AJAN

2. BÖLÜM

Daha da yaklaşınca Görkem olduğunu farkettim, yanına gitmekte tereddüt ettim.

ALEYNA- Selam.

Kafasını kaldırıp bana baktı.

ALEYNA- Üzgün görünüyorsun?

GÖRKEM- Birini bekliyorum.

ALEYNA- Kimi?

Dudağını bilmiyormuş gibi kıvırınca şaşırdım.

ALEYNA- Anlamadım.

GÖRKEM- Oturmak mı istiyorsun?

ALEYNA- Hayır sadece geçerken seni gördüm ve yanına geldim.

Yana kayınca oturdum.

ALEYNA- Program masanda duruyordu, yapmayacak mısın?

GÖRKEM- Daha çok geceleri çalışıyorum.

ALEYNA- A öyle mi?

GÖRKEM- Burda olmak istediğinden emin misin?

ALEYNA- Evet, neden sordun?

GÖRKEM- Burası sandığın gibi bir yer olmayabilir.

ALEYNA- Ben her şeyin farkındayım, merak etme.

Yerimden kalkıp söylene söylene binaya kadar yürüdüm.

ALEYNA- Egoiste bak ' boroso sondoğon gobo bor yor olmoyobolor' salağa bak sana mı kaldı benim-

EFE- Aleyna?

ALEYNA- Efendim?

EFE- Niye söylene söylene geziniyorsun?

ALEYNA- Hiç.

EFE- İyi, programına baktım birlikte spor salonuna gidicez.

ALEYNA- Öyle mi? Üzerimi değiştirip geliyorum, sen git.

Odaya çıkıp üstünü değiştirdim, tam ben çıkarken Görkem'de içeri girdi.

Efe'nin yanına gittiğimde ip atlıyordu, yanına oturup biraz esnedim.

EFE- Bacağını daha geriye al.

Görkem'le Alptuğ içeri girince gözüm o tarafa kaydı.

EFE- Şu an esnemiyorsun bile.

ALEYNA- Sağ bacağım sakat o yüzden gitmiyor.

EFE- Ne alakası var? Bi kere esnedi mi bi daha sorun olmaz.

Elindeki ipi bırakıp yanıma geldi. Bacağımı birden çekince kısık sesle bağırdım.

ALEYNA- Yavaş!

Görkem'in bize baktığını görünce ayağa kalktım.

ALEYNA- Ağırlık çalışmam lazım.