Be My Side [COMPLETED]

Part 28

Vegas ;

တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်အထိ Peteကိုငါမတွေ့ရတာ သည်းခံလို့ရသေးတယ်။ အရင်ကလည်း ငါတို့တွေ တစ်ပတ်လောက်အထိ မတွေ့ပဲနေခဲ့ရတာမို့။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအရင်ကနဲ့အခုနဲ့ မတူဘူးဖြစ်နေတယ်။ အရင်က ငါတို့တွေမတွေ့ရပေမယ့် ဖုန်းအမြဲဆက်တယ်၊ စာအမြဲပို့ကြတယ်။ တစ်ယောက်ဘာလုပ်နေလဲ တစ်ယောက်ပြောပြကြတယ်။ ဒါတွေက ငါတို့အချင်းချင်းကြားရှိတဲ့ ဆက်သွယ်ချက်ပဲ။

အခုကျ အဲ့လိုမဟုတ်တော့ဘူး။ ငါစာတွေဘယ်လောက်ပို့ပို့ Peteကမြင်နိုင်ရဲ့လားမသိဘူး။ ဖုန်းဆက်တော့လည်း စက်ပိတ်ထားတယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေးမိသွားတော့ ဟုတ်ရဲ့လားဆိုပြီး ငါစဉ်းစားမိလိုက်တယ်။ ငါတွေးမိတဲ့အတွေးက တခြားမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ရဲ့ရူးကြောင်ကြောင်အစ်ကိုက Peteရဲ့ဖုန်းကို သိမ်းထားတာလားဆိုတဲ့အတွေး။ ဟုတ်ပါ့မလား၊ Peteက ကလေးမှမဟုတ်တာ။ ရည်းစားထားတာသိသွားတာနဲ့ ဖုန်းသိမ်းတယ်ဆိုတာကြီးက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ဟိုးတစ်နေရာမှာ ကျန်ခဲ့ပြီလားလို့။ ဒါပေမယ့် လုံးဝဆက်သွယ်မရတဲ့အချက်ကြီးကြောင့် တကယ်ပဲ အဲ့အတွေးကို လက်ခံလိုက်ရမယ့်ပုံပဲ။

တစ်ရက်ကနေနှစ်ရက်၊ နှစ်ရက်ကနေ သုံးရက်ဖြစ်လာတဲ့အခါ ငါဘယ်လိုမှ ထိုင်မနေနိုင်တော့ဘူး။ Peteရဲ့အိပ်မက်ထဲကလို ငါ့အစ်ကိုကြီး သူ့ကိုသတ်လိုက်ပြီလားဆိုတာ ငါသွားစစ်ဆေးရမယ်။

“Nop.. Nop !!! ”

အနားမှာအမြဲရှိနေရမယ့် Nopကို ငါအော်ခေါ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ့အသံကိုမကြားသလိုမျိုး ဘယ်သူကမှ တုံ့ပြန်လာခြင်းမရှိဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ငါလည်း နေရာကနေထဖို့လုပ်လိုက်တော့ အိမ်ထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလျှောက်ဝင်လာတဲ့ ငါ့အဖေကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပြီး လက်ရှိမှာ နောက်မိန်းမနဲ့သာယာနေတဲ့ငါ့အဖေက အရွယ်ကောင်းပြီး သန်မာနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အဖေက အမြဲဒေါသထွက်နေတာ။ ငါကသူ့သားအရင်းတောင် ဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ ငါ့ကိုဆို ရိုက်မယ်၊ နှက်မယ်၊ ဆူမယ်၊ ဆဲမယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ တော်သေးတာက ငါ့ကိုသာလုပ်ပြီး Macauကိုတော့ လွှတ်ပေးထားလို့။