Przestępcza miłość

Zostań ze mną Część 17

Postanowiłam położyć się spać, gdy nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Pomyślałam, że to przyjaciółki wpadły znowu z wizytą. Otwierając drzwi zaczęłam mówić

- Już się stęskniłyście?

I w tym momencie zamarłam. Oczywiście nie były to Rachel i Sarah, tylko mężczyzna w okularach i kapturze, którego wcześniej obserwowałam.

- Jestem co prawda sam, ale to, że się stęskniłem zgadza się - ujął z niepewnym uśmiechem. Wydawał się lekko zawstydzony. Powoli zdjął kaptur pokazując tym samym swoje włosy, które były w nieładzie. Pasowała mu taka fryzura. Podobał mi się właśnie w takiej wersji. 

- Ryan? - szepnęłam. Nie dowierzałam. Nie mogłam uwierzyć, że przyjechał. Byłam ciekawa czego mógł chcieć. Ale najważniejsze, że po prostu był. Że mogłam go znowu zobaczyć. Brakowało mi tego widoku.

- Tak to ja. Pamiętasz jeszcze moje imię - odchrząknął, przeczesując swoje lśniące włosy. Lubiłam, gdy to robił.

- Jak mogłabym zapomnieć. Ale co Ty tu robisz? - zaciekawiona, chciałam się jak najszybciej dowiedzieć co go do mnie sprowadzało.

- Wpuścisz mnie do środka i pogadamy?

- Tak pewnie, wchodź

Wszedł do mieszkania. Zdjął okulary, a wtedy zobaczyłam podbite oko i zadrapania na twarzy chłopaka.

- Jejku Ryan, co Ci stało? - zadawałam pytania zaniepokojona. Nie wyglądało to zbyt dobrze. Zmartwiło mnie, że coś mu się działo, a mnie nie było tam przy nim.

- To nic takiego, wiesz czym się zajmuje więc takie rzeczy to norma - poinformował tak, jakby faktycznie nic się nie stało

- Pokaż, przecież trzeba czymś to przemyć

Dotknęłam policzka chłopaka przypatrując się mu w oczy, a później na rany

- Jenny nie trzeba. Spokojnie nic mi nie jest

- Po co przyjechałeś?

- Jakby Ci to powiedzieć..

- Znowu jest coś nie tak?

- Nie, nie o to chodzi. To tym razem inna sprawa

- Jaka? Powiedz wprost i nie trzymaj mnie dłużej w niepewności

- Nie wiem jak to powiedzieć, nigdy nie czułem czegoś takiego

- To znaczy?

- Nie mogę przestać o Tobie myśleć. Cały czas jesteś w mojej głowie, nie potrafię się na niczym skupić. Gdy odeszłaś straciłem siły i chęci na cokolwiek. I nie mogę tego zrozumieć, bo nie miałem wcześniej niczego podobnego

- Ale nie zrobiłeś nic, żebym została

- Jenny nawet nie wiesz jak bardzo chciałem, żebyś została. Ale tak masz racje, nie zrobiłem nic, bo nie potrafiłem Ci tego powiedzieć

- Nie wiem co tym myśleć

- Jestem tu teraz i chce Ci coś zaproponować

- Co takiego?

- Dołącz do mnie

- Co?

- Nauczę Cię wszystkiego. Pokaże jak używać broni i celnie strzelać, będziesz chodzić na treningi, żeby być szybsza i zwinniejsza, nauczysz się jak zmylić wrogów, jak przeprowadzać rozmowy na różnych akcjach

- Proponujesz mi wstąpienie do mafii?

- Sam się dziwię, ale tak

- Nie ma opcji, nie nadaje się do tego

- Wszystkiego po kolei się nauczysz. Jenny proszę przemyśl to

- Ryan, jak Ty sobie to wyobrażasz? Mam tak po prostu wszystko zostawić? A moi znajomi?

- Wiem, że to nie łatwe, ale wtedy będziesz przy mnie

- Jakoś tego nie widzę

- Zostań ze mną. Będziesz miała wszystko. Piękny dom, pieniądze, podróże po świecie, zaproszenia na niezwykłe wydarzenia, przygody z nutką adrenaliny, a po nich namiętne noce. Najważniejsze, że będziemy w tym wszystkim razem.

- Tak jak mówiłam to nie jest łatwa decyzja

- To będzie nasze wspaniałe życie. Wyobraź sobie ten luksus, adrenalinę, mnie i siebie razem

- Brzmi zachęcająco. Może przyszedł czas na coś nowego

- To jak będzie? Dołączysz do mnie i mojego życia?

Przesunęłam dłonią po jego klatce piersiowej i spojrzałam głęboko w oczy.

- Dobrze, ale obiecaj mi, że zawsze będziesz tylko mój

- Poważna deklaracja.
Obiecuję mała. Ty też mi obiecaj, że już zawsze będziesz tylko moja.

- Obiecuję

- Od teraz nikt oprócz mnie nie będzie miał prawa Cię dotknąć

Mówiąc to Ryan mocno złapał mnie w talii i przyciągnął jak najbliżej siebie. 

Mając ją przy sobie wiedział, że ma wszystko. Patrzył na nią z ogromną troską i miłością, do której tak bardzo bał się przyznać.