Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

64.Bölüm:'Ben Kimim'

"Acını yaşamaktan korkma. Kimse bunun için seni yargılamayacak. Yanındayım senin. En umutsuz anlarında bile ben senin yanında olacağım."

Alt dudağımı dudakları arasına aldı. Gözlerimi yumdum. Araya giren bir ses olmasaydı her şey daha iyi olabilirdi.

"Pardon!" Poyraz geri çekilip başını tekrardan omuzuma yasladı. Başımı Poyraz'ın başına yaslayıp Batu'ya baktım. Arkasından Oğuzhan ve Mert çıkmıştı.

"Bizim neden özelimiz yok?" Poyraz'ın sesi yorgun çıkıyordu. "Siz de nereyi boş görseniz öpüşüyorsunuz." Batu haklı. "İyisin değil mi?" diye sordu Mert. "Sevdiğim kadın ve kardeşlerim yanımda. İyi olmamam için bir sebep mi var?" Batu hızlı adımlarla yanımıza gelip ikimize birden sarıldı. Poyraz'ın kolları arasına girdi. Oğuzhan gelip yanımdaki boş tarafta oturdu. Elini omuzuma atmıştı. Mert, Poyraz'ın alnından öpüp karşımıza oturdu.

Yalnızlık her ne kadar iyi olsa da anladım ki acı yalnızken geçmiyormuş. Acı veriyorsa geçmiş, geçmemiş demektir.

Mutfak köşesinde biraz dertleşip oturma odasına geçmiştik. Poyraz'a sarılmıştım. Başım göğüsündeydi. "Mucize nerede?" diye sordum. "Senin odanda uyuyor." Benim odamda mı? Kaşlarımı çattım. Ocağın altını kapattım mı?

"Ateşi düşmüş mü?" dedi Mert. Poyraz dudaklarını alnıma bastırdı. "Ateş ölçeri nereye bıraktın Asena?" Ateş ölçer mi? "Bilmiyorum. Odamda galiba." Başımı yastığa yasladım. Şakaklarımı ovdum. Evin içini kapı sesi doldurunca Batu açmaya gitmişti. Poyraz ellerime ve ayaklarıma dokundu. "Ayakların soğuk. Yine mi ateşin çıktı?" Başımı iki yana salladım.

"Abi!" Deniz...

Deniz'i unutmuşum. Poyraz ayağa kalktı. Deniz ağlayarak odaya girip abisine sarıldı. Poyraz yerine de ağlıyor olmalıydı ki hıçkırarak ağlıyordu. Yerimden doğruldum. "Biz size gidelim. Biraz konuşsunlar." dedim Batu'ya. Başını aşağı yukarı sallayıp kalktı.

Oğuzhan yanıma gelip koluma girdi. "Ben sonra gelirim yanınıza." dedim. Evden çıkıp üst kata geçtik. "Kadını sevmezdim ama üzüldüm." dedi Batu. "Poyraz'ı üzgün görmeye alışık olmadığımızdandır." dedi Oğuzhan. "Haledeceğiz onu da inşallah." dedi Mert.

Batu kapı deliğine anahtarını yerleştirdi. Elimle ağzımı kapattım. Kusacaktım. "Asena?" Kolumu Oğuzhan'ın elinden çekip diğer tarafa döndüm. Binanın ortasına midemi boşaltmıştım. İğrenç!

Gözlerim dolu bir şekilde ve aynı zamanda mahçup bir şekilde arkadaşlarıma baktım. "Ben özür dilerim. Kendimi tutamadım." Batu gözyaşlarımı sildi. "Kurban olurum ben sana. Senin iyileşmene bak. Gerisini boşver." Mert bir çırpıda beni kucağına aldı. "Orayı temizleyeceğim." Eve girdik. "Ben hallederim." dedi Oğuzhan. "Ama iğrenç." Yüzümü buruşturdum. "Çok konuşuyorsun baldız." Kaşlarımı çattım. "Baldız mı?"

Mert beni koltuğa yatırırken kendisi de kaşlarını çatmıştı. Batu nerden getirdiğini bilmediğim ateş ölçeri koltuk altıma yerleştirdi. Etrafı incelemeye başladım. Tiz bir ses duyunca kulaklarımı kapattım.

"Asena iyi misin sen?" Ellerimi kulaklarımdan çekmişti. Asena?

Siyah gözlerini kısmış bana bakıyordu. "Ateşi otuz sekiz buçuk." Gözlerimi yeşil gözlere çevirdim. Alnımı sıvazladım. "Asena yaş pasta yemek ister misin?" Odaya giren renkli gözlü, kumral adam üzerinde gözlerimi gezdirdim. Bana bakıyordu.

"Asena kim?"

🐺⚔️

Poyraz'dan