AJAN

27. BÖLÜM

ALEYNA- NE?!

GÖRKEM- Dün konuştuk, yeniden aile olmak is-

ALEYNA- NE SAÇMALIYORSUN SEN?! BUNLARI SANA MI SÖYLEDİ?!

GÖRKEM- Bi sakin ol, kabul etmek zorunda değilsin.

ALEYNA- Etmeyeceğim tabi ki de kafayı mı yedin.?!

GÖRKEM- Muhtemelen buraya gelecektir seninle konuşmak için.

ALEYNA- Yerimizi nerden biliyor? Doğru ilk burada karşılaşmıştık.

GÖRKEM- Sakin kalıp düzgünce düşünmeni istiyorum.

  Kollarını omzuma atıp bana yaklaştı.

ALEYNA- Her zaman öyleyim zaten?

GÖRKEM- Tabi öylesin.

  Omzuna vurup yüzümü buruşturdum. Dudaklarımızı birleştirip belimden kaldırıp tezgaha otutturdu.

  tişörtünü çıkarttığımda dövmeleri gözüme çarptı.

ALEYNA- Günden güne artıyorlar.

  Beni duymuyordu bile, boynuma yapışıp üstümdeki cropu çıkarttı.

  Aniden masaya yüz üstü çevirince öylece kaldım.

ALEYNA- Eve iş getiriyorsun Görkem, tutuklayacak mısın beni?!

GÖRKEM- Gerekirse evet.

  Aniden içime girince tırnaklarımı örtüye geçirdim. Ellerimi sabitleyip kendi ellerini üstüne koydu.

  Sırt üstü çevirince rahatça nefes aldım. Nefes nefese kalmama rağmen dudaklarımız birleştirdi, bütün nefesini içime veriyordu. Hala aşağıda işine devam ederken kafamı arkaya attım.

ALEYNA- Yavaş biraz.

GÖRKEM- Dayan biraz daha.
~

  Duştan çıkıp üstümü değiştirdim.

  Masaya oturup güzelce kahvaltımızı yaptık. Telefonuma mesaj gelince kafamı çevirdim, Görkem sanki kendi telefonuna bakarmış gibi rahat rahat bakıyordu.

  Okumasına izin vermeyip masadan aldım, o öldürücü bakışlarını atsa da umursamadan mesaja baktım.

         *ULAS💗: [Duyduklarım doğru mu?!]
                             [ Telefonuna bak hadi]
                            [???]
   
  Okumaya kalmadan beni aradı. Masadan kalıp bahçeye doğru ilerledim.