Silent Hearts (A Sandro Marcos fan-fiction)

Kabanata 41

Kabanata 41

Kinagabihan ay sinundo nga ako ni Sandro sa apartment. Akala ko ay hindi siya matutuloy dahil marami pa ang kaganapan sa Malacañang.

"Hi. How was my girlfriend?" Tanong niya nang makapasok siya sa sasakyan; matapos niya akong pagbuksan ng pinto.

Ngumiti ako ng tipid. "Ayos lang. How 'bout you?" Hindi siya nagsabi na dadalo pala si Gia Panlilio sa oath taking ng tatay niya.

"I'm a little bit exhausted. But because you are my rest, I'm okay now." Wow! Talaga lang, Sandro, huh?

Napansin ko naman na parang may kinuha siya sa likuran at tumambad sa aking harapan ang bouquet of white roses.

"Flowers for the woman I go crazy about." Sambit niya sabay abot sa akin nito.

Sabihin niyo sa akin, paano ako magtatampo sa lalaking ito? Paano? Ugh!

Still, that doesn't change the fact that Gia was in the Malacañang and he didn't even bother to tell me.

"Thank you... By the way, congratulations ulit, Congressman." He swore an oath at Malacañang for the second time.

"Mahal, don't be too formal. Tayo nalang dalawa, oh." Sagot niya habang nagmamaneho.

We're going nowhere for the nth time.

Hindi na ako muling sumagot at hindi ko siya pinapansin ngunit ramdam ko ang bawat pagsulyap niya sa akin. Nagtatampo pa rin ako, at higit sa lahat, nagseselos ako.

"Mahal..." Malambing niyang tawag sa akin at inabot ang kaliwang kamay ko. Hinayaan ko lang siyang gawin iyon. "Is there a problem?"

Hininto niya ang sasakyan sa walang ka tao-taong lugar. Ganito nalang palagi ang set-up namin ni Sandro. Hindi naman sa nagsasawa o napapagod ako, ngunit nakakalungkot lang isipin.

"C'mon, tell me, so I would know." He turned on the car dome light. Iniharap niya ako sa kanya at tinitigan sa mga mata.

"Nandoon pala si Gia kanina sa oath taking ng tatay mo. Why didn't you tell me?" Diretsong sambit ko nang hindi inaalis ang titig sa kanya.

Nakakalusaw naman.

"Gia is one of my close friends. Hindi lang naman siya ang nandoon kanina. My other friends were there, too." Mahinahon niyang sagot. "Mahal, you have nothing to worry about. She's just like a sister to me."

Hindi pa rin ako nagpatinag. "I see. So, that's why she was taking pictures of you." Tumango-tango pa ako. Nakakainis.

He let out a sigh. "Michiko..."

"I've watched all the videos on TikTok. She was happily filming you. Like... like she's a proud girlfriend." Sa puntong ito ay nagpipigil na ako ng mga luhang nagbabadyang bumagsak.

I envy Gia for being close with the Marcoses; especially with my boyfriend. Publicly. With no issues and with others encouraging their 'love team'.

"Hey, don't cry. Ikaw lang ang girlfriend ko. Ikaw lang ang mahal ko. Ikaw lang ang gusto ko." Infairness, medyo diretso na siyang mag-tagalog.

"I just can't take my jealousy anymore. Pinagbigyan ko na nga siya noong nasa Spain kayo eh." Sagot ko.

Kumunot naman ang noo nito. "What? What do you mean pinagbigyan?" 

Michiko naman, isipin mo muna ang mga salitang binibitawan mo. He might feel offended.

"I mean.. Wala pa tayong label noon, that's why. Pero 'di ba, I admitted that time that I was jealous with her..." Sagot ko at iniwas ang tingin sa kanya.

"I'm sorry if I made you feel that way. It won't happen again. I promise you." Ramdam ko ang sinseridad sa bawat salitang binibitawan ni Sandro.

I'm so lucky to have this man. Indeed.

"I can't stand seeing you hurting especially if I am the reason. For the sake of you and our relationship, I will avoid Gia if you want me to." Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at muling iniharap sa kanya. "I love you so much and I can't afford to lose you."

"Mahal na mahal din kita, Sandro." Parang hindi ko rin kakayanin kung mawawala sa akin ang lalaking ito. "I'm sorry for being a jelly girlfriend."

Humalakhak ito at nginitian ako nang pagkatamis-tamis. "It's normal to be jealous, but please, don't cry. I hate seeing you cry."

Tumango ako. "Sorry ulit..."

"Please, don't be sorry. I'm the one at fault since I let her do that. I'm really sorry, mahal." Pag-uumanhin niya.

Mapapa "age doesn't matter" ka nalang talaga...

"Okay... Thank you for being such a good boyfriend." Sambit ko kay Sandro.

"It's my job. You've been my responsibility since the night I asked you to be my girlfriend." Sagot naman nito.

Napangiti nalang ako sa sinabi niyang 'yon. Lord, ano po bang nagawa ko at bakit Niyo ako biniyayaan ng taong dati ko lang pinapangarap?

"Your graduation day is already the day after tomorrow." Napatingin ako sa kanya.

Oo nga, bukas na rin pala ang dating ni Mama at ng kapatid ko.

"Oo nga..." Sagot ko. Another prayer has been answered.

God is so great, really!

"Are you excited?" Tanong ni Sandro sa akin.

Tumango ako. "Of course, all of my hard work and sacrifices would pay off."

"How do you want to celebrate it?" Tanong niya sa akin.

"I just want to be with my family, friends, and with you Sands." Sagot ko.

"Okay. Introduce me to your family then." Ngumisi siya nang nakakaloko at pinaandar na ulit ang sasakyan.

Seryoso ba siya?????

—