YAVRU KUŞ - BXB

28

Müdürün odasından çıktığımız sırada tek başıma yürümeye başladım. Bakışlarının benim üzerimde olduğunu biliyordum ama şimdilik kendileri bir şeyleri halletmeliydi. Bu okul yeni başlangıç yapacakları yer olacaktı.

Kendi sınıfımın önünde durdum.
10/C sınıfı...A şubesine o kadar alışmıştım ki C şubesi tuhaf gelmişti yine de çok oyalanmamak adına kapıyı çalıp bekledim.
Hocanın "girin!" dediğini duyunca içeri girmiştim.

Sanırım matematik hocasıydı.
Elinde tuttuğu tahta kalemi masaya indirdikten sonra gülümseyerek bana baktı.

"Merhaba hocam, ben bu okula yeni nakil oldum da"
Matematik hocası gülüşünü bozmadan yanıma gelmişti.

"Çok güzel. Adın nedir?"

Bakışlarımı saniyelik olarak ondan ayırıp sınıf arkadaşlarıma baktım hepsi de bana bakıyordu.
Keşke bakmasaydım şimdi de heyecan yapmıştım.

"Ares" dedim bir çırpıda.

"Tamam. Kendine bir yer seç, derse başlayalım"
İlk günden mi demeyecektim çünkü dönemin ortasında kayıt olmuştum.
Kafamı sallayıp sınıf arkadaşlarıma tekrar döndüm. Ya beni yanında istemeyen olursa? Zaten boş yer de o kadar yoktu.
Sol köşede, bir çocukla göz göze gelince kafasıyla yanındaki sırayı gösterdi.
Hemen oraya yöneldim çünkü daha fazla ayakta öylece bekleyemezdim.

Pencere tarafında oturmak tuhaftı acaba dışarı bakmaktan derse odaklanacak mıydım?

Gerçi pencere tarafında o çocuk vardı ama gözüm kayabilirdi.

Yerime oturduğum sırada bazılarının bana baktığını hissettim gerçi haklılardı bende bakardım hemde neden baktığımı bilmeden.

Dudaklarımı kemirmeye başladım. Hoca hemen derse girmişti ama ben bir türlü odaklamıyordum. Okul değiştirmek iyi bir fikir miydi bilmiyordum. Eski okuldakiler için iyi bir şeydi ama benim için değil.

Göz ucuyla sınıf arkadaşlarımı süzdüm ama onlara baktığımı fark etmesinler diye hemen hocaya baktım kimseyle göz göze gelmek istemiyordum.

Zil sonunda çalınca rahatlamıştım.

"Niye bu okul?"
Yanımdaki çocuk konuşunca kafamı ona çevirdim. Kaşlarımı çatıp etrafıma bakmaya başladım. Bana bakıyordu ama benimle konuşmak isteyeceğini sanmıyordum tekrar ona döndüğüm sırada tek kaşını kaldırıp "evet sana diyorum" dedi.

Gerçekten de benimle konuşuyordu genelde o an zorunda olduğu için benimle konuşanlar olurdu ama bu çocuk benimle konuşmak zorunda değildi.

"Bir...sorun mu var?"

"Hayır" dedim kendimi toparladıktan sonra. Bir kaçık olduğumu düşünecekti.

"Tamam" deyip kafasını salladı. Doğrulup ellerini sıraya koydu sonra yine bana baktı.

"Niye bu okul?" Diye sordu tekrar.

Soru kesinlikle tuhaftı. Sıradan bir devlet  Okulu işte.

"Nesi var ki?" Omuz silktim. "Bildiğimiz okul"
Umursamaz bir hava takındıktan sonra tekrar arkasına yaslanmıştı. Yerinde duramıyordu gerçekten.

"Genelde kimse istemez de"
Rastgele seçtiğimiz bir yerdi.

"Ben, sağın"
Dedi sonra.
"Ares" dedim ve dudaklarım yavaşça sağa doğru kıvrıldı.

Bir arkadaş edinmiştim, anın mutluluğunu yaşayamadan hemen kapının yanında beni eliyle çağıran emir ve yanında bize bakan Gökay ve kuzey'i görmem acı bir gerçeği hatırlattı. Gerçi artık diğer okulda ki gibi davranmayacaklardı kuzey bana söz vermişti. Onun sözünün ne kadarına güven olur pek bilmesem de başka çarem yoktu. Bir insan iyiye yönelik değişmek istiyorsa ona o fırsatı vermeliydik.