Daring Woman ; 2yeon ✔

17

Lavanta, sonunda şarkı bittiği için çok heyecanlıydı. Kendi iradesine sahip olduğundan beri Jeongyeon'a ne kadar müteşekkir olduğunu yeterince göstermediğini hissediyordu. Zamanında duygularını ifade etmekte zorlanan kişi kendisi değildi oysaki, Jeongyeon'du. Lavanta onun gibi yapmış ve duygularını müziğe dökmüştü Dahyun'un da yardımıyla. Ona olan hisleri ve duygularını tek şarkıda toplayabilmek çok vaktini almıştı ama sonunda şarkı bitmişti. Elindeki eski tip kaset-çalarla birlikte stüdyodan çıkmıştı Lavanta.

Jeongyeon burada olmalıydı ama yarım saat olduğu halde ortalarda yoktu. Bugün bir yemeğe gidecekler ve Lavanta ona şarkısını dinleyecekti, unutmasına imkân yoktu. Bazen işi erken bitince Jeongyeon evde kestirir, Lavanta onun yine uyuyor olabildiğini düşünmeye başlamıştı. Ev yürümek için biraz uzak bir mesafede olsa da Lavanta onu uyandırmaya kararlıydı, zaten uyandırmaya da bayılırdı. Uyanırken çıkardığı sesler onun kırılganlığını hatırlatırdı Lavanta'ya, daha çok sevdirirdi kendini farketmeden bile. Heyecanla yürüyordu artık Lavanta, o uzun yol sanki hiçbir şeymiş gibi hissettiriyordu artık. Lavanta bunun aşk olduğunu hissediyordu, aşkın tatlı olabileceğini öğrenmişti yıllar sonra. Eve vardığında anahtarı usulca deliğe sokmuştu, olabildiğince sessiz olmaya çalışarak. O sırada bahçede bir çıtırtı duymuştu, peşinden adım sesleri... Bunun Jeongyeon olmasını dileyerek arkasını dönmüştü....

***

"Eski günlere dönmemiz ne güzel değil mi sevgilim?.."

Lavanta gözlerini açtığında ne evde ne de Jeongyeon'un kollarında olmadığını farketmişti, soğuk ve karanlık bir yerdeydi. Duyduğu ses, kabusları girip duran o sesti... Gözleri karanlığa alışınca bileklerinin iki tarafına açılmış ve sabitlenmiş olduğunu farketmişti. Biraz daha dikkatli inceleyince bir çarmıha gerilmiş olduğunu farketmesi uzun sürmemişti. Karşısında o vardı, kaçamayacağını bilse de sıkıca kavrıyordu Lavanta'yı.

"Sakın bana sevgilim deme, düşmanım olmaya bile değmezsin!"

Lavanta'nın çıkışı onu güldürmüştü. Jennie kahkaha atarak geri çekilmişti, bu kahkahanın ardındaki duyguyu anlamak neredeyse imkânsızdı. Aniden dönen Jennie, Lavanta'nın suratına bir tokat atmış ve dudaklarına yapışmıştı. Onun dudaklarını hissetmek, tokattan daha acıydı ve Jennie bunu çok iyi biliyor olmalıydı. Hiçbir şeyi kontrol edemiyordu: elleri, ayakları her yeri bağlıydı. Yıllardır içine tıkılıp kaldığı kafese yeniden girmişti sanki. Jeongyeon'un tatlı aşkından sonra bu zehirden öte bir şeydi. Lavanta onlarca tokat yemeyi yeğlerdi...

"Neden en başında onu benden aldın ki Nayeon? Gerçekten ona aşık olmak zorunda mıydın? Ve tabii beni seçmek... Sen beni seçince kazandığımı düşündüm çünkü bu onun için en büyük ceza olurdu ama olmadı! Sen işe yaramaz bir piyondun ve ben seni bugün için saklamak zorunda kaldım..."

"Chaeyoung kim, Jeongyeon?! Bana neden cevap vermiyorsun asla? Beni aldatıyor musun?"

Jeongyeon elleriyle yüzünü kapatmış, derin bir nefes vermişti oturduğu bankta. Lavanta başında sinirle ona bağırırken boğazındaki yumrunun yukarıya çıkmasına izin veremiyordu Jeongyeon. Neden ondan bir şeyler saklıyordu ortada bir şey yoksa? Neden Lavanta'nın böyle ağlamasına izin veriyordu bu sefer?

"Seni aldatmak bir gün bile aklımdan geçmedi Lavanta'm yemin ederim. Chaeyoung ile aramda bir şey olamaz lütfen inan bana."

Gözyaşları Lavanta'nın gözlerinden süzülürken Jeongyeon hâlâ tek kelime etmiyordu. Lavanta onun yalanlarına daha ne kadar katlanabileceğini bilmiyordu. Artık Jennie'nin haklı olduğuna emindi, Jeongyeon onu aldatıyordu.

"Sana nasıl inanabilirim sen bana tek kelime bile etmezken onun hakkında? Üzgünüm Jeongyeon ama artık sana inanmıyorum."

Lavanta o geceyi yine hatırlamıştı, her şeyi değiştiren o gece... Lavanta o gece yaptığı seçimin bugünlere sebep olacağını tahmin bile edememişti. Jennie'nin ona söylediği tüm yalanlar o gün başlamıştı, ilk yalan çok şey söylüyordu. En çok da Lavanta'ya, Jeongyeon'u ağlatarak ne kadar acımasız olduğunu hatırlatıyordu. Jeongyeon neredeydi? Jennie onu yakalamış mıydı? Şu an polisle buraya mı geliyordu?.. Lavanta, Jennie uzaklaşırken sadece uyanmayı diliyordu...

_______________________

Selamlar ben geldim! Bayağıdır yoktum dersleri dengelemekte çok zorlandım bu bölümü de çok acele yazdım ama sıradaki bölüm yüksek ihtimalle final olacak ki bu da kitabı düzenlemek demek. Yine de şu anlık hatalarım için özür diliyorum, Michaeng'e bu kitap final yapana kadar yb atmam büyük ihtimal ama gelen oylara göre yarın bile final yapabiliriz. Ben yokken kitaba ilgi gösteren herkese çok teşekkür ediyorum.