AJAN

52. BÖLÜM

Araba aniden durduğunda resmen öne doğru savrulup radyoya yapıştım.

ALEYNA- AH!

BURAK- İyi misin? Bir yerine bi şey oldu mu?!

  Kendimi geri koltuğa atıp nefes alıp verdim. Burak arabadan inip kapımı açtığımda derin bir nefes verip bana uzattığı ellerini tutup arabadan indim.

Babama baktığımda bizim gibi inip kapıyı çarptı.

- Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz?! Daha sevgili olmanızı kabullenememişken bir de bana hamile kaldığını mı söylüyorsun.

BURAK- Bence bunları daha sakin bi şekilde konuşabiliriz şu an sırası-

- Bu kadar basit olacağın aklımın ucundan bile geçmezdi.

BURAK- ABİ!

Dediği şeyle kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda söylediği şeyden pişman olmuş ama aynı zamanda da kafasını sallıyordu.

BURAK- Yürü Aleyna!

Kolumdan tutup götürdüğünde bile gözlerim hala ondaydı.

Bi taksi çevirip eve gittik, odaya girdiğim gibi yorganı üstüme çekip gözlerimi kapadım.
~

Uyandığımda gözlerimi hala açamıyorum. Yataktan zar zor kalkıp elimi yüzümü yıkadım, odadan çıktığımda aşağıdan gelen konuşma sesleriyle merdivenlere yöneldim.

Aşağı indiğimde annem koşarak kollarını bana sardı.

ALEYNA- Anne? Bir şey mi oldu?!

- Neden bana söylemedin? Benden neden sakladın?

Neyden bahsettiğini anlayıp kafamı çevirdiğimde Burak'la göz göze geldim.

ALEYNA- Söyleyecektim-

- Geç otur şöyle kızım, ayakta kalma.

Annem ellerimden tutup karşısına otutturdu.

- İyisin dimi? Kontrollerini yaptırdın?

Kafamı sallayıp babama göz ucuyla baktım hala aynı soğukluğuyla duruyordu.

- Benim güzel kızım!

Anneme zoraki bi şekilde gülümsediğimde Burak elimin üstüne elini koyduğunda ellerimizi birleştirdim.

Annem babamı dürtükleyip kaş göz yapıyordu sürekli.

- Hadi!

- Ben özür dilerim aşırı, gereksiz bi tepki verdim.

Benden cevap alamayınca konuşmaya devam etti.

- Sana yaşatmamam gereken bir sürü şey yaşattım şu yaşına kadar şimdi hayatına karışmam doğdu olmaz.

Kafamı sallayıp anneme döndüm.

- Düğünü 2 hafta sonra yapacakmışsınız, gelinlik seçtin mi?