AJAN

20. BÖLÜM

ALEYNA- Artık sana kızgın uyanmıycam, her gün biraz daha silineceksin anılarımdan. Ruh halinle, yok arasında bi seçim yapacaksam olmamanı seçiyorum.

  Önümden geçip gidince oracıkta kalakaldım. Görkem içeriye bakınmak için girdiğinde beni görüp elindeki sigarayı söndürdü. Yanıma gelip sarıldı başımı boynuna bastırıp saçlarımı okşadı.

GÖRKEM- Bir kaç işim daha var.

ALEYNA- Ne işi?

   Bana sebepsizce soğuk yaptığının farkındaydım.

ALEYNA- Bi sorun mu var?!

  Etrafa bakınıp omuzlarını silkti, sinirli olduğu yüzünden anlaşılıyordu.

ALEYNA- Kadir'e mi sinirlendin-

GÖRKEM- Hayır.

ALEYNA- Ne o zaman?!

GÖRKEM- Bir şey yok Aleyna, sadece işimi halledip geleceğim.

ALEYNA- Peki.

  Ayaklarımı sürte sürte yukarı çıktım. Pencereden gittiğini görünce arkasından çıktım.

  Arabada biraz bekleyip telefondaki uygulamaya girdim.

  Uzaklaştığından emin olup konumunu takip etmeye başladım.

ALEYNA- Nereye gidiyor bu?!

Telefona baktığımda durmuştu, kenara çekip ben de durdum. İleri doğru baktığımda bir deponun içine girdi.

  Arabayı durdurup aşağı indim.

Deponun önüne bi araba daha durdu, içinden Efe ve Alptuğ çıktı.

ALEYNA- Ne çeviriyorlar?!

  İlerleyip deponun önüne geldim. İçeriden sesler gelmeye başlayınca kulağımı dayadım.

  İnleme ve sert cisimlerin sesi gelince deponun arkasına dolaşıp küçük bi kapıdan içeri girdim sessizce.

Birini öldüresiye dövüyorlardı ama kim olduğunu göremiyordum. Hepsi durduğunda Görkem hala devam ediyordu. Gözü döndüğü için diğerleri kolundan tutup durdurdu.

  Daha dikkatli baktığımda Eren olduğunu farkettim. Görkem'ler çıkınca saklandığım yerden çıktım.

  Yanına doğru gittiğimde hala pişkin pişkin sırıtıyordu, gülmeye devam edince kan kusmaya başladı.

EREN- Sevgilinin eli baya ağır!

ALEYNA- Asla akıllanmayacaksın dimi?!

EREN- Senin yüzünden dayak yiyorum farkında mısın?

ALEYNA- Benim yüzünden değil olduğun kişi yüzünden dayak yiyorsun.

EREN- Olduğum kişi yüzünden özür dilerim Aleyna.

  Cevap vermeyip gidecekken hızlıca ayağa kalkıp kolumu tuttu.

EREN- Beni görmüyorsun bile dimi?

ALEYNA- Neyi görmüyorum?!

EREN- Senin için yaptıklarımı.

  Sırıtıp daha çok yaklaştım.

ALEYNA- Bu zamana kadar bana zarardan başka bir şeyin dokunmadı.

EREN- Senin için anneni buldum, babanı da.!

ALEYNA- Çok da gerekli değiller.

  İki omzumu tutup beni tam karşısında tuttu. Yüzünde yine o ifade vardı, bütün nefretini vücudumdan çıkarttıktan sonra ki özür dileme ifadesi.