Gizli Saklı Kalanım

Kaçmak

Sabah gözlerimi açtığımda hala abimle birlikte uyuduğumuzu farkettim. Abim baya derin uykudaydı. Benimde hiç kalkasım olmadığından abime sarılmaya devam ettim onun yanında olmak bana hep iyi gelmiştir şimdide aynen öyle oldu. Aradan ne kadar geçti bilmiyorum abimin kıpırdarmaya başlamasıyla gözlerimi açtım. Abim sıcacık gülümseyip
" Günaydın güzelim " dedi ve alnımdan öptü.
" Günaydın abicimm" dedim bende.
" İyimisin bugün ağrın geçti dimii ? "
" Tabiki yanımda sen varken geçmemesi mümkün mü?"
Abimin gülüşü iyice yayıldı yüzünde
" Hadi kalk güzel bir kahvaltı da yapalım iyice kendine gel sen " 
Abimin sözünü dinleyerek kalktım yataktan önce yüzümü yıkadım. Bikinimi giyip üzerinede çiçekli turkuaz elbisemi giyerek çıktım banyodan abimde kendi odasına geçmişti. Çantamı alarak çıktım odadan. Serdarın odasının önünden geçerken kapıya bakakaldım ama sonra kendimi toplayıp ilerledim. Aşağıya inip güzelce tabağımı açık büfeden doldurdum ve güzel bir mazaya geçtim. Tam bir iki lokma almıştım ki abim geldi. Ona gülümseyerek yemeğime döndüm.
" Serdar gitmiş sana birşey söyledi mii ?"
Abimin sorusu ile ağzımda lokma öylece kalakaldım. Ne demek gitti nereyi gitti kii gerçi bizimde 2 günümüz kaldı ama neden dün akşamdan sonra gitti. Abimin hala cevap beklediğini hatırlatarak
" Bana haber vermedi  " dedim.
" Benide az önce  aradı gece aniden dönmesi gerekmiş. Anlamadım yani bende ne oldu."
Bilmem dermişçesine dudak büzdüm.  Kesin benden kaçtı yoksa tatilde ne acil işi olacaktı ki. Hastane olmadığı kesin olseydı abim bilirdi , aileside olamaz olsaydı mutlaka bilirdik. Geriye tek kalan ben oluyorum yani benden kaçtı. Ah keşke bilseydi kaçmak çözüm değil. Lokmalarım boğazıma dizilince yiyemedim. Tabağıma bakan abim " Yesene güzelim" dedi sevecen bir ifadeyle.  Onu üzmemek için zorla bişeyler yemeye çalıştım. Daha sonra abimle sahile indik.
Kendimi şezlonga atıp kulaklıklarımı taktım.  Yine sezen aksudan girip , sıla ile harmanlanıp , olayı yıldız tilbe ile kapatarak depresyon modumu tamamlamaya çalıştım.  Abimde sevgilisi onu terk ettiği için zaten oda üzgündü o yüzden beni fark etmedi bile.
" Abi konuşmak istersen dinlerim " dedim yüzünü inceleyerek.
" Sağolasın güzelim akşam iyice konuşuruz seninde halini pek beğenmiyorum konuşuruz " diyerek gülümsedi. Bende gülümsemeye çalışıp önüme döndüm. Beni en iyi tanımlayan Gökhan Türkmen- İlla şarkısını açıp kendimi depresyonun en dibire gönderdim. İçimden serdara yazmak geldi ve engellemedim kendimi içimi döktüm.
" Ben yıllarca sakladım içimde seni sana olan sevgimi sana içimi döktüğüm an sen direk kaçtın. Neden bir kez oturup düşünmedin bizi , bir şansı haketmedik mi ? Bu kadar mı değersizim ben senin için. Bir şansı bile haketmeyen değersiz bir kız bu muyum gözünde ??" yazıp gönder tuşuna bastım. Şarkıyı başa sararak tekrar dinlemeye başladım. Tam oktalara gelmiştim ki telefonuma mesaj geldi.
Serdarın adını görünce içim titreyerek açtım mesajı.
" Bunu bana soruyorsan beni hiç tanımamışsın beren. Sen benim için bu hayatta en değerli şeysin. Seni üzmek bu hayatta istediğim en son şey işte tamda bu yüzden kaçıyorum. Hayatta ilk defa bişeyden kaçtım beren. Korktum çünkü hemde çok korktum. Seni kaybetmekten , Ahmeti kaybetmekten, hayattaki değerlerimden ödün vermekten  korktum. Biz olamayız. Biz olamasakta ben hep yanındayım eskisi gibii.... Başka birşey bekleme benden lütfen beren bir süre uzak kalmak bize iyi gelicek. Kendine iyi bak cimcimem "
Gözümden akan yaşa engel olamadım.  Mesaja cevap olarak
" Kaçmak çözüm olsaydı ben 3 yıl önce seni unuturdum." yazdım.Abim yanda kitap okurken ağlayamadığımdan abime denize gidiyorum deyip kendimi denize attım. Attığım her kulaçta dahada arttı gözyaşlarım onu , aşkımı denize akıtmak istedim. Ondan kaçarken deniz onun gözlerini hatırlattı bana. Herşeyin onu hatırlatmasına onu unutamama dahada ağladım. Bir yandan yüzdüm bir yandan ağladım. Ne kadar süre yüzdüm bilmiyorum ama ellerim buruş buruş olunca çıkmak zorunda olduğumu anladım.  Denizden çıkıp havluma sarıldım.
" 2 saattir sudasın yorulmadın mı güzelim " dedi abim o sırada yüzüme bakınca bu an ciddileşti.
" Gözlerine ne oldu beren ağladın mı sen " ne diyeceğimi bilemedim öylece kaldım. Bi süre geçince aklıma gelen en uygun yalanı söyledim.
" Ya dalarken su kaçtı gözlerime oldan kızarmıştır" dedim gözlerimi kaçırarak.
" Sende birşey var ama hadi hayırlısı hanfendi. "
Hiç cevap vermedim abime çünkü gerçekten artık içimde taşıdıklarımı saklamaktan yorulduğumu hissediyordum. Tüm dünyaya haykırasım vardı " Seviyorum işte be ne olacak serdarı seviyorum " diye. Kulaklıklarımı takıp müziğime geri döndüm bir yandanda galeriye girip serdarla olan fotoğraflarımıza baktım. Fotoğrafta gülen yüzüne dokundum içim ezilerek.  Bazen düşünmeden edemiyorum içim o kadar serdarla dolu ki başka hiç kimseye yer yok gibi hatta kendime bile yer kalmıyor. Bundan şikayetçimiyim peki asla. Ben fotoğrafa dalmışken telefonum çaldı arayan serdarın annesiydi. Telefonu açıp kulağıma koydum ama konuşmadım.
" Kızımm " dedi sevgi teyze içtenlikle. Gerçekten annemden çok anne olmuştu bu kadın bana.
" Sevgi teyzecim " dedim bende ama sesimin titremesine engel olamadım. Abime baktığımda ondada kuyaklık vardı beni duyamazdı ama kalktım ben yinede sahil boyu yürümek için.
" Kızım serdar acele dönmüş akşam bişey mi oldu kötüydüde bu sabah"
" Oldu sevgi teyze oldu. Söyledim herşeyi seviyorum dedim. Oda en kolay yolu seçti biz olamayız dedi kaçtı."
" Ah be kızım niye öyle fevri davrandın ki " " Dayanamadım artık sevgi teyze yıllardır tutuyorum içimde yeter artık hatta bu gece abime bile söyleyebilirim. "
" Kızım bi kendi aranızda halletseydinizde öyle söyleseydin abine"
" Halledicek ne kaldı sevgi teyze kaçtı o benden. Biz olamayız diyip duruyor ne yapayım ben "
" Tamam kızım sen haklısın ama fevri davranma beni dinle abine anlatma buraya gel çözücez merak etme kusum "
Sevgi teyze telefonda beni biraz olsun sakinleştirmeyi başarmıştı. Geriye döndüğümde abimden baya uzaklaştığımı farkederek geri döndüm.  Baya yorulmuştum hem yüz hem yürü.
" Abi ben odaya çıkıyorum akşama görüşürüz" dedim.
" Tamam güzelim " dedi abimde.
Odama çıkıp hemen duşa attım kendimi su vücudumdan akarken bende arınmak istedim tüm yorgunluklarımdan tüm acılarımdan. Tabiki böyle birşey olmadı her zamanki gibi. Kendimi öylece yatağa atıp gözlerimi kapatarak hayaller kurdum. Hayallerimin baş kahramanı belliydi tabii serdar. Öylece uyuya kalmışım telefonun sesiyle kendime geldim. Abim arıyordu.
" Efendim abii"
" Uyuyormuydun beren "
" Uyuya kalmışım abi ya sen neredesin? "
" Yemeğe inecektim şimdi hadi giyin sende gel bekliyorum"
" Tamam abicim" diyerek kalktım ve giyindim. Aşağıya indiğimde abim seni lobide bekliyordu. Güzelce abi kardeş yemeğimizi yedik. İkimizinde morali olmadığından pek gülmesekte güzel bir yemekti. Yemeğin ardından abimle dertleşmek için sahiye indik. Abim kendisine bira banada kola aldı. Ne kadar büyürsen büyü abinin gözünde çocuksundur. Geçen gün serdarın beni tam öpüşürken bıraktığı iskeleye gelip oturduk.
" Hadi bakalım abicim dinliyorum " dedim abime dönüp.
" İlk defa aşık oldum beren ilk defa birine seni seviyorum dedim o naptı biz olamayız diyip gitti."
Abimin söylediklerine bön bön baktım. Bizim kaderimizdi galiba bu benimde aynısı başıma gelmişti. Bende ilk kez birine duygularımı açmıştım ve o beni terk edip gitmişti.
" Neden olmazmış ki " dedim abime.
" Bana layık değilmiş."
" Hiçbirşey anlamadım baştan anlatsana şunu " dedim en son.
" Ya işte 6 ay önce bir hasta geldi. Gülün babası. Ameliyatını ben yaptım tabi o hastanedeyken gülde hep yanındaydı. Çok ilgimi çekmişti hep bi adım kolladım ona yanaşmak için 3 ayın sonunda yemek teklifimi kabul etti. O yemekten sonra işte buluşmalar , gezmeler klasik sevgili modundayız ama hala ona kalsa arkadaşız diyip duruyodu. En sonunda dayanamadım bende seni seviyorum gül sevgilim ol dedim. Oda ben sana yakışmıyorum biz olamayız dedi." lafını bitirince birasını kafasına dikti. Anlamamıştım niye yakışmasın ki abime merakıma dayanamayıp sordum.
" Neden yakışmıyomuş ki sana"
" Daha önce evlenip ayrılmış 3 yaşında bir kızı var. Durumu öyleyken benim yanıma yakışmazmış. Ben hiç evlenmemişken dul kadına sevgilim dersem laf ederlermiş. Beni kötü duruma sokamazmış. Lan banane sanki insanlardan ben kabul etmişim millete ne hem ben cerenide seviyorum." Son sözleri daha çok kendine söylüyor gibiydi.
" Ne yapacaksın peki abii"
" Bırakmıcam. Sevgimi bırakmıcam ne olursa olsun savaşırım kimse umrumda değil. Ne olmuş daha önce evlendiyse sevmeme engel mi bu " diyip bana baktı.
" Değil tabi abim benim ben arkandayım. Bırakma sevgini hem ne güzel hazır yeğende var bana " diyip gülümsedim.
" Güzelim benim " diyip sarıldı abim bana. Daha sonra gülden bahsetmeye devam etti. Çikolata gözlerinden , ipek saçlarından , gamzelerinden. Daha ohra kızı cerene geçti. Annesinim kopyası minik cadı dedi onada amazonu anlatırken gözlerinin ışıldaması ikisinide çok sevdiğinin kanıtıydı. Gülün eşi ceren doğduktan 1 ay sonra vefat etmiş. Bunu duyunca cerene dahada bir ısındım çünkü babanın olmaması ne demek iyi bilirdim. İnşallah abim cerene baba olabilir diye geçirdim içimden çünkü o küçücükken öğrenmişti  baba olmayı. Konuşmasını bitirip bana baktı abim.
" Hadi sıra sende ne bu hallerin senin " ne cevap vericektim ki şimdi.
" Yok bişeyim abi. " dedim ama sesim titrediği için pek inandırıcı olmadı.
" Var işte beren bişey benden mi saklıcaksın " dedi abim naasıl anlatılırdı ki bu.
" Ya işte uyum sağlayamadım bi an galiba buraya alıştım parise arkadaşlarımıda özledim hem " diyiverdim.
" Arkadaşlar ha özel mi bari bu arkadaşlar "
" Yok abi ne özelii "
" Anladık anlatmıcan yakında çıkar kokusu nasılsa"
" Abi uykum geldi gidelim mi ? " diyince
" Hadi o zaman " diyip kalktı. Tam yürümeye başlamıştık ki telefonu çaldı.
" Oo serdar kardeş neredesin sen ya " diyince içim titredi. Neden aradı ki şimdi.  Abimle yürümeye devam ettik bir yandanda konuşmaları dinyemeye çalışıyordum ama pek anlayamadım neden bahsettiklerini. Bi süre sonra abim benimle arasına mesafe koyarak konuşmaya başladı. Ne konuştuklarını acayip merak ediyordum şu an. Asansöre binjcekken abim telefonu kapatıp bana baktı ve ağzından çıkanlarla benim içim yandı.
" Serdar amerikaya gitmiş 2 ay orda kalacakmış."