First and Last

Chapter 24

The next next day, we went to the farm to help them harvest the crops. Hindi kumpleto ang buhay probinsiya kung hindi niya mararanasan ang buhay sa bukid. 

Pagsasaka ang isa sa ikinabubuhay dito sa hacienda. Kapag anihan ay madalas ako dito sa bukid. Simula ng isinama ako dito ni Lolo ay siyang inaabangan ko na sa tuwing mayroon na akong nakikitang mga magsasaka na paroo’t parito.

Ilan lamang ang natira sa mansion para may tumao duon. Ang karamihan ay naririto upang tumulong sa pag-aani. It’s the first day of harvesting that’s why people are super busy. 

“Dito ka muna baby. Matamaan ka ng mga mangga.” He warned. Tukoy niya sa mga nagsusungkit ng mga mangga. Ang iba ay inaakyat ito samantalang ang mga naiwang bunga ay siyang sinusungkit namin. 

The hacienda’s mangoes plantation is one of our source of income. Ang kinikita dito ay direktang napupunta sa mga tao. Kaya kapag umaani ito ay siyang dagsa nila para tumulong.

“Ang tamis!” I expressed. Iniumang ko kay Arrow ang mangga para tikman niya.

“Omg! Ang tamis! It’s so sarap!” he exclaimed. 

The people laughed. “Anak ni Melai yern?!”

I smacked his arms a little. Mas nadepina ang kanyang braso dahil sa suot na fitted sky blue shirt. 

Ilang truck rin ang napuno namin ng mga baskets ng mangga. The people are happy because of the good harvest we continuously experienced throughout the years. 

We ate our lunch on the mangoes plantation and later on we went to Abuela to see her. She was with other seniors talking about their days and life. She was giggling.

Kinahapunan ay umuwi na kami sa mansion para mamahinga. She instructed the farmers to come here when the dealing of crops is done…for a celebration. Bagay na ikinatuwa ng lahat.

On the evening, Arrow and I watched some movies on my room. He cooked popcorns while me prepared our drinks. 

Mas malakas pa ang kanyang sigaw kapag may lumalabas na multo sa pinapanood namin. He even clutched the side of my evening dress and whenever I joke him, he always denied that “He is not afraid.”

“Anong takot?! Ako!” turo niya sa sarili niya. “It just a ghost! Tao lang din ya---f*ck!!!”

He shouted and I laughed hard because of his scared face. 

That’s our night went. He insisted that he will sleep on my room because he’s worrying that I may get scared. 

“Concern citizen lang ako uy!”

Umiiling na pumikit na lamang ako para matulog. He turned on the lamp on his side and placed our phones beside it. 

“Hindi ka talaga takot?” pag-uusisa ko.

“Hindi nga!” he denied.

I smiled and hugged him. “Good night, Arrow.”

“Good night, baby.” He said after kissing my forehead.

The next day, I woke up without Arrow on my side. Nakabalot sa akin ang pink kong kumot. Inayos ko ang nagulong buhok ng makapunta sa banyo. Nagsepilyo at naghugas ng mukha.

“Good morning, Manang.” Bati ko ng maabutan ko siyang nagpiprito ng ulam. “Si Arrow po?”

I opened the refrigerator to find some fresh milks. I poured it on a drinking glass and turned my back on ref to find some fruits. 

“Ayy hindi ko naabutan’nak! Baka andyan lang sa labas.” She assured.

She put the breakfast on my front and joined us to eat with Abuela who is busy reading on her book of recipes.