AJAN

47. BÖLÜM

- Ne diyorsun Meral Allah aşkına!

- Ne var? Büyüdü artık kızımız.

- Ne büyümesi daha küçücük.

- Hah sen öyle san! Sen daha güzel adam dövüyor benim kızım.

Burak ağzını kapatıp sırıtırken ben anneme kaşlarımı çatıp bakıyordum.

BURAK- Daha belli değil.

Babam şaşırarak Burak'a doğru eğildi.

- Gerçekten bu kadar ciddi misiniz?

Burak tereddütte kalsa da kafasını salladı.

- Ne sanıyordun? 1 hafta da ayrılmalarını mı? Çok beklersin.

ALEYNA- Yani işimizden vakit bulursak olucak bi şeyler.

- Vakit bulursun Aleyna! Çünkü bazı işlerine müdahale edeceğim ve uğraşacağın işlerin kalmayacak.

ALEYNA- Kendi işlerimi kendim halledebiliyorum.

- Uğraştığın kişiler sandığın-

ALEYNA- Kim olduklarını biliyorum baba! İşimi bana anlatma.

- İşini sana anlatmıyorum Aleyna! Sadece nerde durman gerektiğini öğretiyorum.

ALEYNA- Nerde durmam gerektiğini de biliyorum.

- Aa tamam yeter ama!
~

Biraz daha oturduktan sonra kalktık. Eve geçtiğimizde mutfakta kendime bi su koyup salona. Burak'ın yanına geçtim.

BURAK- Baban haklı Aleyna.

ALEYNA- Of Burak bari sen yapma! Bilmiyorsun sanki beni.

BURAK- Biliyorum, vazgeçmeyeceğini çok iyi biliyorum ama yapma Aleyna, bunu bize, ailene hatta ilerde doğacak çocuğuna yapma.

ALEYNA- Ne alakası var?

BURAK- Çok alakası var sevgilim, eğer onlara bulaşmaya devam edersen hepimize zarar vereceksin .

ALEYNA- Başka çarem yok-

BURAK- Hiçbir şey yapmak zorunda değilsin, ben gerekeni yapacağım.

ALEYNA- Napacaksın?!

Hiçbir şey söylemeden yukarı çıkınca peşinden gittim.

ALEYNA- Burak!

BURAK- Sen merak etme otur sadece.

ALEYNA- İyi güveniyorum sana.

BURAK- Uyu hadi sabah kalkamıyorsun sonra.

ALEYNA- Sabah erkenden çıkacak mısın?

BURAK- Büyük ihtimalle.

Oflayarak kendimi takarak yatağa attığımda gözüm karardı 2 saniye, hızlıca kalktığımda midem bulandı.

BURAK- Ne bu enerji Ya?!

ALEYNA- Çok hızlı hareket ettim bi an.
~

Uyanmak istiyordum ama asla kalkamıyordum her şeyin bi kabustan ibaret olduğunu biliyordum ama yerimden da kıpırdayamıyorum.

Elimdeki kanlı bıçakla odanın kapısına doğru ilerlerken arkamdan topraklı, kirli bir el beni tutup durdurdu.

Kafamı yavaşça çevirdiğim gibi yeniden hayata dönmüş gibi kabustan uyanıp yerimden sıçradım.

Burak omuzlarımdan tutup beni kendine çekip kollarını sarınca göz yaşlarımı serbest bıraktım.

BURAK- Şş tamam geçti, iyi misin? Bakayım yüzüne.