Baka Pwede Pa

Chapter 13

"Just 2 more years and you will be an architect." Seryoso lang akong tumango at nag iwas ng tingin.

Nilalakasan niya ang boses niya para ipagmayabang 'yon. Ganiyan naman siya. Mag pre'presure ng apo para kapag malapit ng makapag tapos ay may ipagmamayabang na. Kaya nga wala siyang apo na walang trabaho ngayon.

"I'm so proud of you." I don't even know if she's sincere.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko para hindi matawa. Hindi ako nag hihirap ng ganito para ma impress ko siya. Ilang taon pa ba dapat ang gawin ko para hindi na siya ganiyan sa akin?

After that. She already left me to be with her kumare's. Naiwan kaming dalawa ni Nash. I felt awkward again. Alam ko naman na hindi pa namin na pag uusapan ang kanina.

Bakit ba kasi 'yon ang sinabi niya? Wala naman siyang gusto sa akin. I know that we are only friends and nothing more and nothing less.

He doesn't go far that's why I don't expect anything from him. Trying again isn't bad but with him? It's bad trying. So bad that even I don't know what to do when things go bad.

Baka pagdating sakanya. Susuko pa rin ako.

"Sorry." He suddenly said. I look at him with the question in my eyes.

Hindi ko alam kung bakit kailangan niyang mag sorry. Wala naman siyang sinabing masama kanina.

"'Yung kanina." He mentioned. Umawang ang labi ko.

Lumapit ang waiter sa amin at inoffer niya kami ng inumin. Kumuha ako ng isang champagne. Gano'n din siya. He took a little sip on it before he cleared his throat.

"Nadulas ako, hahaha, sorry." Hindi ko alam kung natuwa ba talaga siya sa sinabi niya.

Hindi pa rin siya nakatingin sa akin. Parang iniiwasan niya na tumingin sa akin. Maybe because of what he said. But really, it's okay.

"Wala ka naman ginawang mali, uy." Pag papanatag ko sa kanya. Kinalabit ko siya at sa wakas lumingon na ito sa akin.

Nginitian ko siya. Nanlaki ang dalawang mata niya. Parang nagulat siya sa ginawa ko. Nag iwas ulit siya ng tingin at tinakpan ang mukha. Hinawakan ko ang kaniyang balikat at nagtatakang tumingin sa kanya.

"What's the problem, hoy?" Tanong ko sakanya at bahagyang niyugyog ang balikat.

Huminga ito ng malalim bago inalis ang kamay na nakatakip sa mukha. Humarap siya sa akin. Sinuri ko ang kaniyang mukha habang seryoso siyang nakatingin sa akin. Namumula ang tenga niya.

"Ba't namumula tenga mo?" Unti unting sumilay muli ang ngiti sa labi ko pero para mang asar na.

Muling nanlaki ang dalawang mata niya at hinawakan ang tenga para itago sa akin. Natawa ako.

"Pake mo." Pag susungit niya ngayon habang nakanguso.

Na bigla ako pero hindi naman na offend or what. Nag iwas na siya ng tingin. Kung ano ang pwesto niya kanina 'yon na ulit ang pwesto niya ngayon.

Wala na rin kaming oras para mag usap dahil nag simula na ang palaro ni lola. I hate this kind of thing. Lalo na't kapag pinipilit akong makipag participate.

"Adults muna tayo! Masyadong marami ang mga adults kaysa sa mga bata so adults!" Maligayang sabi no'ng host.

Si tita Ariana ang host. Kapatid ni mama. Ewan ko ba kung ba't siya 'yung host e' 'di naman siya magaling.

"Sumali ka." I closed my eyes when I heard that from mom.

Naramdaman kong humawak siya sa balikat ko. I look at her. Nasa kabilang gilid ko na pala siya dahil dito sa kabila ay si Nash. Nginuso niya si Nash.