Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

61.Bölüm:'Anne'

"Batu'nun belki iştahı açılır diye yaptım. Eskisi gibi yemiyor, biliyorsun." Fısıldayarak konuşmuştu. Oğuzhan'ın kolunu sıvazladım. "Eskisinden çok daha iyi olacak." Gülümsedi.

"Benim koca bebeğim nerelerde?" Sesimi Batu'ya duyurmaya çalışıyordum. "Bak bu değişmemiş. Her izin gününde odasından asla çıkmaz." Kıkırdayarak Batu'nun odasına ilerledim. "Batu Bey, müsaitler mi acaba?" Başımı öne doğru sarkıttım. Pikeyi kaldırıp bana yer açtı. Gülümseyerek yanına uzandım.

"Nereye gidiyorsun?" Zorla götürülüyorum. "Poyraz'ın arkadaşları benimle tanışmak istiyormuş. Akşam yemeğinde tanışabilirdik. Veya ikindi bir kahve içebilirdik. Sabah sabah ne buluşması ya? Uyuyamadım zaten gece." Batu gözlerini kısıp bana baktı. "Ne yaptınız ki gece? Ses falan da gelmedi." Batu'nun alnına hafifçe vurdum. "Sen bizi mi dinliyorsun?" Gülmüştü. "Hem öyle bir şey de değil. Konuyu başka yerlere çekme." Omuz silkti.

"Zaten zorla beni götürüyor. Allah'ın Seri Katil Kılıklı'sı." Ben uyusam mı acaba? "Sen hâlâ şikayet mi ediyorsun?" Poyraz ne zaman gelmişti? Gözlerimi Poyraz'a çevirdim. "Sevgilim, her şeyi Batu söyledi. Ben suçsuzum." Batu'ya döndüm. Başını pikenin altına sokmuştu. "Hain." Poyraz beni zorla yataktan ayırdı.

"Eğer Asena'ya zarar verirsen her şeyi anlatırım." Poyraz kolunu omuzuma attı. "Neymiş o her şey?" Batu gülümseyerek doğruldu. "Her gece sesinizi duyuyorum. Bozkurt'a anlatmamı istemezsin herhalde." Poyraz Batu'nun kafasına vurunca yine yatağa yattı. Ters ters Poyraz'a baktım. "Niye vuruyorsun ya?" Batu küsmüş numarası yapıyordu. Yanına oturup yanağından öptüm. Sırıtarak Poyraz'a baktı.

"Bir şey yapmış olsak git anlat diyeceğim ama yok." Poyraz çok terbiyesizleşti. Batu Poyraz'a doğru sahte bir tükürük yolladı. "Zamane yaşlılar çok terbiyesiz anacım." Poyraz yine tam elini atacakken tuttum. "Bana yaşlı mı demek istiyorsun sen?" Kıkırdayarak ikisi arasında durmuştum. "Demek istiyorum diye bir şey yok. Direkt söyledim zaten." Batu bana baktı. "Bu adama ne yaptın doğru söyle. Önceden bu kadar deli değildi." Poyraz'ın her iki elini de tutmuştum.

"Deli değil aşık." Poyraz dudaklarını yanağıma bastırınca gülümsedim. Batu yüzünü buruşturdu. "Midem bulandı." Yatağından ayrılıp odayı terk etti. Arkasından gülmüştüm. Oğuzhan da Batu'ya takılmıştı. Poyraz kulağıma eğildi. "Gece uykusuz kalmanın sebebini unuttun galiba. Hemen evden çıktın." Gözlerim kocaman açıldı. "Bende akıl mı bıraktın?" Poyraz'ın kolları arasından çıktım. Elimi pantolonunun cebine atıp anahtarımı aldım. Yani herhalde benim anahtarım. Yüzünü pek göremiyorum ama olsun.

"Gitmene gerek yok. Kapının önünde." Kollarımı Poyraz'ın boynuna doladım. "Çok düşüncelisin sevgilim." Elini bel boşluğuma yerleştirip beni kendine çekti. "Ya sizin eviniz yok mu? Gidin evinizde yapın. Ayıp diye bir şey var." Poyraz kaşlarını çattı. "Adam haklı." Anahtarı tekrardan yerine koydum.

Kapıya doğru ilerledim. "Asena ben sana bir şey demedim. Gitme." Durdum. "Bir şey alacağım. Kapının önünde." Gülümsedi.

Batu iyileşmişti ama eskisi gibi değildi. Yalnız kalmaktan korkuyordu. Ve asla yanında başkası olmadan bir yere gitmiyordu. Tamamen iyileşecekti. İnanıyorum.

Kapıyı açıp tabloyu aldım. Oturma odasına geçtim. Oğuzhan ve Batu bana bakıyordu. Cesaret almak ister gibi sevdiğim adama baktım. Gülümseyip göz kırptı. "Bu ne?" dedi Batu. Derin bir nefes alıp verdim. Elimdekini Oğuzhan'a doğru uzattım. Kaşları havalanmıştı. Oğuzhan bir süre baktı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. "Aç hadi." dedi Poyraz.

Oğuzhan tabloyu koltuğun üzerine bırakıp üzerindeki paketi açtı. Tırnaklarımı avucuma batırıyordum. Poyraz yanıma gelip elimi tuttu. Batu çok merak ettiği için olsa gerek Oğuzhan'ın yanıbaşında durmuştu.