"နောက်နေ့တွေရော မိုးရေစိုရဦးမှာလား ..."
"အုတ်ဂူကိုသွားလွမ်းတဲ့အခန်းကျနည်းနည်း
စိုရဦးမယ်..."
"ထီးဆောင်းလွမ်းလို့မရပြန်ဘူးလား.."
"မပြောတတ်ဘူး ဇာတ်ညွှန်းအရ...သောက်ပါ
Coffee အေးအေးဆေးဆေးမနက်မျိုးကို
ဘာလို့စိတ်အဆင်မပြေတာတွေတွေးနေမှာလဲ.."
နီတာရဲတို့အိမ်ရှေ့ နီတာရဲBanana milkသောက်
ကွဲခဲ့သောခုံတွင်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ကာ
မနက်စောစောတွင်တိုးစိတိုးစိနှင့်လူရည်ချွန်ကြီး
နှင့်မင်းသားလေးတို့ အဆင်ပြေနေကြသည်။
မင်းသားလေးသည် မသိလျှင်ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာ
သလို Vibeဖြင့်ပန်းရောင်နုနုလေးဝတ်ထားပြီး
ကောက်တိကောက်ကွေးဆံပင်လေးတွေသည်
လေတိုက်တိုင်းလွင့်လွင့်နေသည်။
ကြွကြွရွရွCoffeeခွက်လေးကိုင်ထားကာ
Joonကိုပြုံးယဲ့ယဲ့စကားပြန်ပြောနေပုံက
ညားခါစအတွဲ နှစ်ယောက်ထဲခရီးလေးတစ်ခု
ထွက်လာပုံနှင့်တကယ်တူပါသည်။
အပူအပင်မရှိ အချူပ်အနှောင်မရှိ သတင်းသမား
တွေမရှိ စိတ်ရှိတိုင်း အေးချမ်းသာယာနေလျှက်။
"ဆိုးလ်မှာထဲကHyungနေမကောင်းဖြစ်ချင်နေလို့
ဝင်ပါနေရတာပါ...ကျွန်တော်ကအဲ့လိုပူညံပူညံ
Typeမဟုတ်ပါဘူး..."
"Joon...."
"ဗျာ..."
"ငါ..နေကောင်းသွားရင်ရော ....ဝင်ပါဦးမှာလား...."
ရုပ်ရှင်မင်းသားပီပီသသ ထောင်ချောက်လို
မျက်လုံးလေးတွေ အပြုံးဟန်လေးနဲ့မေးခွန်းသည်
ပန်းရောင်တွေကြားလွင့်ခနဲမျောခနဲ။
လူရည်ချွန်သည် မျက်လုံးတွေမသိမသာ
လွှဲသွားကာ Coffeeကိုသာမွှေနေသည်။
"ငါတော့ မပြန်ချင်နေဘူး...ဒီအိမ်လေးနဲ့
ဒီမြို့လေးက ငါ့စိတ်တွေကိုသိပ်အေးချမ်းစေတာပဲ..
မင်းရော...Joon..."
အလွန်ကြည်လင်နေသောမနက်စောစော
မျက်နှာလှလှလေးနှင့် ဆောင်းလေနုနုတွေကြား
နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံမျှပြုံးကာမေးဟန်တွင်လူရည်ချွန်ကြီး
သည်ထပ်မျောပြန်သည်။
"Joon ပြန်ချင်လားလို့...."
"သိပ်လှတာပဲ...."
