Shkodra pa shkodranen

19

Rruga me makine ishte e gjate. Shuuume e gjate. Plot dy ore. Por pamja nuk kishte te krahasuar. Rruga gjarperonte pergjate shpatut te malit. Dhe nga njera ane shihje shkembinje dhe peme, dhe nga ana tjeter shihje lumin qe vershonte poshte. Uji ishte i paster kristal. Edhe qielli. Nuk dukej asnje re ne horizont. Dielli shkelqente madheshtor mbi ta. Gjithcka dukej e persosur.

- A asht t'u t'pelqy?- Nadja e kishte nxjerre nga mendimet.

- Eshte shume bukur.

- Po. Veni jem ka nji bukuri t'rralle. T'len pa fryme.

Pergjigjja e Hejden ishte pjeserisht per pamjen. Nuk kishte te share jo. Por ai po fliste me teper per Nadjan. Dukej e mrekullueshme. Ishte veshur ne menyre sportive. Nje kostum te ngjitur me menge te shkurtra dhe pantallona te shkurtra qe mezi i mberrinin ne mes te kofsheve. Kostumi ishte i zi. Floket i kishte kapur ne dy gersheta qe i fillonin qe je maje. Kishte vene nje kapele te zeze dhe syze te medha te erreta.

Dukej e persosur.

- Po eshte vend shume i bukur. Por nuk po flisja edhe aq per pamjen.

Nje buzeqeshje e vogel iu perhap ne fytyre asaj. Veshtrimin nuk e shkepuste nga rruga.

- Edhe komenti jem i funit nuk ishte per pamjen.

Nuk u cudit. Kunderpergjigjen e kishte neaje te gjuhes. Nuk mund ta gjeje asnjehere te papergatitur. Ishte e vecante kjo.

- Faleminderit.

- Edhe per ty e njejta gja.

- Hahhah.

- Ca?

- E ke shume te veshtire per te thene faleminderit?

- Po. Nuk kam qejf. As me than m'fal.

- Pse?

- Me tregu mirenjohje munet me tu marr si dobsi. Po ashtu edhe kur thu m'fal i tregon tjetrit se ke ba nji gabim. T'tjert nuk kane nevoje me e dit se ca munem me menu une.

- Nuk eshte aq keq qe te rregosh se cfare mendon dhe se cfare ndjen.

- Nuk thashe se nuk ju them t'tjerve se ca menoj. Une nuk kam takt. Ta them fill are qa menaj per ty. Po disa gjana nuk kane pse me u dit prej te tanve.

- Je vertete shume e cuditshme. Je shume me ndryshe se te gjitha vajzat qe kam takuar.

- Falemners. Per menimin tem nuk asht gja e keqe me ken e cuditshme. Ku asht qejfi me ken te tan isaj?

Pjesa tjeter e udhetimit kaloi mes te qeshurave. Miqte e Nadjas ishin gallate me vete. Ishin bere te gjithe te cuditshmit ne nje vend. Por kjo gje nuk dukej se e shqetesokte Hejden. Ndihej rehat. Cuditerisht.

Kishin mberritur te tuneli i Komanit.

- Hej fmija...- keshtu u drejtohej Nadja grupit te tyre.- Une kisha pas qejf me e ba ne kam tunelin. Se edhe shpihena pak. Se ma vone kena me njet dy ore ne varke. NS munet me ec shpejt por ju e di i se une du me shiju panoramen.

- Ku do t'a lesh makinen?- pyetja e Hejden u pasua ng adisa shikime qe po e benjn te ndihej si idiot.

- Hej hej. Ca keni qi e shifni ashtu. Asht hera e tij e pare. Ok? Ca ke ti? Mas u shqetsa. E rregullaj une at pune.- shtoi duke iu kthyer atij.

- Den me ardh me mu?- i zgjati doren dhe ai ia mori. Veprim qe u pasua nga diaa Uuuuuuu te forta.

- Pula ti me e myll gojen.- Paula shtremberoi fytyren ne nofken qe i kishte Nadja qe ne kohen e qepes dhe qe nuk e harronte qe nuk e harronte.

- Hate you.

- Love you too. Vazhdoni para ju se vijme ne.

Nadja e terhoqi Hejden drejt nje vendi me te vecuar.

- E kam seriozisht ku do e lesh makinen?

- Edhe une te thash mas me u shqetsu.

Nadja u afrua dhe e puthi.

Pastaj u shkeput, eci pak dhe trokiti ne nje dere te nje kabine te vogel qe vetem tani u be e dukshme per Hejden.

- Qamo hape bre burre.- Nadja bertiti duke trokitur edhe njehere

U degjua zhurme nga brenda dhe dera u hap duke zbuluar nje burre rreth te 40.

- Ooooo. Pa shif pak se kush na paska ardh.

- Qamo si je?

- Mire mire. Makinen?

- Makinen.

- Ok cilcat.- dhe zgjati doren. Nadja ia dha dhe burri ke emrin Qamo doli dhe iu afrua makines.

- Ok. E ka aji tesh. Ecim ne? Qamoooo. Ikme ne.

- Bash qejf.- tha ai pasi i hodhi nje shikim Hejden.

- Ec.- Nadja e terhoqi per krahu.

Te dy hyne ne tunel. Hejden nuk kishte kaluar ndonjehere ne kembe ne nje tunel. Ishte e cuditshme. Erresire dhe lageshtire.

Ndjeu zhurmen e nje makine qe po afrohej dhe pastaj Nadja e shtyu drejt anes se rruges.

- A s'ke ec najhere n'kam n'tunel a?

- Jo.

- Uf.

- Aaa. Sa e mire behesh kur acarohesh.

- Owwww. Te erdhen fuqite ty a? Se para pak ditsh t'u merrte goja.

- Me dhhet pak te mesohem.

- E je msu tesh a?

- Po.

Dhe e terhoqi ne nje puthje ne mes te nje tuneli te erret. Nje tjeter makine i kaloi anash dhe i ra borise pasi I pa ata te dy ashtu.

Nadja qeshi me veprimin e shoferit dhe pastaj e puthi perseri.

- Hajde se jane tu na prit.

Pas disa castesh dolen nga tuneli dhe u takuan me te tjeret.

- Ku metet ma?

- Qamoja me zor doli. Kane fillu me e lan vesht m'duket.

- Hhahahahha.

- Ca me i ba?

- Ok a hypim tesh?

- Ok. Hajde.

Dhe Nadja i drejtoi te nje vend i vecuar ku ishte ankoruar nje jaht fare i vogel. Ishte i bardhe dhe kishre te shkruar NS ne balle.

- E jotja?- Hejden e pyeti ne vesh Nadjan.

- E jemja edhe e vllait.

Cdo moment kur mendonte se nuibdo habitej me prej Nadjas, ajo ia dilte ta surprizonte perhere.

Te gjithe hipen dhe Silvi u pozicionua te panlei i kontrollit.

Me kujdes e nxorri jahtin e vogel nga moli dhe doli ne liqen.

Pasi u larguan nga vendi i ankorimit pamja u be edhe me e mrekullueshme. Ne te dyja anet rrethoheshe nga shkembinj te larte. Uji ishte i paster xham. Vecse i ftohte brisk. Kjo ghe u dallua pasi ndjeu disa pika ti pershkonin shpinen poshte bluzes qe kishre veshur. Faji i Nadjas. Qe nuk u mjaftua me kaq por mbushi duart mire e mire dhe dhe ia hodhi fytyres.

- Hhahahaahahahahhaahahaha. Jo..... Joo.

Filloi te bertiste pasi Hejden iu sul pas.

- Mire mire. Fitove. He pra m'kape.

Dhe sapo e mori ne krahe e puthi.