AJAN

59. BÖLÜM

ALEYNA- Ne zaman geldiniz siz?!

SİMAY- Siz?

GÖKHAN- Simay biz dışarda bekleyelim.

SİMAY- Hayır şimdi açıklayacak.

Burak yavaş yavaş uykusundan uyandığında bize anlam vermeye çalıştı.

BURAK- Noluyo?

SİMAY- Nasıl ayarttın arkadaşımı He?!

ALEYNA- Kimse kimseyi ayartmadı Simay!

SİMAY- Bunu nasıl yaptın o zaman?! Seni bu hale sokan adamı şimdi af mı edeceksin.

ALEYNA- Bi sebebi olabilir-

SİMAY- NE SEBEBİ ALEYNA!-

ALEYNA- NE İSTİYORSUN SİMAY! BÜTÜN HAYATIM BOYUNCA SİZE MUHTAÇ HASTA Bİ ŞEKİLDE YAŞAMAMI MI İSTİYORSUN?! İyileşmem lazım benim, neden anlamıyorsun?

SİMAY- Onunla iyileşecek misin Yani?

ALEYNA- Bilmiyorum.

Simay çıkında arkasından Gökhan'da çıktı. Kendimi koltuğa bıraktığımda yanıma çöktü.

BURAK- Biliyordun böyle tepki vereceklerini.

ALEYNA- 4 yıl boyunca bana baktılar, bebek gibi. Sanki onlara ihanet ediyormuş gibi hissettim nedense.

BURAK- Hayır öyle düşünme.

ALEYNA- Napacağımı bilmiyorum.

BURAK- Gel ilk önce bi kahvaltı yapalım.

ALEYNA- Niye?

BURAK- Ne niye? Kahvaltı yapacağız işte.

ALEYNA- A şey ben yemiyorum.

BURAK- Nasıl yani?

ALEYNA- Ben saat 1-2 gibi biraz yiyorum o kadar.

BURAK- Olmaz öyle kalk! Kalk hadi kalk!

Kolumdan tutup beni kaldırdığında bir şey yapamadım. Arabaya bindirip yola çıktık.

ALEYNA- Kahvaltı yapmaya gidiyorsak boşuna uğraşıyorsun.

BURAK- Bi yeme de göreyim.

Bi restoranda geldiğimizde istemeye istemeye arabadan inip içeri girdik.

BURAK- Şöyle oturalım.

  Bahçe kısmında bi masaya oturup sipariş verdi.

BURAK- Bak buranın krep-

ALEYNA- Burak!

BURAK- Efendim?

ALEYNA- Kendine gel.

BURAK- Ben kendimdeyim ve seni de kendine getirmeye Çalışıyorum.

ALEYNA- Tamam ama biraz yavaş. Ben daha bi gram bir şey bile yiyemiyorken beni restauranta getirmen çok saçma, evde bir şeyler atıştırabilirdik.