တုႏြမ္ဟာ ေကာ္ေဇာေပၚမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ထိုင္ေနၿပီး "ငါ သူေဌးကိုဘာလို႔ အားလပ္ရက္ခရီးသြားေစခ်င္တာလဲ? ... ဘာလို႔ဆိုရင္ ငါလည္းအားလပ္ရက္ရခ်င္လို႔ေလ"
'ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ကအခုဘာလုပ္ေနရတာလဲ!!'
ဖုဇီခ်န္ဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေအာ္ျမည္လိုက္သည္။ "လီး! ၾကင္ဖက္ေတြ႕ရမွာက အဝါေရာင္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါအခ်ိန္မအားႏိုင္လို႔။ ငါမင္းကိုမုန္းတယ္"
အန္႐ူဟာ သူမႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လာတဲ့ ဘီကီနီကို ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ သူမရဲ႕တကိုယ္လံုးနီးပါးေဖာ္ထားေလသည္။ အလုပ္ခ်ိန္တုန္းကရွိခဲ့တဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ပံုစံဟာ လံုးဝကဲြျပားေနသည္။ ေက်ာင္းဖန္ေတာင္ လံုးဝေၾကာင္အေနသည္။ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုျမႇင့္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ "သြားရေအာင္၊ ေရသြားကူးဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းပဲ"
...
ေနကာထီးေအာက္ကႏွစ္ေယာက္ဟာ အသီးစားရင္းနဲ႔ ႐ွဳခင္းၾကည့္ေနၾကသည္။ အဲအခ်ိန္မွာ ကမ္းေျခမွာ ဘယ္သူမွမရွိေပ။ သန္႔ရွင္းေနၿပီး ေအးေဆးေနသည္။ က်ဴးက်ဴး ခါးအေၾကာဆန္႔ေနလိုက္သည္။
ေန၊ ကမ္းေျခ၊ ပင္လယ္ေရလႈိင္းေတြ၊ ၿပီးေတာ့...ဖရဲသီးစားေနတဲ့အသံေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးေနသည္။
က်ဴးက်ဴး မ်က္ႏွာေသနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ "အားလပ္ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးေနတာပဲ"
အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူတခ်ိဳ႕လာေနသည္။ က်ဴးက်ဴးဟာ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားတာေၾကာင့္ ေသခ်ာမျမင္ရပဲ မ်က္လံုးေမွးၾကည့္လိုက္သည္။ သူမေဘးက ခ်န္က်မ္းဟာ ေအးေဆးစြာနဲ႔သူ႔လက္ေတြကိုပြတ္ေနသည္။ သူဟာ ရွပ္အက်ႌေခ်ာင္ေခ်ာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုဝတ္ထားသည္။ သူ႔ကိုယ္ကႂကြက္သားလိုင္းေတြဟာ အားနည္းၿပီး ႏူးညံ့ပံုေပါက္မေနေပ။ တခ်က္ၾကည့္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္ သူပံုမွန္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္မွန္းသိႏိုင္သည္။
ခ်န္က်မ္းအျပင္ထြက္ေနတာက gym ကိုေန႔တိုင္းသြားေနတာျဖစ္ေနျပီး သူမေရွ႕မွာဆိုရင္ေတာ့ အစားမက္တဲ့လူဝႀကီးလိုမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္ေနတာလားလို႔ သံသယဝင္လာသည္။
လူတခ်ိဳ႕ဟာ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာၿပီး တခ်ိဳ႕တေလက ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
က်ဴးက်ဴးလာေနတဲ့သူေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူေတြမွန္းမွတ္မိသြားခ်ိန္ လံုးဝအံ့ၾသသြားေတာ့သည္။ 'ထူးဆန္းလိုက္တာ! က်ားခ်န္ရဲ႕သူေဌးကလည္း ဒီကိုအားလပ္ရက္ခရီးထြက္လာတာပဲလား? တကယ္တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ'
တုႏြမ္ဟာ အေဝးကေန က်ဴးက်ဴးဟာ ကမ္းေျခကခံုတန္းေပၚမွာ ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႔ လဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႕ေနရသည္။ သူမရဲ႕အသားအေရက ေတာက္ပေနၿပီး သူမရဲ႕သြယ္လ်တဲ့ေျခတံေတြဟာ ေျခခ်င္းထပ္ထားၿပီး သူမရဲ႕ေျခသည္းေတြဟာ အနီေရာင္ဆိုးထားေလသည္။
အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ေၾကာင္တေကာင္လိုမ်ိဳးပံုစံေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဟာ သရဲကိုေတြ႕လိုက္ရသလို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြဆိုးၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲေတာ့ေပ။
အခုသူမပံုစံက အနည္းငယ္မ႐ိုမေသျဖစ္ေနတာကိုသတိထားမိလိုက္ေတာ့ က်ဴးက်ဴးဟာ မတ္မတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး သြယ္လ်ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ေျခတံေတြကိုဖံုးရန္ စကပ္ကိုဆဲြခ်လိုက္သည္။
ခ်န္က်မ္းဟာ သူတို႔လာေနတာကိုသိေနသလိုမ်ိဳး အသီးကိုသာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆက္စားေနသည္။
က်ဴးက်ဴးဟာ ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ သူ႔ကိုသတိေပးလိုက္သည္။ "ေဟး၊ က်ားခ်န္ရဲ႕သူေဌးဒီကိုေရာက္ေနတာေလ၊ ဝန္ထမ္းတေယာက္အေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သင့္တယ္မလား"
တကယ့္က်ားခ်န္သူေဌးဟာ အုန္းရည္ကိုတငံုေလာက္ေအးေဆးစြာ စုပ္ေသာက္လိုက္ၿပီး မေရမရာေျပာလိုက္သည္။
'အခုခ်ိန္က တုန္လႈပ္ေနရမဲ့သူက သူေတာ့ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ေပ'
လူတခ်ိဳ႕ဟာ ခ်န္က်မ္းကိုေတြ႕ၿပီး တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ သူေဌးလို႔ ေခၚမိေတာ့မတတ္ျဖစ္သြားေပမဲ့ အတင္းျပန္မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။ 'ခ်န္က်မ္းက သူ႔ကို ရြမ္က်ဴးက်ဴး မဟုတ္ဘူး ငါတို႔မရီးေရွ႕မွာဆိုရင္ သူေဌးလို႔မေခၚဖို႔ ခိုင္းထားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာသိခ်င္ေပမဲ့ ေမးလည္းမေမးရဲဘူး'
आप पढ़ रहे हैं
(Book 2) ဒုတိယဇာတ္လိုက္ရဲ႕ဇနီးေဟာင္းအျဖစ္သို႔ကူးေျပာင္းလာျခင္း
हास्य-विनोद(Book 2) (Zawgyi+Unicode)
