Shkodra pa shkodranen

28

- Hajde. Se du me te tregu shume gjana per qytetin tem. E di qe t'a kam premtu kaher, po njashtu si edhe ti e din se itu ishe, kan nodh shume gjana.

- Mire ne rregull. Por cfare do te me tregosh?

- Pjesen e bukur te Shkoders. At pjesen qe kompanite turistike nuk t'a tregojne kurre.

Nadja ishte zgjuar me humor te mire ate dite. Qe ne mengjes e gjeje duke kenduar me vete e duke kercyer neper shtepi. Se cfare po ndodhte askush nuk e kishte idene. Por nje gje ishte e sigurt. Kjo Nadja tani nuk ishte aspak ajo Nadja e para nje muaji, kur ishte kthyer Skerdi. Mire qe ishte kthyer ne veten e saj te meparshme por dukej se ishte edhe me energjike.

- E cfare jane keto?

- Shkodra ashtu si e jetoj une. Qysh e kam vogel. Ti ke me pa Shkodren me syte e mi.

- Pra nuk do te me thuash asgje.

- Sa mire m'njef.

- Epo u be nje muaj, ne mos me teper ketu me ty.

- Nji muj?

- Po.

- A e din sa shpejt me ka kalu?

- Edhe per mua.

- Po a nuk e ke nji jet ti anej a? Pune? Familje?

- Pse ke qejf qe te me heqesh qafe?

- Ndoshta.

- Nuk me bind.

- E pse?

- Ndoshta se ke nje buzeqeshje prej te dashuruare sa here me sheh, apo qe syte te leshojne zemra, apo qe je xheloze nese nje vajze me sheh. Te gjitha keto me bejne te besoj se nuk me do larg. Pastaj se di si do te jetosh me gjithe kete xhelozine tende po te jem larg une.

- Ha ha ha ha. Ti kujtan se je shume i sjut. Zemra une munem me ia dal te tanave.

- Kete e besoj.

- Pergjigjju pyetjes.

- Per familjen?

- Po.

- Tani me ka mbet vetem mami. Babi vdiq para pak kohesh. Gjyshit po i behen ca kohe.

- Je fmi i vetem a?

- Po.

- Une kisha pas qejf me ken fmi i vetem.

- Nuk eshte aq qejf sa duket.

- Po. E besaj. Me ke me u gri ma vone?

- Aty te rri mendja ty?

- Kjo jam une.

Dhe kjo ishte ajo. Per kete ajo ishte kaq speciale. Se nuk ishte si te tjerat.

- Pra. Une menova si fillim me shku ne Velipoje.

- Plazhi? Gjyshi me ka thene qe eshte nje vend shume i bukur.

- Ashtu asht. Athere si ke qejf me shku?

- Si?

- Me makine apo me furgon?

- Epo ngaqe ishte transporti publik ai qe ne bari bashke besoj se pergjigjja ime dihet.

- Me makine?

Zeri i saj ishte aq i pafajshem sa po te mos e njihje mire do mendoje se e kishte me te vertete. Hejden cuditej perhere se si ia dilte ajo te tingellonte kaq e pafajshme, por ne raste te tjera edhe aq provokuese.

- Epo nese do ti nuk eshte problem.

- Jo asht problem. Se ca e kam dica edhe une per transportin publik.

Ajo iu afrua, aq afer sa ia ndjente frymemarrjen.

- E cfare eshte kjo gjeja?

- Nuk e di. Menoja se mujshe me ma than ti.

- Nuk e di as vete.

- M'len me t'a than pra.

Ajo bashkoi buzet e saj me te tijat duke mos i lene kohe per te folur apo reaguar.

Ata qendruan ashtu ne mes te sallonit. Shtepia ishte e heshtur.

Per asnjerin prej tyre heshtja nuk ishte dicka e pelqyer. Por tani ata ndiheshin shume rehat. Ne krahet e njeri tjetrit dhe te vetmet zhurma frymemarrjet e tyre.

Asnjehere nuk e kishin dashur heshtjen kaq shume sa tani.

- Gjeni nji dhome mare. Jo ne mes te venit.

Ishte Silvi. I ishte bere zakon te binte ne momente te papershtatshme. Qe kur Alisa kishte ikur ne shtepi ai ishte bere shume gernjar.

Hejden u mundua te largohej por duart e Nadjas rreth qafes se tij nuk i lejonin shume hapesire levizje. Ndaj nuk i mbetej shume zgjidhje vecse te vazhdonte te bente ate qe ishte duke bere me pare.

- Nadja ball tesh. Te tash iher.

Zeri i tij ishte me i larte dhe dukej me kercenues se kur erdhi ne sallon.

Por Nadja nuk dukej se kishte ndermend te ndalonte.

Dhe e gjithe la kjo po e vinte ne siklet Hejden. E dinte se kjo do kthehej shpejt ne nje grindje mes tyre. Dhe me te vertete qe nuk donte te ishte pjeserisht shkaktar per kete.

- Nadja!

- Mos me ma cu zanin mu mar!

Nadja u shkeput me te degjuar tonin e larte te te vellait. Edhe pse i tha qe te mos e ngrinte zerin, per vete nuk dukej se vlente kjo gje.

- Pse ti ca je tu ba?

- Me mu mas u merr. More vesh?

- Maj ti. S'du maj me t'pa tu u puth para syve te mi.

- Jam n'shpi teme. Baj ca kam qejf une.

- Ca den me than me kyt ti?

- Se ti je ne shpi teme edhe nuk ke te drejte me me than ca me ba!

- Pra je tu me than me ik?

- S'ta thash kte.

Zeri i saj ishte me i bute tani.

- Nadja nuk jam me humor te mire itesh a munesh me me lan rehat te lutem shume?

- M'fal. Po asht faji jot se e din ma mire se te tan se nuk du me me than kush ca me ba.

- Ok ok. Du qetsi tesh.

- Ok ne jena ne dhomen teme.

Silvi i hodhi nje veshtrim Hejden qe do kishte trembur kedo. Nuk eshte se ate e trembi, se ishte mesuar me to, por ishte i mjaftueshem per t'a bere te rrenqethej.

Nadja e mori perdore deri ne dhomen e saj.

- Ai e ka dica.

Dhe kishte te drejte. Silvi nuk ishte mire. Ishte gjithe kohen me nerva. Dhe dukej se acarohrj nga gjithcka.

- Mire. Teshi. Meqe dona me shku ne Velipoje duhet me fal me ble da gjana.

- Ku ne qender tregtare?

- Ahhahahahahha. Jo. Kena me shku ne Zdrale.

Dhe me aq e mbylli biseden. U be gati shpejt e shpejt dhe dolen.