Baka Pwede Pa

Chapter 22

"Gano'n?" Mahinang tanong ko habang kagat pa rin ang labi ko.

Na bigla ako no'ng hinawakan niya ang kamay ko kaya napatingin ako rito na nakataas ang kilay.

"Oo, gano'n." Umawang ang aking labi at bahagyang nanlaki ang aking mata habang nakatingin sa kaniya.

He then pulled me. Nag simula na kaming maglakad at hila hila niya ako. Tulala pa rin ako habang nakatingin sa kaniya. Napailing na lang ako no'ng natauhan ako na matagal na pala akong nakatitig sa kaniya.

Tumigil kami sa harapan ng isang counter. Babae ang bumungad sa amin at binati kami.

"Good morning," sagot ni Nash at huminga ng malalim. Hindi pa rim binibitawan ang aking kamay. "Two rooms for the two of us please." He said.

"Wait-" agad na awat ko sa babae no'ng tumango ito at akmang may kukuhanin.

Tumaas ang kaniyang kilay at nginitian ako. "Yes, ma'am?" She asked, smiling.

"One room na lang para sa aming dalawa." Sabi ko naman at pinagdikit ang labi ko para ngitian ang babae.

Humigpit ang hawak ni Nash sa kamay ko kaya naman napatingin ako sa kaniya. Nagtatanong ang kaniyang mata.

"We can talk, later." I said and look at the woman again. Ngitian ko 'tong muli dahil nag hihintay siya. "One room na lang."

"Two beds?" She asked again. Napasinghap ako at napailing. Humigpit nanaman ang hawak ni Nash sa akin kamay. Hindi ko ito pinansin. "Okay, ma'am."

And of course, nag bayad na kami. Mas nakamura nga kami kasi medyo pricey dito. Buti na lang pareho kaming may baon na pera. Pero Nash was the one who payed. Not me. He didn't allow me to.

Kaya naman pagdating namin sa room ay sa wakas na kapag salita na siya.

"What?" I asked, playing dumb. Nag iwas ako tingin.

Nakita ko naman sa gilid ng mata ko ang panliliit ng kaniyang mata. Lumapit siya sa akin. Akala ko may gagawin siya pero inalis niya lang ang bag sa likod ko at nilagay sa gilid. Para hindi ako mabigatan siguro.

"What is the meaning of this? Dinah?" He finally, asked.

Kinagat ko ang aking pang ibabang labi at tumingin sa kaniya. Nakasimangot ako dahil mukhang ayaw niya na kasama ako sa kwartong ito.

"I am not mad. I am confuse." He made himself clear. I nodded. "I just want you to explain to me."

"Gusto kong makatabi ka. Nag bakasyon naman tayong dalawa, eh. Para sa ating 'to kaya gusto ko magkatabi tayo." Pag papaliwanag ko naman at huminga ng malalim.

Napakurap ito at tumango. He crossed his arm. Napahawak siya sa kaniyang baba.

"Magkatabi lang? Sigurado ka bang magkatabi lang?" Agad na uminit ang pisngi ko sa tanong na iyon. "See? You're not even prepared." He's not disappointed.

"That's not what I am expecting, Nash. Basta alam ko, susulitin natin ang araw na nandito tayo!" I defend myself. He seriously nodded.

"We are adults, Dinah. You should expect more. Tayo lang dalawa ang nasa kwartong 'to. You should let your mind explore more. Not just on tiny details." Mahabang paliwanag niya at umupo sa kama.

Nasa magkabilang gilid nakahawak ang kaniyang kamay. He licked his lower lip and let himself fall on the bed.

"Why are you so calm after you questioned me?" Tanong ko dito.

Naglakad ako papalapit sa kaniya. He then grabbed my hand. My eyes widened when he pulled me close. Seryoso itong nakatingin sa akin. Bumilis ang tibok ng aking puso.