Shkodra pa shkodranen

34

(biseda mes personazheve eshte ne anglisht, por per lehtesi eshte shkruar ne shqip)

- Me ne fund.

Hejden e gjeti veten ne nje perqafim sapo vuri kemben brenda. Ishte Dilan. Ose sic Hejden i drejtohej: D. Djemte e kishin si kod personal qe t'a therrasin njeri-tjetrin me shkronjen e pare te emrit. Ndaj ai aty njihej si H.

- He mor burre si ben dhe ti.

- Ore kam gati gjashte muaj qe nuk te shoh dhe kater muaj pa marre asnje lloj lajmi. Me lejohet. Me ka marre malli per vellane tim.

- Edhe mua.

Pasi me ne fund D vendosi te shkeputej nga perqafimi dhe t'a linte te merrte fryme lirshem, Hejden pa rreth e rrotull. Lokali nuk kishte ndryshuar aspak. Cdo gje ishte njesoj. Por ne fakt ai lokal ka qene i njejti per sa kohe e mbante mend, ndaj gjashte muaj nuk do benin ndonje ndryshim te madh.

Ky vend i jepte gjithmone nje ndjesi te paqte. Ishte si nje shtepi e dyte. Aty kishte kaluar gati gjysmen e jetes se tij. Menjehere pas shkolle vinin ketu, ne ditelindje, per festa. Ky vend ishte vendi i tyre.

- H do vish? Ke mbetur ne vend.

- Po shikoja vendin, eshte njesoj si perhere. Me kishte marre malli per kete vend.

- Pse nuk gjete dot atje nje vend qe ta doje si ky?

D qellonte si qorri shenjes. Aty ku dhemb me teper, edhe pse nuk e dinte.

- Po e gjeta. Por atij vendi i iku shpirti, i iku ajo qe e bente ate vend special, dhe pa te nuk ishte me njesoj. Ndaj nuk ia vlente me.

- Kjo gjeja eshte me te vertete nje gje? Apo.....

- Heh. Zgjedh ate pjesen apo.

- Nuk do te flasesh.

- Do vij caste kur te te tregoj. Por nuk eshte tani. Nuk dua qe te kemu ndjesi negative.

Nuk folen per pak. Edhe pjesa tjeter e djemve erdhi. I gjithe grupi ishte mbledhur perseri. Gjithsej beheshin pese veta: Hejden, Dilan, Xhek, Noah, Maks.

- A me thoni se cfare ka ndodhur ketu ndonje gje?

- Jo edhe aq. Njesoj kemi mbet.

Maksi nuk fliste shume.

- Jo ore pse thu ashtu. Nese don me e dit te kemi zevendesuar.

Xheku ishte humoristi i grupit. Dhe pa nje pa dy te gjithe djemte ia plasen gazit. Dhe Hejden kishte mbetur duke i pare.

- Me ke njehere? Kush eshte ai?

- Me sakte duhet te pyesesh kush eshte ajo?

- Me keni zevendesuar me nje vajze?

- Madje ajo ka zene vendin me te larte ne zemren e shokut tend.

Noah beri me koke nga Dilan. Dhe ky kishte ulur koken. Ishte skuqur!?

- D, me te vertete ee?

- Cfare ka ore?

- Asgje. Me vjen mire. Qe je gjetur dike.

- Nuk jam i lidhur ore.

- Kjo eshte e bukura ketu.

Noah nderhyri perseri.

- Po kjo eshte. Ky mbaroi pas saj dhe ajo qe nuk ia var. Ky qe i thote gjera te bukura dhe ajo qe fo t'a vrase, ky qe mundohet t'i bleje nje pije heren e pare qe aho hyri ketu dhe ajo qe e rrahu ne mes te vendit.

Djemte ia plasen gazit edhe njehere sapo Xheku mbaroi se pershkuari vuajtjet dashurore te Dilan. Kesaj radhe me ta edhe Hejden.

- Kjo qenka keq fare. S'ke fat i dashur djale. Aspak.