First and Last

Chapter 16

“Papasok na ako sa office!” ako pagkababa ko sa hagdan. As soon as I opened the refrigerator ay mabilis akong naglagay ng gatas sa tumbler at isang baong tubig sa isa pang tumbler. 

Sunday evening when I received a text from my Lolo saying that he already knew the budgeting issue of our project pabahay. Hindi na ako tinawagan pa ni Lolo bagkus ay mas gusto niya na makausap kami ng personal. At ngayong Lunes ay nagmamadali akong pumunta ng kumpanya. Nasisiguro ko na maaga ding pupunta ang mga kasamahan ko para makapaghanda.

“Wait up, baby.” Pigil sa akin ni Arrow. Inabot niya sa akin ang paperbag na may lamang tupperwares. He put my breakfast inside the tupperwares. Meron rin sa kanya. He already informed me na siya na lang ang maghahatid sakin papasok para diretso na rin siya sa kanilang studio. Hindi ko alam kung yung pinuntahan namin kahapon o yung sa entertainment company na nila talaga. 

“Kainin mo yan mamaya sa office mo.” I nodded at him while checking the time in my phone. Nasa loob na kami ng kanyang sasakyan habang minamaniobra niya ito paalis ng bahay. “Masamang walang laman ang tiyan sa trabaho.” 

“Ikaw din. Eat your breakfast kapag nakarating ka na.” I said to him.

I know my Lolo. Hindi naman siya magagalit o kahit na ano pa man. He just surely asks a questions kung anong nangyari. Ito ang unang pagkakaton na may mangyaring hindi maganda sa mga hinahawakan naming proyekto kaya naman marahil ay nagtataka si Lolo kung bakit nagkaganoon.

My Lolo’s company. Hindi yan uunlad at makakarating sa tuktok ng tagumpay kung puro galit at hindi maayos na pamumuno ang kanyang pinairal. He always said that in order to meet your goals, you must learn how to manage your resources gaano man iyon kaliit o kalaki. Kapag natuto ka na then it’s your chance and advantage na maging matagumpay.

“You can do it, baby.” Maaaring nakita niya ng pagkabalisa sa aking mukha. Simpleng ngumiti lang ako sa kanya at kapagkuwan ay inayos na ang aking gamit. He parked his car when we reached the company.

“Yeah. You too, galingan mo sa work.”

“Noted.” He leaned on me and kissed gently my left cheeks ng makababa sa kotse. He handed me the paper bag. 

As soon as I reached our team’s floor and headed directly in my office, I opened the paper bag and reached for the tupperwares. Hindi naman ganoon ka-traffic kanina habang nasa daan kaya naman may ilang minuto pa ako para kumain ng inihanda niyang umagahan.

Simpleng agahan lamang ang inihanda ni Arrow para sa breakfast namin pero dahil parehas kaming may maagang ganap para sa umaga na ito ay nagbaon na lang kami ng niluto niya.

“Good morning, Ms. Elle!” bati ni Dave sa akin pagkabukas niya ng pinto.

“Magandang Umaga, Engr!” I greeted him joyfully. Binabalik ang sigla ng pagkakabati niya sa akin.

Ilang subo na lang naman na ang pagkain ko kaya naman binilisan ko na rin. He dressed himself a skyblue long sleeve na itinupi niya hanggang siko. A black slacks and a leather black shoes. He waxes his hairs at maayos ang pagkakasuklay. 

As soon as I ate all my foods in my table, he handed me a white clear folder. This folder contains all the informations about the project-pabahay and the possible agendas of our meeting today.

“Hintayin ka na lang namin sa meeting room, Ms. Elle.” Paalam niya sa akin. “Susuyuin ko pa si Jelly-mylabs ko.”

Tumango ako sa kanya. Nilagay ko muna ang folder sa tabi ng aking computer para maayos ko ang mga tupperwares sa paper bag. Saglit ko lamang binasa ang laman niyon dahil napahapyawan ko na rin naman ang mga impormasiyon noong nakaraang mga araw. Binago lang nila ng kaunti para makasabay sa pagme-meetingan namin ngayon.