Kabanata 45

492 19 6
                                    

Kabanata 45

Ngayon ang unang araw ko sa Law School. At first, I was hesitant to personally attend my classes. Dahil sa kumakalat na issue patungkol sa amin ni Sandro over the internet, mas gugustuhin ko na lamang mag take ng classes through online. But, what would I learn from that? Sayang din ang tuition fee.

My family already knew about the issue and Mom suggested that I should just go home at doon nalang ipagpatuloy ang pag-aaral ko ng law dahil baka ano pa raw ang mangyari sa akin dito. I told them Sandro will take care of me and my friends are with me, too.

Besides, I just can't leave Sandro.

Bawat araw na lumilipas ay hindi naging madali para sa akin. Araw-araw pa rin akong nakatatanggap ng mga mensaheng puro panghuhusga mula sa mga tao. I just shrugged them off, dahil kung papansinin ko ay baka maging sanhi pa ito ng pagkakaroon ko ng depression. I don't want that to happen... again.

Habang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin ay siyang kasabay ng pagtunong ng aking cellphone. Agad ko naman itong sinagot.

"Hi, Anak! Kumusta ka?" It was Mom.

"Hello, Ma. I'm okay. It's my first day today! I'm a little bit excited yet nervous." Natatawang sambit ko.

"Siguraduhin mong magiging okay ka lang anak, ha?" Nag-aalalang sambit ni Mama.

"Ano ka ba, Ma? Huwag ka nang masyadong mag-alala. Kayang-kaya ko 'to." Paniniguro ko sa aking nanay.

"As you should, anak. Pangarap natin 'yan, ang maging abogada ka." Naramdaman ko ang kasiyahan sa boses ni Mama. "Basta mag-iingat ka diyan, Michiko."

"Yes, Ma. Kayo rin, mag-iingat kayo diyan." Sagot ko.

"Magsabi ka sa amin kung may problema, okay?" Oh my god, I miss being with my Mama.

"Opo, Ma. Thank you!" Sambit ko sa aking ina.

"Oh, sige na. Ibababa ko na ang tawag at baka mahuli ka pa sa unang araw ng klase mo, balitaan mo nalang kami." Paalam nito. "Love you and good luck, nak!"

"Love you, too, Ma! Bye!" At binaba na ni Mama ang tawag.

"Michi! Tara na, sabay-sabay na tayong pumasok." Pag-aya ni Trisha mula sa labas ng aming kwarto. Tumayo na ako at inayos ang aking mga gamit para makaalis na kami.

Habang nasa sasakyan ay tumunog ulit ang aking cellphone. It was my lover this time.

"Good morning sa pinakamamahal ko. I know it's your first day at Law School today and I wish you good luck!" Bungad ni Sandro.

"Good morning! Thank you mahal and I love you too." Mahina ngunit sapat kong sambit upang marinig ni Sandro sa kabilang linya.

Narinig ko ang mahinang paghalakhak niya. God, even his soft laughs makes him so gwapo. "I love you so much, my future Attorney."

Sa kabila ng kumakalat na issue, hindi talaga papatinag ang kalandian namin ni Sandro. I love this man so much.

"I love you more........ I'm on my way to school, Sands. I'll just text you. Bye..." Pabulong kong sabi at ibinaba na ang tawag.

"Aga-aga ang landi." Rinig kong sambit ni AJ at nagtawanan ang aking mga kaibigan. Inirapan ko na lamang sila.

Nakarating na ako sa unibersidad na papasukan ko at ramdam ko ang bawat titig ng mga taong madadaanan ko. Maraming bulungan ngunit hindi ako nagpatinag. Head high, chin up! Gaano ba talaga kalala ang pinasok ko?

Bwisit ka, Michiko. Malala. Malalang-malala.

I need to be strong for Sandro and for our relationship. Kunwari wala nalang akong naririnig, kunwari wala nalang akong nakikita, at kunwari ayos lang sa akin ang lahat ng 'to. This will end, too.

I went into the classroom that was designated on my schedule for today's class. Naupo ako sa may bandang dulo. 'Yong iba ay may sariling mundo habang ang iba naman ay pinagtitinginan din ako. Kung nakamamatay lang ang titig ay baka kanina pa ako namatay.

Ipinagsawalang-bahala ko na lamang ito at kinuha ang aking cellphone mula sa bag para i-text si Sandro.

To: Sands
"Hi, mahal! Just arrived at the school."

Agad naman itong nag-reply. Siguro ay wala pang gaanong ginagawa ito.

From: Sands
"Hello! How are you? Is everyone nice?"

To: Sands
"I don't think so. Some were giving me cold and judgment looks and would later whisper. I'm feeling a little uneasy about it."

From: Sands
"You want me to go there?"

Is this man serious? Syempre, ayoko. Mas lalong lalaki ang problema.

To: Sands
"Are you joking? Of course not! Mas lalong lalala ang issue kung 'yan ang gagawin mo."

From: Sands
"I really don't care about it. None of the issues could stop me from being your boyfriend."

To: Sands
"You don't have to that, Sands. Why are you being so damn serious? 😂"

From: Sands
"I'm always serious when it comes to you."

Okay, I'm so done with this man.

To: Sands
"Okay, gets ko. Thanks for being the best bf ever! Hugs and kisses! 🤗😘"

From: Sandro
"It's my job. Anyways, I dropped a bunch of flowers 💐 infront of your apartment. Promise, no one saw me this time."

From: Sandro
"See you later, gorgeous ❤️"

I'm about to reply to Sandro when someone entered the room. My jaw dropped when I saw who it was.

"Good morning, Ma'am Marcos!"

It was Atty. Louise Araneta-Marcos. My boyfriend's mom.


This chapter is so lame!!! Hahaha. Wait for the next final chapters. Thanks for your support, guys. Happy 8k reads! <3

love, @beeterfly_

Silent Hearts (A Sandro Marcos fan-fiction) Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ