Chapter 25

2 0 0
                                    

“Ang ganda-ganda talaga ng apo ko!” 

Abuela combed my flowing hair smoothly. Nakasuot na siya ng isang simple ngunit eleganteng saya para sa selebrasyon ngayong gabi. She traced my face and I saw her overflowing love through her eyes. 

Tonight I wears a simple baby blue knee-length dress. It is a tube-like dress exposing my creamy white shoulders. Simpleng white sandals ang isinuot ko sa aking paa. I tied its white strings up to my anklet. My hair is freely flowing at the side of my belly. 

Mula sa aking kwarto ay tanaw ko na ang mga taong papunta sa mansion. Some of them are helping to prepare the foods starting this morning.

Sa loob ng maraming taon ay mas napapatunayan kong posible palang mamuhay ng payapa. The lives on this hacienda is beyond peaceful. Dito ko lang nararamdaman ang tunay na tahanan dahil kila Abuela at Lolo…samahan pa ni Arrow. 

I’m happy.

“My beautiful granddaughter!” 

I heard the door creaked. Isinara ko saglit ang kurtina para salubungin si Lolo. 

“Lolo!”

He has this wide smile crept on his lips. His hairs turn white as the years passed. Mula pagkabata ay siya ang nagsilbi kong kaibigan at magulang. He and Abuela are my number one protector since my day one.

He gave me a tight hug and just like Abuela did earlier he caressed my cheeks softly. 

“You look like your mom.” I saw his loving eyes met mine. “My daughter.”

I smiled at him to stop my tears. 

“Lolo…”

He breathed in. “Anyway! The event will be start minutes from now so… let’s enjoy?” masigla niyang tanong sa akin. He offered his right hand and I genuinely hold it. 

“Let’s enjoy the night, ‘lo!”

Sabay kaming bumaba ng hagdan. He kissed my forehead before he went to Abuela. Lumabas muna ako para silipin ang kaganapan sa labas. There are loud speakers on the side and the lights are so beautiful that the moonlights are complimenting its beauty. 

I greeted back the people. Ganitong-ganito ang mga handaan sa probinsya. The kids are laughing. Lahat ng tao ay nandito para magsaya sa gabing ito. No more businessmen who takes advantage of this kind of event to make more money. 

The celebration for good harvest is now starting. Nasa bandang harap kami nila Arrow at Abuela habang si Lolo ay masiglang nagsasalita sa harap. The foods are on the right side. Mayroong ginawang mini photo booth sila Abuela para sa mga gustong magpapicture na mga kabataan. 

“Magmula noon hanggang ngayon ay malaki ang pasasalamat namin dahil tuloy-tuloy pa rin ang paglago ng ating lugar! Mula sa mga ani ng ating hacienda hanggang sa relasyon ng bawat isa sa atin ay talaga namang nag-uumapaw ang kasiyahan sa aming mga puso.” Lolo started. “Nung ako ay nasa Maynila ay halos mangulila ako sa sermon ng aking asawa! Vitamins na yata ng pandinig ko iyon!” The people laughed. I saw Abuela rolled her eyes. “Kidding aside. Sana ay mas mapaunlad pa natin ang isa’t-isa. Sana ay hindi kayo magsawa na palaging magbigay ng suporta sa hacienda dahil syempre sino pa ba ang buhay ng hacienda na ito kundi kayo lang din naman…Kayo ang buhay ng lugar na ito! I-enjoy natin ng sabay-sabay ang gabing ito!” he happily stated. 

The people starts eating their foods. Ang iba ay masayang nilapitan sila Abuela at Lolo para batiin. Ngayon lang din nila nalaman na nakabalik na si Lolo galing Maynila. They happily sharing stories like a friends do. 

They also greeted us. Arrow held their hands to show respects on the elders. Ang ilan sa mga ito ay nakilala na ni Arrow noong nag-ani kami. We are eating our foods and the people around us are also busy on their business. 

First and LastHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin