naming dalawa ni Ellouise.

Mabuti na lang at pumayag si Nash. Medyo ayaw ko pa nga kasi wala pa man kaming pinag uusapan ni Ellouise ay umiiyak na siya.

Ayoko pang makipag usap sa kaniya. Kasi alam kong babalik ulit ang sakit na hindi na ako at siya na talaga. Sila na ba ngayon? Masaya ba sila? Ano kayang feeling na maramdaman niya rin ang pag mamahal na pinaramdam sa akin ni Errol?

"Alam kong madami akong kasalanan sa 'yo. . ." Nakaupo kami sa bench. Mag kaharap habang ako ay nakatingin sa kaniya ay siya naman itong nakayukong hindi makatingin sa akin.

"Bakit ka na gi'guilty? Kasi ikaw na 'yung mahal niya ngayon at hindi ako? Kasi. . . Hindi niya ako binalikan? Kasi ikaw 'yung pinili niya? Naisip mong ikaw ang the other woman dapat pero ako pala? Ano? Sa'n ka nag so'sorry? Bakit ka nag so'sorry? Bakit ka na gi'guilty?" Maraming tanong ko sa kaniya na deretsa.

Pinikit ko ang aking mata at dumila sa aking labi. Napalunok ako at muling minulat ang aking mata. Tumingala ako umiling para alisin ang nakasagabal ma buhok sa mukha ko.

I stared at her. She's sobbing now.

"Sinadya mo ba na gawin 'yon? Hindi 'di ba? Kaya huwag kang maguilty na ikaw ang mahal niya. Na ikaw pinili niya!" Pag papanatag ko sa kaniya at suminghot dahil napapaiyak narin.